Drzwi się otworzyły i do pokoju wszedł Muzan.
Ivan zerwał się na równe nogi i zasłonił swoim ciałem Kazume.
Muzan się uśmiechnął.

Muzan: Witaj Ivanie, nie musisz się mnie obawiać.

Ivan był zmieszany nie wiedział co zrobić.

Ivan: Po co tu jesteś?

Ivan wiedział, że Muzan nie jest dobrą istotą, ale z drugiej strony...uwolnił go od jego rodziny.
Muzan podszedł do Ivana i położył mu rękę na ramieniu.

Muzan: Słyszałem, że nie do końca sprawujesz się  jako mój demon.

Ivana przeszły dreszcze.

Muzan: Może chcesz, żeby moje demony cię trochę poduczyły?

Ivan nie chciał, żeby Muzan go uczył wiedział, że Muzan jest bezwzględnym mordercą.

Ivan: Czemu mnie...nie zabijesz?

Muzan: *śmiech* A dlaczego miałbym?

Ivan: Zabijasz ludzi dla zabawy.

Muzan: To nie jest dla zabawy. Ja i moje demony się nimi żywią. Tak samo jak ty.

Ivan: Miałbym zjadać ludzi?!

Ivan powiedział to z obrzydzeniem.

Muzan: To nie jest tak złe jak ci się wydaje.

Ivan: To jest złe. To jest bardzo złe.

Muzan: Oj tam, oj tam.

W pokoju zapanowała cisza. Z dworu można było dosłyszeć rozmowę dwóch osób. Prawdopodobnie jedno z nich z kobieta, a drugie mężczyzna.

Mężczyzna: To tu?

Kobieta: Tak, a teraz bądź cicho.

Drzwi zaczeły się otwierać, ale w tym momencie ziemia pod Ivanem się zapadła.

Wylądował w dziwnym pomieszczeniu gdzie schody "wyrastały" z sufitu i ścian. Każde prowadziły do  drzwi.

Ivan oglądnął się. Za nim leżał Kazuma.

Ivan: Co się stało?!

Muzan: To byli zabójcy demonów. Przyszli cię zabić.

Ivan: dlaczego?!

Muzan: Bo jesteś demonem.

Ivan: Ale ja nie chcę być demonem!

Muzan: Dość tego. Zamknij się w końcu. Przyszedłem ci pomóc, a ty masz do mnie pretensje? Jak śmiesz. Normalnie zabiłbym cię tu i teraz!

Ivan: Więc dlaczego tego nie zrobisz?!

Muzan: Bo przysiągłem twojemu ojcu.

Do Ivana zaczeły powracać wszystkie wspomnienia na raz związane z jego ojcem. Uderzyła go fala strachu.

Ivan: C-co?

Muzan: Twój ojciec darował mi jego siostre na moją żonę. Wzamian za to miałem pozostawić cię przy życiu i zrobić z ciebie " szóstką Kibutsujego ". Twój ojciec wiedział, że jesteś za słaby, aby zabijać ludzi jako człowiek, więc jako demon miałeś to robić jakbyś był w amoku. Nie spodziewałem się, że zachowasz trzeźwość umysłu. Rzadko to się zdarza.

Ivanowi zrobiło się słabo.
Poczuł ogromną nienawiść do Muzana.

Ivan: ( A więc on trzyma stronę starego. Niech zdycha)

Ivan zaczął płonąć.

Muzan: Uważaj z kim rozmawiasz, dzieciaku.

Ivan podszedł do Muzana.

Ivan: Zabiję cię.

Muzan zaczął się śmiać.

Muzan: Jesteś żałosny.

Ivan rzucił się na Muzana, ale on tylko złapał go za głowę.

Muzan: Ugh

Ivan poczuł jak ulatnia się z jego ciała energia. Nie był w stanie nic zrobić. W końcu Muzan go puścił. Ivan zamknął oczy, kiedy je otworzył był z powrotem w domku.
Kazuma się obudził.

Kazuma: C-co ci się stało?

Ivan poszedł do łazienki i spojrzał w lustro.
Jego lewe oko, na którym był znak
" szóstki Kibutsujego "  teraz było fioletowe. A dokładniej jego cała tenczówka była fioletowa razem z źrenicą. Od oka odchodziły czarne żyły, które sięgały w każdą stronę.

Do łazienki wszedł Kazuma.

Kazuma: Ivan...proszę...powiedz mi co się stało.

Ivan: A co ostatnie pamiętasz?

Kazuma nie odpowiedział. Wpatrywał się w ziemię przez dobre pół minuty.

Kazuma: Ja...ja wybiegłem z domu...tam się biłeś z demonem i...pobiegłem do domu po miecz...

Ivan mu przerwał.

Ivan: Skąd miałeś miecz?

Kazuma: Był w sypialni. Nie powiedziałem ci, bo od wejścia byłeś dla mnie wredny.

Ivan: Wiem...prze-przepraszam...

Kazuma aż się uśmiechnął, nie sądził, że Ivan go kiedykolwiek szczerze przeprosi.

Ivan: * rumieni się * No i co się szczerzysz?

Kazuma: Nie sądziłem, że mnie kiedykolwiek przeprosisz.

Ivan: I co dalej? Pobiegłeś po miecz...

Kazuma: I przybiegłem wbijając go w demona, a potem...poteeeem...nie pamiętam.

Ivan: Zerwał cię z siebie i rzucił o drzewo. Straciłeś przytomność. Zabiłem go.

Kazuma: A co się stało z twoim okiem?

Ivan: Kiedy spałeś na kanapie pojawił się Muzan-

Kazuma: Muzan?! Zabiłeś go?!

Ivan: No...nie.Chyba odebrał mi stopień.

Kazuma: A nadal jesteś demonem?

Ivan: Nie wiem.

Ivan wysielił się i jego ręka zaczeła płonąć.

Kazuma: OJEZUCHRYSTEPRZESTAŃ

Ivan przestał.

Ivan: Boisz się?

Kazuma: Po prostu nie lubię mieć przy twarzy niekontrolowanych obiektów płonących.

Ivan się zaśmiał.

Kazuma: Ale dlaczego zostałeś demonem? I od razu taki wysoki stopień?

Ivan: Nie wiem.

Kazuma: Ale-

Ivan: NIE WIEM.

Kazuma:...

Ivan: Chodź, idziemy poszukać miecza.

Kazuma: Nie traktuj mnie jak swojego sługę.

Ivan: Nie traktuję cię tak. Nie uważam cię za sługę.

Kazuma: To za kogo?

Ivan: * szeptem * przyjacielem...

Kazuma: Kim?

Ivan: Chodź po miecz.

Kazuma z zacieszem poszedł za Ivanem na podwórko.

Rozdzielili się, zaczeli szukać miecza.

Kazuma: Znalazłem!

Ivan podbiegł do Kazumy. Miecz był, ale... złamany...w pół.

Kazuma: Well shit.

Ivan: Nie mamy niczego, żeby się bronić. Kuźwa.

Obaj stali przed mieczem.

Kazuma: Chodź do domu.

Obrócili się z zamiarem wrócenia do budynku.
Przed nimi stanął mężczyzna.
Miał czarne długie włosy związane w kitkę. Połowa jego haori była żółta, a druga połowa czerwona.

***********

Fuck yeah