Ivan podszedł do okna, ale nic tam nie zobaczył. Otworzył okno i wyszedł przez nie. Co prawda trochę nie zdarnie, bo nogą zachaczył o parapet i upadł na ziemię. Wpadł w usypaną kupkę śniegu, ale szybko wstał i się otrzepał. Wciąż nikogo nie widział. Chciał już wracać do okna, ale usłyszał szelest. Obrócił się. Przed nim stał...Muzan Kibutsuji. Zamarł. Muzan zmierzył to wzrokiem po czym z niewiarygodną prędkością go wyminoł i wskoczył przez okno do pokoju Ivana. Ivan pobiegł do okna i wyszedł przez nie. Drzwi do jego pokoju były wyrwane z zawiasów. Ivan pobiegł korytarzem. W salonie ujrzał jego rodzinę...martwą. Wszyscy leżeli cali we krwi i nie było ani śladu po Kibotsujim. Zbliżył się do ojca, który leżał na ziemi.

Ojciec Ivana: T-to ty powinieneś umrzeć...

Ivan z całej siły kopnął go i krzyknął.

Ivan: ( Chyba go już dobiłem...dobrze mu tak ) 

Podszedł do Hero i jego matki, oboje już byli zimni. Pobiegł do swojego pokoju po czarną pelerynę. Odwrócił się, żeby wyjść, ale przeszkodził mu w tym...Kibutsuji. Nagle wszystko zrobiło się czarne.

Ivan: Czy ja umarłem? To już koniec?

Ivan obudził się. Jakby został wyrwany z transu. Był jakiś...inny. Podszedł do lustra. Miał rację. Był inny. Był demonem. Miał 2 czarne rogi wyrastające z jego czoła, miał kły, a jego skóra była bledsza.
Wybiegł z domu.

Ivan: To nie możliwe! NIE!

Wybiegł do miasta, ale nikogo nie było. Była godzina koło 1:00. Po jakimś czasie natknął się na rosłego demona, który był w trakcie zjadania człowieka. Demon wyglądał na w miarę młodego 18-20 lat.

Ivan: Kim jesteś?

Demon: Demonem.

Ivan: ( Wow, jakiej ja się spodziewałem odpowiedzi? )

Demon: A Ty?

Ivan: Ja chyba też...ale...dopiero od kilkunastu godzin.

Demon: Oh, jesteś 5 Kibutsujego...

Ivan: * z niedowieżaniem * Kim jestem??

Demon: Czarodziejem.

Ivan: ...

Ivan odwrócił się i poszedł w stronę jakiegoś domu. Czuł w nim...krew. Drzwi do niego były otwarte. Wszedł. Jakiś mężczyzna krzyczał na chłopaka. Mnie więcej w wieku Ivana. Mężczyzna uderzył chłopaka, na którego właśnie krzyczał. Ivan nie mógł na to patrzeć. Jednym ruchem ręki uderzył mężczyzną o ścianę.

Ivan: ( jakby telepatią...)

Mężczyzna był cały we krwi. Popatrzył się na chłopaka.

Ivan: Nie ma za co.

Chłopak: To był mój ojciec...

Ivan: A szkoda Ci go?

Chłopak: Nie...

Ivan chciał już wyjść.

Chłopak: Czekaj! Mogę iść z Tobą?

Ivan: Jeśli chcesz.

Chłopak: Jestem Kazuma.

Ivan: Super.

Kazuma: A t-

Ivan złapał Kazume za bark i przyciągnął do siebie.

Ivan: Jeśli komukolwiek powiesz, że jestem demonem zabiję cię.

Kazuma: ...

Ivan póścił Kazume i szedł dalej. Kazuma nadal szedł za nim.

Ivan: Ivan.

Kazuma: Co?

Ivan: Jestem Ivan.