Myślisz, że znasz mnie, a tak naprawdę mało tej wiedzy o mnie masz.
Pod taflą lodu skrywa się moja druga twarz.
Ta niedostępna, skrywająca moje drugie ja.
I może wtedy było łatwiej, gdy nie czułam nic.
I może wtedy było łatwiej mi zwyczajnie żyć.
Bo nie odczuwałam nic.
Słowa nie kaleczyły tak jak dziś.
Pod tą taflą lodu było mi jakoś lżej.