Pov. Mia

Siedziałam z przyjaciółmi na fotelach zepsutego samolotu. Sylwia niestety siedziała ostatnia, bo czuła dalej w sobie wstyd z powodu tego co się stało na rytuale przejścia.

- O matko... ojciec uważa, że jestem do niczego. Zawiodłem swoich rodziców stary - powiedział smutno Alex do Marty'ego.

- No to zaekstraśnie się nie czujesz, nie? - zapytał się Marty.

- Ani ekstraśnie, ani zbyt superaśnie. Muszę to jakoś naprawić - powiedział Alex.

- No... jest coś o czym muszę wam... - chciał nam coś powiedzieć Melman, ale niestety nie dokończył.

- No co jest? - podeszła do nas Gloria i wskoczyła tak, że nasze siedzenia ruszyły - Czy mi się zdaję czy tu jest bosko? - powiedziała nam i znowu podskoczyła tak, że znowu się nam poruszyły nasze siedzenia.

- Chyba jednak zdaję - odpowiedział jej Alex lekko w niehumorze.

- I wiecie co ja powiem? Możecie mi nie uwierzyć, ale ha! Mam randkę z Moto moto. Haha! - powiedziała szczęśliwie Gloria.

- Kto to jest Moto moto? - zapytał się smutno Melman.

- Och, facet jest wielki, przystojny i wielki. Wiesz co to znaczy Moto moto? - zapytała się Gloria Melmana.

- Bliźniaki? - zapytał się Melman.

- To znaczy "ciacho ciacho" - odpowiedział Marty. Byłam w szoku, że zna afrykański.

- Ciacho ciacho? - powiedział smutno zaskoczony Melman.

- Hm, nieźle, od kiedy do znasz po afrykański? - zapytała się Gloria.

- Właśnie, od kiedy? - zapytała się i go Sylwia.

- Eee, to kwestia genów - odpowiedział Marty.

- Ach tak? Może będzie ci lepiej z cukiernikiem jak już mnie nie będzie - odpowiedział lekko wrednie Melman do Glorii. Byłam w wielkim szoku, że tak się zachowuję.

- O co ci chodzi Melman? Ja się cieszę, a ty zasłaniasz słońce - powiedziała Gloria do niego też wkurzona.

- To może lepiej rozłożycie się na innej plaży - powiedział Melman i zaczęli się oni kłucić, ale Alex, ja i Sylwia próbowaliśmy ich uspokoić, ale nie przestawali.

- Nie możesz jej po prostu tego powiedzieć? - zapytał się Alex tak, że zamilkli oboje, ale Melman szybko popatrzył się na Alex'a.

- Ty jej powiedz, co? Co ja mam jej- nie wiem o czym ty mówisz - powiedział zmieszany Melman.

- No i fajnie, to ja sobie idź - powiedziała wkurzona Gloria.

- Ach tak? To sobie pójdę - powiedział Melman i zrobił to i poszedł w swoją stronę.

- A nie musisz od razu wstawać, bo ja sobie też pójdę - powiedziała Gloria i poszła w swoją stronę też.

- Melman, Gloria! - powiedział Alex.

- Czekajcie! - powiedziałam do nich, ale nie szłam za nimi.

- Ej, no bo myślałem, że się lubicie! - powiedział Marty.

- No właśnie, Marty ma absolutną rację - powiedział Alex.

- Marty? - zapytał się on. Byłam w szoku, bo ujrzałam prawdopodobnie  prawdziwego Marty'ego.

- Marty?! - był w szoku prawdziwy on. Sama byłam w szoku.

- Marty? - Alex i Sylwia zapytali się jednocześnie zaskoczeni.

- Stary, co to za jakoś chora akcja? - zapytał się Marty.

- To ty nie- ou, bo ja myślałem, że- No, ty nie jesteś nim? - pyta się zamieszany Alex.

- Myślałeś, że ten koleś... to ja? - pyta się zraniony Marty.

- Nie, nie, to nie tak jak... - próbowała wyjaśnić jakoś.

- Zaraz, ty mnie wziołeś za niego? - pyta się zebra podobny do Marty'ego.

- No nie, no... no bo jesteście... dość... tacy sami. No jesteście tacy sami no! Tak samo się śmiejecie, tak samo mówicie no i macie równą... składnie, to jest trochę straszne, no Marty... - mówił Alex, ale się lekko zatrzymał.

- To znaczy... że nie jestem jedyny w swoim rodzaju, tak? Nie różnię się niby od innych zebr? - zapytał się go smutno Marty.

- Skąd! Oczywiście, że się wyróżniasz! - powiedział tak, aby nie radzić bardziej Marty'ego. Też tak robię ze Sylwią.

- Jak?! - zapytali się jednocześnie by sprawdzić, czy na serio to zrobi, ale stał jak słup, ale widziałam doskonale, że mu to nie wychodzi.

- No okej. Okej, nie rozróżniam was. Może zacząłbyś nosić... dzwonek. Albo coś, nie wiem... - powiedział Alex, ale widziałam jak Marty się wkurza.

- Dzwonek?! - zapytał się wrednie Marty.

- Nie, nie, nie dzwonek, to nie to co chciał... - chciał powiedzieć, ale Marty mu przerwał.

- Nie. nie, nie, a może koszulkę z napisem "Mój kumpel to idiota" - powiedział wrednie Marty/

- Nie jestem idiotą! - powiedział zaskoczony zebra obok.

- Nie ty, idioto! TEN idiota!! - powiedział wkurzony Marty do Alex'a.

- Wiesz co?! Jak ty beztrosko brykałeś sobie po łące ze swoją nową rodzinką, ja miałem prawdopodobnie najgorszy dzień w swoim życiu, okej?! - powiedział też wkurzony Alex, ale widziałam jak Marty był znowu smutny.

- A ty oczywiście o sobie, jak zwykle... - powiedział smutno Marty. Rozumiałam jego ból.

- Powiedzmy, że ja mam trochę większe problemy od ciebie, Marty... o rany, no i pomyliłem cię z inną zebrą! No i co z tego? - i widział jak tamta druga zebra szła w swoją stronę - A jasne, obraź się! To wszystko na co cię stać! Najłatwiej się obrócić i odejść! - powiedział do tej zebry, ale Marty niestety był obok niego.

- Przecież tu stoję! A może to inna zebra, co?! - powiedział zawiedziony Marty i poszedł za tamtą zebrą. Alex niestety do siebie burknął z lekkiego gniewu - Taki przyjacie jak ja trafia się raz na milion, tak?! Nie no idę, bo nie mam takich problemów jak ty, cześć!! - mówił jeszcze gdy szedł za tamtą zebrą.

- To świetnie, cześć! A ze swoimi problemami poradzę sobie sam! I wiesz co?! Jesteście identyczni, a ja nie wiedziałem, który to z was, "O Boże! Który to Marty? O mój Boże! O mój Boże!", mam to gdzieś! - byłam w szoku, że tak powiedział.

- Skoro nie potrzebujesz pomocy, to sobie idę! - sobie poszłam wkurzona w swoją stronę.

- Mia! - Sylwia wołała mnie i pobiegła za mną.

- Fajna korona, szpanerze! - słyszałam jak Marty mówił do Alex'a jeszcze.

- Marty... Mia... nie chciałem... - powiedział Alex i przez to pojawiły mi się łzy na oczach i pobiegłam tam do Zuby. Widziałam lekko, jak Sylwia stała i płakała sama. Zawiodłam wszystkich... najbardziej ciebie Alex... przepraszam...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1015 słów

Macie oto kolejny rozdział z tej książki. Mam nadzieję, że wam się podoba.