Minęły dwa dni od odnalezienia tajnego pokoju. Nie wracaliśmy tam jak na razie. Scott i Brad szukają informacji na temat tego pomieszczenia. Thomas pilnuje, aby nikt go nie znalazł, a ja,  Alex i Isak mamy odciągać uwagę.

Co oczywiście nam wychodzi perfekcyjnie!  Różowowłosa zrobiła wczoraj takie zamieszanie,że cała szkoła się  zaleciała.

Ta szuja Drew uczepiła się jej jak pizdokleszcz i pierdoliła coś na temat tego, że ma zostawić Connor'a.

Tak między nami to współczuję chłopakowi.

Alex na początku miała na nią wywalone i ignorowała ją, lecz miarka się przelała, kiedy ta ździra pociągnęła ją za włosy. Zaczęły się kłócić i wyzywać. Kiedy moja przyjaciółka jest zła nie radze wchodzić jej w drogę.

Skończyło się na tym, że ta ździra poszła z podkulonym ogonem,  a Alex dostała brawa na stojąco.

Ja się nie zdziwię jak ona będzie rządzić tą szkołą.

Właśnie wyłaziłem z sali od biologii sam. Niebieskooki został pytać panią o zadanie domowe bo go nie zrozumiał.

Szedłem sobie powoli korytarzem,  zastanawiając się nad życiem... Tak ja i myślenie o życiu. Żarty!  Myślałem o ogłoszeniu wywieszonym na jednej tablicy,  są nabory do drużyny piłkarskiej.  Z moich sprytnie zdobytych informacji wynika, że są w niej Max,  Brett-kret, Dylan oraz Evan.

A skoro mieliśmy wtopić się w tłum to... Co mi szkodzi?

To że są tam te debile nic nie zmienia. Kocham sport , więc chce brać w tym udział.

- Liam'ek taki zamyślony. - skoro wspomniałem o nim to się pojawić musiał!

- Spinkalaj. - syknąłem i ruszyłam szybko do klasy.

Jest piątek.

Czwarta lekcja  za mną.

Mam tylko 6 lekcji i eliminacje.

Dam rade!

- Jestem miły, ty też byś mógł być. - powiedział z uśmiechem.

- Nie? - rzekłem. - A teraz rusz dupę, bo chce przejść.

- Nie?- odpowiedział mi tym samym.

Czy on mnie naśladuje? Bo jak tak to do pierdolne.

- To nie. - bruknąłem i przeszedłem obok niego.

- Liam'eczku - zanucił przerzucając rękę przez moje ramie,  której nie udało mi się zrzucić. Jest skurwiel za silny.  - Dziś są eliminacje do drużyny .- oznajmił. Wow nie wiedziałem. - I przyszedł byś popatrzeć?

- Na co niby miał bym tam patrzeć? - zapytałem z ciekawości.

- Jak nowi próbują się dostać. - powiedział uradowany moim pytaniem. - Zawsze dajemy mi trudne zadania, żeby nie przeszli.

- A jak przejdą?- podniosłem brew do góry.

- To dostają jeszcze trudniejsze.- odrzekł.

Jakie świnie. Dzieciaki się  starają, a oni robią wszystko, żeby mi to utrudnić. Wielkie prosiaki!

- Jesteście chamy i imbecyle. - mruknąłem cicho i z całej swojej siły walnąłem mu łokciem pomiędzy żebra.

- Um. - wykrztusił i złapał  się za bolące miejsce. - Za co?

- Bo jesteś głupi. - wystawiłam mu język i ruszyłam pod klasę.

- Gdzie ty byłeś? -Alex odepchnęła się od ściany i podeszła do mnie.

No tak. Miała polski obok nas.

- Gadałem z imbecylem. - posłałem jej lekki uśmiech.

- O mój boże. - szepnęła. - Zabiłeś go?!

- Co? Nie... Jeszcze nie. Dobry pomysł Ali. - poklepałem ją po ramieniu.

- Zarąbiście. Wsadzą mnie do pierdla za pod powiedzenie zabójstwa. - wydąłem  wargi,  ale po chwili podskoczyła do mnie radośnie. - Słyszałam, że jest kółko teatralne!

- Zapisujesz się? - zapytałem zaciekawionym.

Jej dusza to muzyka,  teatr i malarstwo. To czysta Alex.

- Jasne, że tak!  Jest na 8 lekcji w środę. - zamyśliła się na chwile. - Gdzie Brad?

- Pani mu tłumaczy coś z Bioli. - machnąłem ręką.

- Aaaaa. - zaśmiała się,  kręcąc głową.

Wariatka.

Nasza wariatka.

-Simka.- obok nas pojawił się Brad z grymasem na twarzy.

Oho.

Spojrzeliśmy po sobie z Alex i kiwnęliśmy głowami.

- Co jest Brad? - zapytałam dziewczyna.

- Gadałem z Minho. - mruknął.

- Co ten skurwiel zrobił?- syknąłem zły.

NIKT z moich przyjaciół nie będzie smutny przez nich!

-Zapytałem się go o to,  a on zaczął przepraszać,  ale jestem na niego zły. - bruknął smutno.

- Wiem co ci poprawi humor.- szturchnąłem go. - Spróbuje się dostać do drużyny piłki nożnej. Pokibicujecie mi?

- Tak! - pisnął Brad. - Będą potrzebne pompony i....

- Bez tego. - zaprzeczyłem od razu. -Chcę żebyście tam ze mną byli.

- Jasne. - Alex powiedziała  podekscytowana. - Tylko jeszcze Isak i gotowe.

- A gdzie on jest?- mruknąłem.

Nie widziałem go dzisiaj.

- Baba od fizyki się go uczepiła i każe na każdej lekcji mówić w prostym języku prawo Calumba... Czy jakoś tak.- wzruszyła ramionami ze zmarszczonymi brwiami.

- Biedak. -szepnąłem

Reszta lekcji szybko minęła. Odliczałem właśnie sekundy do końca 6 lekcji i fajrant!

Kiedy dźwięk zadzwonił szybko wybiegłem z klasy i ruszyłam na boisko. Po drodze jeszcze doczepił się Brad,  Alex i nasza zguba czyli Isak. Weszliśmy na plac i dostrzegłem chłopaków w strojach drużyny  szkolnej.  Z tego co się orientuje to sami trzecioklasiści i oczywiście ich wierne kibicki. Nie widać nigdzie trenera

- Więc tak.. - Dylan odezwał się pierwszy. - Teraz są eliminacje jak co półrocze,  Ci którzy chcą być w drużynie muszą nas wmurować w ziemie z zachwytu,  a to się zdarza rzadko. Ile was bierze w tym udziału?

Kilka chłopaków podniosło ręce.

- Czyli 6... - zaczął szatyn.

- Jeszcze ja. - wtrąciłem się mu w zdanie.

Zdjąłem  plecak i podałem go Isak'owi. Podszedłem do grupki chłopaków i stanąłem obok.

- Liam? - otworzył szeroko oczy.

Brett patrzył na mnie z zdziwionym wyrazem twarzy,  ale dostrzegłem lekkie zaciekawienie.

Na pewno myśli, że nie dam rady małpiszon. Ja mu pokarze!

- Coś nie pasuje? - zmierzyłem  go od stup do głowy.

- Nie, nic. - mruknął - A wracając... Teraz przebiegniecie 1,5 km.

Spoko. To nie dużo.

Moi przyjaciele poszli na trybuny, ale przed tym jeszcze obdarzyli się  z cherliderkami wrogimi spojrzeniami.

- Powodzenia. - powiedział jeszcze i wystartowaliśmy.

Biegiem  se powoli i miałem w dupie innych,  lecz przebiegli, kiedy powiedzieli, że jestem wolny i ich nie dogodnie. Wkurwiłem się na bardzo i pobiegłem szybko doganiając tego,  który mnie przezywał.

- Zobaczymy kto jest wolny. - wystawiłem mu język i ruszyłam biegiem.

Specjalnie  jeszcze mu kurząc przed twarzą. I wiadomo, że dotarłem pierwszy. Jak nie ja to kto?

Miałem tylko i jedynie lekką zadyszkę, ale zadyszkę mam wtedy, kiedy biegam z blondynem oraz brunetem.

- Brawo Liam! - usłyszałem krzyk Alex i spojrzałem w ich stronę.

Szkoda, że nie ma Scott'a i Thoma... Dziś mają po 8 lekcji i to na górze. Biedaki.

- No, no... Nieźle. - Brett podszedł do mnie z lekkim uśmiechem.

- Jak to nieźle? Byłem pierwszy! - oburzyłem się.

- Tak Liam'eczku. -  pokiwał głową.

- Nie nazywaj mnie tak krecie! - warknąłem zły.

- Kolejna konkurencja. Chodźcie! -zawołał nas Dylan. - Teraz cel.

-Jupi. - ucieszyłem się od razu i w pod skokach podbiegłem go szatyna.

- Więc tak,  macie 3 piłki w polu karnym. Musicie sprawnie wyminąć pachołki i dać od razu strzał na bramkę. Zrozumiano?

Wszyscy pokiwaliśmy głowami na potwierdzenie.

- Ja znając rzucie trafie w słupek. -powiedział chłopak z różowej koszulce .

- Nie będzie tak źle.- mruknąłem do niego.

- Jak ostatnio próbowałem to trafiłem prosto w jaja bramkarza. - powiedział roześmiany.

- Grałeś kiedyś? - zapytałem podchodząc bliżej chłopaka.

- Tak. Przeprowadziłem się tu jakieś miesiąc temu? - powiedział. - Grałem w drużynie szkolnej.

- Fajnie. -odrzekłem. - Dasz radę trafić. - położyłem mu rękę na ramieniu.

- Wspierasz swego konkurenta. - zaśmiał się. - Dzięki za wsparcie. A tak po za tym jestem Mikey.

- Ja jestem Liam.- podałem mu rękę, którą przyjął ochoczo.

- Wiem. - posłał mi szeroki uśmiech.

- Skąd? - zdziwiłem się.

Jestem pewny, że go nie znam.

- Trudno nie słyszeć jak się do ciebie drąc z trybun.- odpowiedział ze śmiechem.

- Mogłem się spodziewać. - mruknąłem poważnie.

- Liam twoja kolej! - krzyknął Dylan.

Usłyszałem jak Mikey życzy mi szczęścia. Polubiłem go. Jest spoko gościem i mam nadzieje, że moim nowym kumplem. Wziąłem piłkę i ustawiłem się z nią po lewej stronie.

- Trzy strzały. - mruknąłem. - Drobnostka.

-Start! - krzyknął Dylan.

Ruszyłem szybko,  trzymając piłkę blisko nóg. Pachołki minąłem sprawnie i oddałem cenny strzał na bramkę. I tak kolejne dwa w samo okienko.

- Brawo Liam. - powiedział z podziwem szatyn. - Teraz Mikey!

- Powodzenia. - mruknąłem mijając go.

Brązowooki jest naprawdę dobry w te klocki. Szybko i sprawnie wyminął pachołki robiąc parę sztuczek i oddał strzał tusz obok słupka. Kolejne trzy były bardzo dobre.

- I co udało się? - zapytał mnie jak skończył.

- Trafiłeś każdy strzał. - powiedziałem. - Ale dlaczego...?

- Zamykałem oczy jak strzelałem. - powiedział lekko speszony.

Chwile stałem w milczeniu po czym wybuchem śmiechem,  a za mną chłopak.

- A co tu tak radośnie? -Brett pojawił się obok nas błyskawicznie.

- A tak jakoś. - odparł uśmiechnięty Mikey.

- Yhym. - mruknął.

Czy mi się zdaje , czy Brett patrzy na drugiego chłopaka groźnie.

- Coś nie tak? - zapytał chamsko wysokiego chłopaka.

- Nie,  a skąd że. - powiedział od razu.

- A mi się zdaje czy pan Brett -kret jest zazdrosny? - posłałem mu cwaniacki uśmiech.

- Tak jasne,  Liamie- koczkodanie. -syknął.

- Yyyy Chłopaki. - przerwał nam Mikey. - Nie chce wam przeszkadzać, ale zaczyna się ostatnia konkurencja, a jak by co nie musisz być o mnie zazdrosny. Nie odbije ci chłopaka, bo mam swojego.

Puścił mi oczko i pobiegł do zebrania.

- Ale to nie mój chłopak! - krzyknąłem goniąc go.

Brett natomiast mruknął pod nosem coś niezrozumianego i poszedł do reszty drużyny.

Okazało się, że ostatnia konkurencja to działanie w terenie. Wszyscy podzieliliśmy się  w pary i walczyliśmy o piłkę. Byłem z Mikey oczywiście. Drużyna chodziła w około i obserwowała nas bardzo uważnie. A Brett za uważnie i jeszcze dostrzegłem blask flesza. Czy ten matoł zrobił mi zdjęcie? Między  mną, a chłopakiem toczyła się zawzięta  walka o piłkę, ale przerwaliśmy grę słysząc charakterystyczny dźwięk tłuczonego szkła i przeklinanie jednego z chłopaków z boiska...

XXXXXXXX

- Mikey ( 17 lat) ☝