Mutazwierzaki wstały bladym świtem, zbudziły Monę, wpakowały ją na tył swojej furgonetki i ruszyły szybko w drogę.

-Po co ten pośpiech? - spytała dziewczyna opierając się o ścianę. - Jak znam Raphaela, już wszyscy wiedzą o ślubie.

-To pewne jak amen w pacierzu, ale zawsze coś może się nam przytrafić - rzucił Rockwell prowadząc auto. - Trzeba brać pod uwagę wszystkie możliwe przypadki.

-Ja w to po prostu nie wierzę - wybuchnął Mondo.

-Ale że w co? - spytał Slash.

-Że Mona i Raph serio się chajtają - wyjaśnił.

-No i znowu się zaczyna - westchnął Tyler.

-No przecież to wydarzenie dekady! - ciągnął. - Biała kiecka, kwiatki...

-Skończ! - zawołała Lisa. - Rozumiem, że się cieszysz, rozumiemy to wszyscy, ale już trochę męczysz.

Mondo Gekon podniósł ręce w geście poddania się.

Następne dwadzieścia minut upłynęło w ciszy. Y'Gythgba nawet już trochę przysypiała gdy nagle rozległ się huk a samochód wpadł w poślizg. Rockwell starał się opanować sytuację. Reszta kotłowała się jak ziemniaki w worze.

Gdy w końcu auto stanęło zapadła cisza.

-Wszyscy cali? - spytał Slash.

-Chyba tak - odparł Łuskogłowy.

-Gdzie Mona? - dociekał doktor.

Rozejrzał się po tyle furgonetki odnajdując przyjaciółkę z nogami na ścianie a głową na podłodze. Leżał na niej Mondo.

-Co to było? - zapytała dziewczyna.

-Pewnie poszła opona - rzucił Slash.

Przyjaciele wyszli z samochodu sprawdzając koła. Pojazd stał na kapciu na przedniej, lewej oponie.

-Dobra, trzeba zmienić - westchnął Mondo.

Poszedł na tył auta szukając zapasowego koła.

-Ale ty pamiętasz, że niedawno zmieniliśmy oponę w innym kole? - przypomniała mu Mona.

-No, a co to ma wspólnego? - zdziwił się.

-To, że jeśli zapasowa opona jest na jednym z kół a nie ma jej tu gdzie szukasz, to znaczy że...

Gekon pomyślał chwilę i aż otworzył usta.

-Ups- syknął.

-Boże, nie mamy koła zapasowego, jesteśmy w jakimś lesie, w dziczy, ba dwa dni przed ślubem. - Mona złapała się za głowę.

-Nie histeryzuj - rzucił Rockwell. - Kto ma zasięg?

Wszyscy wyciągnęli komórki. Nadzieja matką głupich. W lesie nikt nie miał nawet jednej kreski.

-Wszystkie możliwe przypadki bez możliwości rozwiązania ich - parsknęła Lisa.

-Wyślę sygnał do innych - odpowiedział Rockwell.

Położył palce na skroni wskazujące na skroniach skupiając się na przekazaniu informacji telepatycznie.

Czekali do późnego popołudnia. Nikt się nie zjawił.

-Zaraz ktoś przyjedzie - powiedział Slash.

-Mówisz to od siedmiu godzin - mruknęła Mona.

-No ale właściwie to czemu jeszcze nikt tu nie dotarł? - dociekał Mondo.

-Niemożliwe, żeby nie usłyszeć mojego przekazu - rzucił Tyler.

-Ile w ogóle zostało do tej farmy? - dopytywał Łuskogłowy.

-192,43 kilometra - powiedział.

-Co ja tu tobie z wami, z zepsutym samochodem i pająkami? - wyjęczała Lisa.

-Gdzie?! - Mondo skoczył na aligatora.

-Jak się nie podoba to możesz iść na piechotę - syknął Slash.

W odwecie Salamandrianka spiorunowała go lodowatym wzrokiem.

Nagle w oczy rzuciły się im mocne światło. To był Leo w Imprezowozie. Wszyscy odetchnęli z ulgą.

Leonardo wyskoczył z samochodu.

-No co wy tu stoicie? - spytał.

-Mamy kapcia - odparł Mondo.

-Wszyscy was szukają - ciągnął.

-Wysłałem wam sygnał kilka godzin temu - rzucił Rockwell.

-Serio? - zdziwił się. - A, rzeczywiście coś słyszałem.

Mutazwierzaki spojrzeli na niego gniewnie.

-Wchodźcie, jutro zajmiemy się samochodem - rzekł Leonardo.

Przyjaciele weszli do środka auta. Leo odjechał.

....
Przepraszam Was, że taki krótki, ale w następnym te przygotowania ślubne ruszą już z kopyta. 😉