Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

~Nominacja nr 19~

Nominowana przez CupcakeGirlx3 :3

1. Podaj kilka faktów o sobie.
Well, kilka to już dwa, cn? x'D No dobra, może coś się wykmini >w<
- Jestem dziwnym człowiekiem, który nie potrafi stosować się do rad, jeśli chodzi o poprawianie swoich umiejętności (dotyczy to głównie rysowania). Zawsze muszę do wszystkiego dojść sama x'D
- Ostatnio doszłam do wniosku, że jestem człowiekiem przeciwieństwem. Jestem jednocześnie optymistką i pesymistką; cicha i głośna; odważna i tchórzliwa i wiele wiele więcej XD Najlepiej podsumowuje to cytat mojej koleżanki z uczelni: "Wiesz co, pierwszy raz spotykam się z człowiekiem, który jest jednocześnie wnerwiony i mega spokojny".
- Dodam trzeci fakt, bo mnie cholernie boli miejsce po usunięciu ósemki. Help me ;w;

2. Pokaż swoją tapetę.
Jako, że kiedyś wstawiałam tę z pulpitu na kompie, to teraz w końcu pokażę te na telefonie x'D

3. Czytałaś kiedyś jakąś light novel? Jeśli tak, to jaką? Jeśli nie, jest jakaś, którą chciałabyś przeczytać?
Tak - czytałam nowelki z "Naruto" ^_^

4. Co ostatnio oglądałaś?
Gosh, ostatnio to chyba komedię romantyczną [nie przepadam za takimi, ale się poświęcam dla mamy x'D] pt. "Niania w Nowym Yorku" czy coś w ten deseń x'D

5. Opublikuj fragment jakiejś swojej nieopublikowanej książki.
Woah, kurcze - trudny wybór >w< Ale padło na moje autorskie opowiadanie pt. "Taberu Koe".

           Wyszła na taras w samej piżamie i zarzuconym niedbale szlafroku. Było chłodno, jednak ona zupełnie nie czuła nieprzyjemnej temperatury. Jej umysł był pusty, jakby wyzuty z wszelkich emocji. Widziała świat w odcieniach szarości, jednak nadal gdzieś w głębi serca pamiętała kolory i podświadomie wszędzie ich szukała. Tak było i tym razem. Wpatrywała się w krople deszczu z nadzieją, że ukażą jej prawdziwy, lepszy świat. Mimo tego, że rzadko wracała do wspomnień, to jej mózg ciągle wysyłał jej różne sygnały i sugestie, które nie pozwalały jej zapomnieć choćby odczutych niegdyś emocji, pojawiających się niby widmo przeszłości w postaci ciepłego, nostalgicznego uczucia z tyłu głowy. Właśnie tak zapamiętała deszcz, jako przyjemną pogodę, kojarzącą się jakimś cudem z kolorami. Taberu nie mogła pojąć, jak ta dziwna szarówka przecinana łzami nieba, może być powodem do radości. Chciała to zrozumieć. Chciała przypomnieć sobie siebie.

To tylko jeden fragmencik z środka, także no :')

6. Jak tam życie mija? :D
Hmm... No spoko - jakoś mija - czasem lepiej czasem gorzej, ale no - nie ma co narzekać, tylko jedziemy dalej! ;D <3

Wybaczcie, ale tym razem nie nominuję nikogo, bo mój mózg pracuje na zwolnionych obrotach (nie ma to jak wykrwawianie się XD) ;w; Następnym razem może nawet wymyślę jakieś fajne pytania - obiecuję, że się postaram!

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro