Kazuma podszedł do lady i zaczął jeść onigiri, które nabył na którymś ze straganów.

Przez ramię zaglondnął mu Ivan.

Ivan: Co jeeeeesz?

Kazuma: JEZUS MARIA NIE STRASZ MNIE TAK!

Ivan: Nawet się nie skradałem, co więcej po drodze się potkąłem a ty tego nie usłyszałeś.

Kazuma złapał siatkę z jedzeniem i wyszedł z kuchni. Ivan potuptał za nim.

Kazuma usiadł na kanapie, na której spał wcześniej jego towarzysz. Ivan usiadł obok Kazumy i zaczął przeszukiwać torbę z jedzeniem. Kazuma uderzył Ivana w rękę.

Kazuma: Gdzie z łapami?!

Ivan: no coooo

Kazuma dał Ivanowi onigiri. Ivan patrzył się na nie a potem zaczął jeść.

Kazuma: Dobre?

Ivan: tak...

Kazuma:...ale?

Ivan: ale nie dla mnie.

Kazuma: co jelonka byś se ojebał?

Ivan: nie odpowiem na to pytanie.

Kazuma znowu zaczął grzebać w torbie

Kazuma: trzymaj

Kazuma podał Ivanowi małą maślaną bułeczkę.

Kazuma:...koneserze smaku.

Ivan zaczął powoli jeść.

Ivan: ujdzie.

Kazuma: ja myśle, bo nic więcej nie mam. Pójdziemy na miasto to sobie coś wybierzesz.

Ivan: Słońce mnie zabije...

Kazuma rozradowany wstał i poszedł do kuchni. Po chwili wrócił z kolejną torbą.

Ivan: Co ty-

Kazuma wyciągnął z torby długą pelerynę i rosyjską chustę.

Ivan: O nie.

Kazuma: O TAK.

Ivan podszedł do Kazumy i wziął od niego pelerynę. Założył ją. Była całkiem spoko.

Kazuma owinął Ivana w rosyjską chustę i założył mu okulary przeciw słoneczne.

Kazuma: Chodź mój influensterze idziemy na miasto.

Obaj wyszli z budynku. Ivan widocznie osłabł po wyjściu na słońce, ale stał w miarę prosto.

Kazuma: Idziemy.

Ivan się lekko zachwiał.

Kazuma: Ivan? Wszystko w porządku?

Ivan: O grYsTeE

Kazuma: nie błagam, nie znowu...

Ivan: aLe tY łAdnY jEsteŚ~

Kazuma: Ivan nie.

Ivan: IvAN tAk.

Kazuma złapał Ivana za nadgarstek i poprowadził go w stronę targu.

Po jakimś czasie z Ivanem chyba było już lepiej, więc Kazuma go puścił.

Zaczeli już mijać pierwsze stragany. Na jednym z nich Ivan zauważył ciasteczka z wróżbą.

Ivan: O mój Boże

Kazuma: co?

Ivan: Chcę taką wróżbę.

Kazuma wziął takie 2 ciasteczka. Zapłacił i odszedł z Ivanem trochę na bok.

Ivan otworzył ciasteczko i przeczytał wróżbę na głos:

Dążysz do osiągnięcia charmonii.
Jesteś blisko z naturą oraz zwierzętami.
Masz do nich rękę.

Kazuma: ( no jak chuj )

Ivan: nO tAk śRedniO byM pOwiEdziAł

Kazuma: ja też

Ivan: a twoja wróżba?

Kazuma:

Rozglądaj się dookoła siebie, ponieważ otaczają cię twoi prawdziwi przyjaciele.

Ivan: no okej

Zaczeło się ściemniać, więc zadecydowali już wracać.

Zanim doszli do domu było zupełnie ciemno.
Ivan zerwał z siebie chustę i okulary.

Ivan: Co za durna chusta.

Kazuma od razu wyczył, że coś się zmieniło. Ivan był...agresywny.

Ivan szarpnął za klamkę i wszedł do środka. Kazuma za nim, ale...Ivana nigdzie nie było.

Kazuma: Ivan?

Zero odzewu.

Kazuma: Ivan??

Kazuma lekko zdenerwowany zaczął rozglądać się po mieszkaniu. Podbiegł do okna w kuchni. Było ciemno, nic nie widział. Odsunął się  i obrócił plecami  do okna.

Kazuma: Ivan to nie jest śmieszne.

W momencie kiedy to powiedział zza okna dobiegł go dźwięk łamanych kości i krzyk.