CHAPTER 22

NAKATITIG lang si Clarianette sa kisame ng silid na inuukupa niya sa bahay ng mga magulang niya habang paulit-ulit na parang sirang plaka na nagri-reply sa utak niya ang mga sulat na nabasa niya sa opisina ni Cleevan. Sa mga sulat na iyon, nararamdaman niyang mahal na mahal siya ni Cleevan. Pero gustohin man niyang bigyan ulit ng isa pang pagkakataon ang pagsasama nila, hindi na puwede dahil hindi naman pala talaga sila kasal.

Hindi ko siya tunay na asawa… it pained her to think that she is not actually married to Cleevan. Nasasaktan siya na ang lahat ng iyon ay puro kasinungalingan lang. Nasasaktan siya dahil ang puso niya, si Cleevan pa rin ang itinuturing na asawa.

Pinahid niya ang luha sa pisngi niya at bumangon. She decided to talk to Cleevan. Kailangan niya  itong makausap para malinawan ang isip at puso niya. She’s done sulking in the corner of her room. She’s done crying her heart out.

It has been two weeks since she find out about Cleevan's secret; it has also been two weeks that she hasn’t talked to Cleevan. In those two weeks, she missed him so freaking much! She missed his bossiness. She missed his authoritarian voice. She missed his laughed. She missed his smile. She missed everything about him!

Akala niya kapag hindi niya nakita si Cleevan, mawawala na ito sa sistima niya. Doon siya nagkakamali. Dahil mas lumala pa ang nararamdaman niyang pagmamahal para rito. Walang pakialam ang puso niya sa mga ginawa nito. Ang gusto lang ng puso niya ay ang makasama ang binata.

Claria already made peace with the fact that she will always love Cleevan. Whatever he does, her heart will always beat for him.

"Dad, can I use your car?" Tanong niya sa ama na nasa sala at may binabasa, katabi nito ang Mommy niya.

"Princess," tumayo ito ng makita siya. "Saan ka pupunta?"

Nag-iwas siya ng tingin. "Cleevan's house. I want to see him."

"At last. Nagkaisip ka rin." Wika ng ina niya. "Talk to him. Mababaliw na ang lalaking yun ng dahil sayo. Kahapon, isang araw siya rito pero hindi mo manlang nilabas."

"Oo nga naman, princess." Nginitian siya ng ama. "Sana mabuti ang papatunguhan ng pag-uusap niyo."

"Yeah. I hope so too."

Her father smiled. "Give that man a chance, Princess. Cleevan loves you so much. Sa tingin mo, bakit ba namin siya napatawad sa ginawa niya sa amin? Nakita namin kong gaano ka niya kamahal. We saw how his eyes glisten in happiness and love every time I gave him a picture of you. That man is crazily in love with you and we understand what he did to have you. As a man, I salute his love for you. He's maybe sometimes bad, but he just needs someone to love and understand him, and that someone is you."

Napipilan siya sa sinabi ng ama. Hindi niya akalain na ganito ang pagtingin nito kay Cleevan.

"I'll talk to him, Dad." Aniya at kinuha ang susi sa sasakyan ng ama niya sa nasa center table. "Pahiram muna. Hindi ako magtatagal."

"Take all the time in the world, Princess."

Mabilis siyang naglakad patungo sa kotse ng ama na nakaparada sa labas ng bahay. Mabilis niyang pinaharurot iyon patungo sa bahay ni Cleevan.

Nang makarating siya roon, agad siyang pumasok sa bahay nito. The door isn’t lock. Kaagad na hinanap niya ang lalaki.

Sana narito siya... Piping dasal niya.

Dininig yata ng panginoon ang piping hiling niya dahil natagpuan niya ang binata na naka-upo sa gilid ng swimming pool, ang paa nito ay nasa tubig at parang napakalalim ng iniisip nito habang nakatingin sa pool.

Nilapitan niya ito at umupo sa tabi nito. Bumadha ang gulat sa mukha nito ng makita siya.

“Anong ginagawa mo rito?” Tanong nito at ibinalik ang tingin sa tubig.

“I want to talk.”

“That makes the two of us.” Dumukwang ito sa pool at kumuha roon ng tubig gamit ang kamay nito. “My sanity is like this water in my hand.”

Napatitig siya tubig na nasa kamay nito na unti-unti ng nauubos.

“It’s slowly dripping away.” Anito sa mahinang boses. “Slowly, my sanity is fading.” Tumingin ito sa kanya. “I hate everything that has happened. Naisip ko na tama na ang pananakit ko sayo. Hindi na kita guguluhin pa. You can live your life now. Maybe that’s the only way for you to forgive me. Nuong isang araw ko pa iniisip na sabihin sa’yo na makakaalis ka na, na hindi na kita aabalahin pa pero hindi mo naman ako hinarap kahapon. Kahit parang sinasakal ang puso ko sa sakit, pakakawalan na kita." Mapakla itong tumawa. “Pero kahit papakawalan na kita, hindi ibig sabihin na hindi na kita mahal. Siguro nga, habang buhay na kitang mamahalin. You are already engraved in my heart and maybe the saying ‘if you love someone, set them free’ is true. Kung hindi ko kaya nuong una na pakawalan ka, kakayanin ko ngayon, dahil mahal na mahal kita.”

He looked deep into her eyes. Puno ng pagsisisi ang mga mata nito. “Clarianette Honey, I’m setting you free. Hindi na kita pipilitin pang manatili rito. You can go and live your life the way you want it.”

Hinaplos nito ang mga pisngi niya pagkatapos ay mabilis itong tumayo ay iniwan siya sa gilid ng swimming pool.

Sinapo niya ang puso niya na parang kinakatay sa sobrang sakit.  The pain she was feeling was doubled the pain she felt when she found out about Cleevan’s secret. Napahagulhol siya sa sobrang sakit na nararamdaman. Ibinuhos niya lahat ng sakit na nasa puso niya. Ayaw na niyang umiyak pa. Kotang-kota na siya. Tama na!

Tama na ang pag-iyak. Tama na ang sakit. Tama na ang pangungulila ng puso niya.

TINUYO niya ang mga luha at mabilis na sinundan si Cleevan. Pagkapasok niya sa kabahayan, agad niyang hinanap si Cleevan. Nang hindi mahanap ang lalaki sa first floor, pumunta siya sa second floor. Nasa gitna siya ng hagdan ng marinig niya ang boses ni Ace mula sa likuran niya.

"He's in his office."

Hindi siya nagpasalamat kay Ace dahil nagmamadali siyang tinungo ang  opisina ni Cleevan.

Dahan-dahan niyang pinihit ang pinto pabukas at walang ingay na pumasok siya. Agad na nakita niya si Cleevan na naka-upo sa swivel chair at nakapikit ang mga mata habang nakasandal ang ulo nito sa likod ng swivel chair.

She stealthy walked towards Cleevan. When she neared him, she leans in closer to his face. Mataman niyang tinitigan ang mukha nito.

He looks exhausted. Tired. Worn out. He has days of whiskers and it makes him look stressed out. Kasalanan niya kung bakit ganito ang itsura nito ngayon. Bakit ba hindi niya naisip na ginawa nito ang lahat ng iyon para makasama siya. At kahit pa ginawa nito iyon para makasal silang dalawa, pinunit naman nito ang pinermahan niyang marriage contract.

Mahal na mahal siya nito at ganoon din naman siya rito. She loves this man so much. Hindi niya akalain na mamahalin niya ng ganito si Cleevan. Ngayon, naiintindihan na niya ang pangakong binitawan niya kay Cleevan. Naiintindihan na niya kung bakit nangako siya ng ganoon dito. It is because she loves him no matter what he is and no matter what he does. Her heart will beat for this man whatever he does. Tanggap na niya na mahal niya ito sa kabila ng mga ginawa nito noon.

And it’s all in the past and she won’t let that affect what she feels for Cleevan. She wanted to forget it and move forward.

Hindi niya pinigilan ang sarili ng lumapat ang kamay niya sa pisngi nito at hinaplos iyon.

Cleevan's eyes flew open and stared right at hers. Nang magtama ang mga mata nila, bumakas ang gulat sa mukha nito kapagkuwan ay lumabot ang ekspresyon ng mukha nito at ngumiti.

"Am I dreaming?"

She shook her head and chuckled. "No, you're not."

"So, you're actually here? With me?"

"Yes."

"You're not gonna leave?"

She smiled lovingly at him. "No. Hindi ko kakayanin. In those two weeks, I was lost. There's a hole in my heart and I can’t seem to patch my broken heart. And then, after two weeks of thinking, I realize, I don’t have to patch my broken heart. I only have to be with you and I know my heart will mend itself. My heart only needs you to be healed."

Hinaplos niya ang pisngi nito. "Cleevan, naniniwala rin ako sa kasabihang if you love someone, set them free, but I don’t want to be free from you. I want to stay by your side. I want to hug you and kiss you and tell you that I love you so much regardless of what you did. Wala akong pakialam sa lahat ng ginawa mo. Oo, nuong nalaman ko, nasaktan talaga ako. Hindi ko inakala na kaya mo iyong gawin sa mga magulang ko pero hindi naman ganoon kakitid ang utak ko para hindi ka maintindihan. You did all those for me. Because you love me. And I want to return your love with the same ferocity. Mahal na mahal kita, Cleevan, I beg you, please, don’t set me free."

Cleevan was grinning from ear to ear, his eyes were sparking with love and happiness, gone the sadness and pain. This is the Cleevan she loves. This is the Cleevan she wanted to keep as long as she breaths.

"Pinapatawad mo na ako?" His voice was full of hope and joy.

"Ako ang dapat na humingi ng tawad sayo." Her eyes watered. "Patawarin mo ako dahil hindi kita binigyang pansin noon. Patawarin mo ako dahil wala ako sa mga panahong kailangan mo ako. I'm sorry for not being with you in your parents’ funeral. I'm sorry for everything."

"You don’t have to say sorry. That’s okay. I understand. Siguro nga kaya mong intindihin lahat para sa babaeng minamahal mo."

She smiled then pressed her lips against his. Claria loves the feeling of Cleevan's lips on hers. It feels good. After two weeks of being away with Cleevan, finally, she feels complete. In those two weeks without him, there's a hole in her heart, now, it’s gone, replaced by unexplainable joy.

Love really is a mystery. It can make you cry, it can make you feel numb but above it all, it can make you feel an unexplainable happiness. And that is the most amazing part of love.

Naghiwalay ang labi nila ni Cleevan. Puno ng pagmamahal na nagtitigan silang dalawa.

"Thank you, Nett, thank you for loving me."

Niyakap niya ito ng mahigpit. "Salamat din sa pagmamahal."

Tumayo si Cleevan habang yakap siya at mas hinapit pa siya nito papalapit sa katawan nito at sobrang mahigpit siyang niyakap.

"Mahal na mahal kita, Nett. Sobra-sobra." Anito at hinalikan ang pisngi niya. "Huwag ka ng aalis sa bahay. Para akong mababaliw. I swear, ikakadena kita sa beywang ko para hindi mo na ako iwan pang muli."

Kinikilig na napangiti siya. Ito ang na miss niya sa dalawang linggo na wala si Cleevan sa buhay niya.

"Huwag kang mag-alala, magpapatali ako sa’yo ng buong puso."

Buong pagmamahal na tinitigan siya ni Cleevan. "Good."

Dahan-dahang lumapit ang mukha nito sa mukha niya hanggang maglapat ang mga labi nilang dalawa. Agad na pinalalim ni Cleevan ang halik na pinagsasaluhan nilang dalawa. Ipinasok nito ang dila sa loob ng bibig niya at humawak ang kamay nito sa magkabilang beywang niya.

Mas inilapit pa niya ang katawan kay Cleevan at nag-init ang katawan niya ng maramdaman ang unti-unting pagkabuhay ng pagkalalaki nito.

Pinakawalan ni Cleevan ang mga labi niya at bumaba ang mga labi nito sa may leeg niya pababa sa balikat niya. Mas humigpit ang hawak nito sa beywang niya ay isinandal siya sa lamesa.

Umayos siya ng upo sa mesa habang ninanamnam pa rin ang kiliti na dulot ng mga labi ng binata na nasa balikat niya at gumagapang iyon pabalik sa leeg niya na naghihintay sa mga labi nito.

Napahawak siya sa gilid ng lamesa ng ibuka ni Cleevan ang hita niya at tumayo ito sa gitna niyon at bumaba ang kamay nito sa gitnang bahagi ng hita niya.

"Ahhhh...Cleevan..." Napaliyad siya sa sarap ng sensasyon na naramdaman.

Akmang ipapasok nito ang kamay aa loob ng suot nitong denim short ng biglang bumukas ang pintuan ng opisina ni Cleevan at pumasok doon si Ace.

"Okay na ba kayong dalawa?" Tanong nito at ng makita nito ang posisyon nila ni Cleevan, mukhang naintindihan nito ang ginagawa nila. "Oh. Did I interrupt something?" Dumako ang tingin nito kay Cleevan na ang mga labi ay nasa leeg pa rin niya. "Oh."

"Get out, Ace." Cleevan's voice was threatening. "Or i swear, I’m going to punch you in the face."

Mabilis na lumabas ng silid si Ace at isinira ang pintuan. Ibinalik niya ang atensiyon kay Cleevan.

"Hindi mo dapat sinabi iyon kay Ace--"

"Shut up and pleasure me." He cut her off then crashed his lips against hers.