Wszyscy się roześmieliśmy.

Po kolacji wszyscy rozeszli się i wrócili do domów. Oprócz Luis'a. On został na chwilę, abyśmy trochę pogadali.

Usiedliśmy na krzesłach przed moim domem.

- jeszcze raz, bardzo Ci dziękuję za pomoc. - powiedziałam po chwili milczenia - jednak myliłam się co do Kile'a. Jest koszmarnym dupkiem. Miałeś rację.

- cieszę się, że już nie będziesz się z nim zadawać. Ciekawe, czy wsadzili go do więzienia?

- nie wiem i raczej nie chcę wiedzieć. Mam go gdzieś. - warknęłam - twoja "przyszywana" mama, jest naprawdę miła i troskliwa.

- gdybyś poznała moją prawdziwą matkę, wtedy to byś powiedziała. Była...cudowna. Jak ty.

Zarumieniłam się i miałam nadzieję, że nie zauważył. Zobaczyłam na

- no więc, ja już wracam do domu. Cześć i dobranoc. - powiedziałam, a on złapał mnie za nadgarstek. Spojrzałam się na niego.

- Soffie - odparł - dobranoc.

Wydawało mi się, że chcił powiedzieć coś innego, ale się powstrzymał.

Uśmiechnęłam się i wróciłam do domu.

Ranek:

Otworzyłam ociężale oczy i zamknęłam je.

Kurde, wydawało mi się, że ktoś jest w moim pokoju.

Podniosłam się z łóżka i przeciągnęłam się.
Nikogo tutaj nie ma.

Położyłam się z powrotem do łóżka, ale szybko zauważyłam, że w odbiciu lustra widać dwa niebieskie koki.

Jessie...

- Jessie, wiem, że tu jesteś. - powiedziałam.

Dziewczyna wyszła zza szafy z udawaną smutną miną.

- chciałam ciebie przestraszyć. - powiedziała. - musisz szybko wstawać. Jest jedenasta, a ty dalej w łóżku. Dziś do miasta przyjechało wielkie Wesołe Miasteczko. Musimy tam iść.

- nie mam ochoty. - powiedziałam i zaciągnęłam kołdrę po samą głowę.

Jessie ściągnęła mi ją i żuciła w kąt.

- wstajesz! I to już. Będzie fajnie.

- tylko my?

- yy...tak.

- to mogę iść.

Ubrałam się tak:

Umyłam się i zjadłam małe śniadanie. Wzięłam moje 100 złotych i poszłyśmy.

Gdy doszłyśmy już do tego Miasteczka, zobaczyłam, że przy wejściu czekają na nas:
- Owen
- Luis
- Harry
- Melanie
- Franca

- nie powiedziałaś mi, że oni też z nami idą. - powiedziałam z oburzeniem.

- wtedy byś nie poszła.

Przywitałam się ze wszystkimi i jeszcze został mi Luis.
Gdy go przytulałam, szepnął mi do ucha:

- pięknie wyglądasz.

Podziękowałam mu uśmiechem.

Najpierw poszliśmy pomalować twarze. Wiedziałam, że całe to przyjście tutaj jest dziecinne, to malowanie twarzy jeszcze bardziej to potwierdziło.

Śmieliśmy się z tego, że jesteśmy aż takimi dziećmi.

Luis zażyczył sobie klauna, Owen szkieleta, Harry tygrysa, Melanie misia, Franca japonkę, Jessie pieska, a ja Harley Quinn.

Znów zaśmialiśmy się z naszych śmiesznych twarzy.

Później poszliśmy na wysoką kolejkę.
Pierwszy raz byłam na takiej i w ogóle na jakiejkolwiek kolejce. Wójek Joe nigdy mnie nie zabierał do Wesołego Miasteczka.

Na tej kolejce trochę powrzeszczeliśmy, ale ten strach był nawet bardzo przyjemny.

Następnie strzelałam do kaczek w jednej z zabaw. Udało mi się przestrzelić tylko 4 kaczki na 10.

- przepraszam pana - powiedział Luis do faceta za ladą. - ja też poproszę jeden raz.

Facet podał mu broń. To samo zrobił jeszcze Owen i razem z Luis'em strzelali do drewnianych, żółtych kaczek.

- wygrałem! - powiedział Luis.

- hej, ja też! - krzyknął Owen i pan na ladą podał dla Owen'a wielkiego pluszowego żółwia, a dla Luis'a wielką pandę.

- to dla ciebie - powiedział Luis i wręczył mi maskotkę.

- dziękuję - odparłam i wzięłam pluszaka, przytulając go do siebie - jest słodki.

To samo zrobił Owen, wręczając wygrany prezent Jessie, która podziękowała mu buziakiem prosto w usta.

I jak wam się podoba?
Przepraszam też za te błędy, które robię.
Zapraszam też do innych moich książek. Buziaki 😘