De volgende ochtend is Jake de eerste die wakker is en draait de kraan van het bad open, voordat hij voorzichtig de deur van Jo's kamer open doet. Hij wrijft zachtjes over haar wang en Jo doet haar ogen een klein beetje open. Op haar gezicht zijn nog sporen van tranen te zien, maar het lukt haar om naar hem te glimlachen. 

"Goedemorgen lieverd. Ik laat het bad vast voor je vollopen. Dan kun je daar zo lekker van genieten. Neem de tijd, dan ga ik koffie zetten. En doe rustig aan, we zijn gesloten vanochtend."

Hij staat op om de kraan in de badkamer dicht te draaien en legt een cadeautje op de wastafel. Dan loopt hij naar beneden om het ontbijt voor te bereiden.

Jo wrijft in haar ogen en realiseert zich dat ze haar make-up van gisteravond nog op heeft en ze met haar zwarte jurkje aan in bed ligt. Dat bad klinkt als een heel goed idee. Ze kleedt zich uit en loopt de badkamer in. Ze heeft alleen maar oog voor het warme water en laat zich met een zucht in het bad glijden. Al haar spieren doen pijn en haar hoofd klopt. 

Ze sluit haar ogen en laat alle gebeurtenissen van gisteravond door haar gedachten gaan. Die arme Dart. Ze probeerde zo stoer te zijn en te zeggen dat hij van het moment moest genieten. En vervolgens stortte ze voor zijn ogen in. Hij was zo lief en teder dat het haar compleet verraste. Het raakte haar diep in haar hart en dat maakte het onmogelijk om haar emoties nog langer onder controle te houden. 

Ze stapt uit het bad, met Dart nog steeds in haar gedachten. Ze loopt richting de spiegel en droogt zichzelf af, blij dat de pijn in haar spieren en het kloppen in haar hoofd wat minder geworden zijn. Ze probeert haar krullen te temmen, maar dat wil helemaal niet lukken. Het is wel vochtig geworden in het bad, maar niet nat genoeg om het te vlechten. Met een zucht geeft ze de strijd op en steekt haar tong uit naar haar spiegelbeeld, met haar hoofd schuddend om haar krullen te laten dansen.

 Vanuit haar ooghoek ziet ze een cadeautje liggen. Ze scheurt het inpakpapier open en vindt een zachte, babyblauwe ochtendjas. Ze trekt hem aan met een glimlach op haar lippen en rent naar beneden om Jake te bedanken. Ze vindt hem, leunend tegen het aanrecht met een geamuseerde blik in zijn ogen. Jo geeft hem een knuffel en een kus op zijn wang om hem te bedanken voor de badjas. Hij knuffelt haar terug. 

"Graag gedaan lieverd. Staat je goed!" 

Hij bekijkt haar aandachtig om uit te vinden hoe het echt met haar gaat, zonder er direct naar te vragen. Jo verstopt haar gezicht tegen zijn borst, nog in gevecht met haar gevoelens voor Dart. Jake wrijft over haar hoofd en grinnikt, kijkend naar haar opspringende krullen. 

"Ik hou van je haar zo! Je ziet er zowel wild, als schattig uit." 

Hij lacht om de blik die ze hem geeft en hij loopt weg om een kop koffie voor haar te halen. 

"Ga zitten lieverd en drink je koffie." 

Jake gaat tegenover haar zitten, zodat hij haar kan bekijken, zich afvragend wat er in haar hoofd omgaat. Ze neemt een paar slokken van haar koffie, sluit haar ogen en probeert haar gedachten op een rijtje te krijgen. 

"Jake? Heb jij gister nog met Dart gesproken? Ik bedoel, nadat hij me naar huis gedragen heeft?"

Jake blijft even stil. 

"Nee. Hij zag er niet als iemand die wilde praten. Ik heb hem een biertje aangeboden. Die hebben we in stilte opgedronken, hij ging naar huis en ik ging naar bed." 

Jo zucht, nu weet ze nog niets. Ze kijkt op naar Jake. 

"Hoe zag Dart eruit?" 

Er verschijnt een klein lachje op Jakes lippen, vanwege haar slimme vraag. Hij doet net alsof hij er over na moet denken. 

"Hij zag er verliefd uit." 

Er verschijnt meteen een blos op Jo's wangen en nu is ze nog meer in de war dan ze al was. Jake pakt zijn mobieltje en typt een bericht, voordat hij opstaat om in de koelkast te rommelen.

Dart hoort een zachte piep, draait zich om en kijkt naar zijn mobiel. Het is een berichtje van Jake;  een uitnodiging om te komen ontbijten. Jake kennende kan hij maar beter douchen en naar het café gaan, want de stilte van gisteren zal niet eeuwig duren. En hij zou Jo heel graag willen zien, hij moet weten hoe ze zich nu voelt. Gisteren voelde hij een band met haar, ééntje die hij nog nooit eerder met iemand gevoeld heeft. Maar hij wil haar niet afschrikken met zijn gevoelens. Ze is er misschien niet klaar voor. En ze moeten eerst met elkaar praten, voordat ze ook maar iets anders overwegen. Hij staat op en loopt richting de badkamer.

Fris gedoucht rent hij richting het café, want hij moet haar gewoon zien. Hij loopt naar binnen en ziet Jake achter de bar staan. Jake wijst naar de keukendeur en Dart stapt de keuken in. Hij verstijft, zodra hij haar aan de keukentafel ziet zitten. 

"Goedemorgen krullenbol!" 

Met een scheve glimlach staart hij naar haar wilde haar. Jo kijkt hem met een verdwaasde blik aan en stottert. 

"M-morgen!" 

Op dat moment komt Jake de keuken binnen, geeft Dart een kop koffie aan en loopt weer terug het café in. Jo pakt haar mok vast en drinkt van haar koffie, starend naar de tafel, onzeker door de hele situatie. Dart gaat tegenover haar zitten en bestudeert haar, met alle macht proberend aan zijn kant van de tafel te blijven. Ze ziet er zo lief uit, met haar krullen en rode wangen. Hij wil haar vasthouden, ruiken, kussen... En zo te zien heeft ze geen idee, ze denkt waarschijnlijk dat hij haar niet wil. 

Hij staat op en loopt naar haar kant. Hij gaat op de tafel zitten, zo dichtbij als hij aandurft. Ze zucht zachtjes en hij kan haar niet meer weerstaan. Met zijn hand onder haar kin, duwt hij haar gezicht omhoog, zodat hij in haar ogen kan kijken. Ze probeert zijn blik te vermijden en hij fluistert. 

"Kijk naar me, alsjeblieft." 

Met een zachte glimlach, wacht hij tot ze hem echt ziet. Zodra ze oogcontact met hem maakt, ziet hij al haar zorgen en onzekerheden in haar ogen. 

"Je ziet er zo lief uit, dat ik je zou willen kussen." 

Jo staart naar hem, met haar mond open en hij maakt gebruik van het moment om zijn lippen licht over de hare te wrijven. Hij gaat weer rechtop zitten en geeft haar de tijd om het te verwerken.

Ze kijkt naar haar handen, haalt diep adem en probeert het allemaal te bevatten. 

"Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik je zou zien vandaag... Misschien wel nooit meer... Oh god, ik wil niet weer gaan huilen." 

Ze bijt op haar lip, nog steeds naar haar handen starend. Dart legt zijn hand op die van haar.

"Gekke meid. Ik kan helemaal niet meer bij je vandaan blijven. Ik ben verliefd op je." 

Ze kijkt in zijn ogen, nog steeds in de war, maar ziet dat hij meent wat hij zegt. 

"Dat moet je niet zeggen. Je weet nog niet alles over me." 

Hij schudt zijn hoofd. 

"En jij weet nog niet alles van mij. Maar kun je in alle eerlijkheid zeggen dat je niets voor me voelt?" 

Ze schudt haar hoofd en staat op, naar hem toe leunend voor een kus. Hij glimlacht tegen haar lippen en trekt haar dichter tegen zich aan, terwijl een warm gevoel zich in zijn borst verspreidt . Ze herinnert zich ineens dat ze alleen een badjas aan heeft en stapt achteruit. 

"Euh, ehm... Ik weet dat jij gewend bent aan vrouwen... Die wat meer..." 

Ze vloekt tegen zichzelf, omdat ze de juiste woorden niet kan vinden. 

"We moeten langzaam aan doen... Ik weet niet zeker of ik wel klaar ben voor meer dan..." 

Ze bedekt haar gezicht met haar handen en probeert haar emoties onder controle te krijgen. Dart trekt haar naar zich toe. 

"Ik doe niets, wat jij niet wilt. Zelfs als je het nooit zou willen. Maar loop niet bij me vandaan, want dat breekt mijn hart. Ik wil je beschermen voor alles wat je pijn zou kunnen doen, geef me die kans. Alsjeblieft." 

Jo knuffelt tegen hem aan, neemt zijn geur in haar op en ontspant in zijn armen. Ze hebben elkaars warmte nodig en blijven een paar minuten zo staan. Jo stapt achteruit, kust hem en doet dan met tegenzin nog een stap naar achteren. 

"Ik ga me even aankleden. Beloof je me dat je niet wegloopt?" 

Met een hand op zijn hart, belooft hij op haar te wachten. Jake loopt de keuken in en ziet Dart met zijn hand op zijn hart staan en lacht. 

"Zo erg? Ze is bijzonder hè?" 

"Ja, heel erg. Laten we hopen dat ze het op een dag gelooft. Maar tot die tijd ben ik dankbaar voor elke minuut die ik krijg." 

Dart kijkt Jake met zo'n eerlijke blik aan, dat Jake duidelijk kan zien hoeveel Dart van haar houdt. 

"Ik geloof je man. Ik zag het gisteren en ik zie het nu. Geef haar de tijd en praat met haar. Zorg dat ze er met je over praat, hoe zwaar het ook is om te horen. Want het is een wonder dat ze je kust, na alles wat zij heeft meegemaakt. Maar jij moet jouw geschiedenis ook met haar delen, wees eerlijk." 

Dart zucht diep.

"Ik weet het. Ik ben alleen zo verdomde bang dat ik haar kwijtraak, zodra ze het allemaal weet."

 Hij wrijft over zijn nek en ziet er zo onzeker uit, dat Jake besluit hem gerust te stellen. 

"Nou... Ik heb haar een foto van je laten zien, na dat incident met Maria. Want Jo had geen flauw idee waarom je zo verdrietig was." 

Dart schiet rechtop en kijkt Jake geschokt aan.

"Wat? Ze had door dat ik verdrietig was? En wat heb je haar precies laten zien?"

Jake haalt zijn mobieltje uit zijn broekzak en zoekt naar de foto die hij aan Jo heeft laten zien. Hij vindt de foto en draait zijn telefoon naar Dart, die meteen wit wegtrekt zodra hij de foto ziet. 

"Om heel eerlijk te zijn, was ze helemaal niet zo geschokt. En ze wilde nog steeds graag met je dansen op de Summer Dance." 

Nu is Dart degene die in de war is en staart naar Jake in ongeloof. Ze horen Jo naar beneden komen en draaien zich allebei om naar de trap. Ze draagt een donkerblauwe maxi jurk en haar krullen zijn nog steeds wild. Jo ziet dat Dart een beetje nerveus glimlacht en loopt naar Jake toe.

 "Je hebt toch niet de grote broer uitgehangen hè?" 

Jake schraapt zijn keel en geeft snel antwoord.

"Nee hoor. Ik heb eerder vanochtend een picknickmand klaargemaakt en dacht dat jullie die samen konden delen. Je hebt wel een vrije dag verdiend."

Jo draait zich om naar Dart en kijkt hem aan.

"Zin in een picknick, Dart?" 

"Jazeker", zegt hij een beetje nerveus.

Jo doet net alsof ze het niet merkt, geeft Jake een kus, pakt de mand van het aanrecht en geeft hem aan Dart. 

"Kom, lekker ding! We gaan!" 

Ze draait zich om en marcheert de keuken uit. Dart rent achter haar aan en zodra hij naast haar loopt, pakt ze met een glimlach op haar gezicht zijn hand vast. Ze lopen richting het strand, zoeken een rustig plekje uit en leggen de plaid neer. Ze zetten de mand op de plaid en gaan zitten, zonder iets te zeggen. Dart staart naar de zee, op zoek naar een manier om Jo over zijn werk te vertellen, maar hij heeft geen idee hoe. Jo ziet de verdrietige blik op zijn gezicht, dezelfde uitdrukking als die dag bij de boetiek. 

"D'Artagnan?" 

Hij draait zijn hoofd verrast om bij het horen van zijn volledige naam. Ze legt een hand tegen zijn wang en staart diep in zijn ogen. 

"Wat is er? Vertel het me. Heeft Jake iets vervelends gezegd?"

Dart kijkt haar aan en weet dat hij het onderwerp niet langer kan vermijden. 

"Hij vertelde me... Dat hij je die foto van mij heeft laten zien... Dat je doorhad dat ik verdrietig was... Dat heeft me een beetje verward... Ik weet het niet..." 

Hij kijkt van haar weg en zucht. 

"Ja, ik zag dat je verdrietig was en voelde me er rot over. Maar ik was bang om Maria naar meer details te vragen. Dus heb ik het aan Jake gevraagd. En hij heeft me die foto laten zien. En gezegd dat er heel wat meer was dan alleen die foto." 

Ze wacht geduldig tot Dart haar weer aankijkt, voordat ze verder praat. 

"Ik zal je vertellen wat ik tegen Jake gezegd heb en ik hoop dat je goed naar me luistert. Ik beoordeel mensen op hoe ze mij behandelen, niet op hun verleden of op wat andere mensen zeggen. Trouwens, je zag er heel lekker uit op die foto." 

Hij ziet de verandering in haar gezicht, zodra ze het over de foto heeft en een klein glimlachje verschijnt op zijn lippen. Met een ondeugende lach wuift ze zichzelf koelte toe en ziet het verdriet uit zijn ogen verdwijnen. Hij schraapt zijn keel. 

"Precies wat ik dacht toen ik de Summer Dance poster zag. Ik dacht dat ik ter plekke dood zou neervallen." 

Jo bevriest en haar glimlach vervaagt. 

"J-je dacht dat ik er lekker uitzag? M-maar jij... Ik lijk helemaal niet op die vrouwen..." 

Dart legt zijn wijsvinger tegen haar lippen en leunt zijn voorhoofd tegen het hare. 

"Inderdaad. Je lijkt in de verste verte niet op die vrouwen. Je ziet er lekker en sexy uit en je bent zacht op de juiste plekken. Mijn god, ik heb elke nacht van je gedroomd sinds ik die poster zag. En als ik heel eerlijk ben..." 

Hij lijkt ineens heel verlegen te worden, maar gaat toch verder. 

"Ik heb Jake om een poster gevraagd en die hangt bij mij thuis aan de muur."

Jo barst in lachen uit en Dart lacht met haar mee. 

"We zijn wel een zielig stelletje zeg. Misschien moeten we gewoon accepteren dat we elkaar leuk vinden. Ik bedoel, ik vind je een lekker ding en blijkbaar is dat wederzijds." 

Ze grinnikt en kijkt in de picknickmand, om te zien wat Jake erin gestopt heeft. Ze pakt een croissant en neemt er meteen een hap van, om vervolgens het brood aan Dart aan te bieden. Hij neemt blij ook een hapje en kijkt dan in de mand, om te zien wat er nog meer in zit. Hij vindt aardbeien en een thermoskan met koffie. Hij trekt Jo tussen zijn benen, met haar rug tegen zijn borst en ze leunt achterover, hem het laatste stukje croissant voorhoudend. Met zijn lippen om haar vingers, zuigt hij het brood naar binnen en een zachte kreun ontsnapt hem. Jo houdt voor een seconde haar adem in, maar relaxt snel. 

Hij tilt een aardbei richting Jo's lippen en ze besluit hem terug te pakken. Ze zuigt langzaam op zijn vingers en kreunt. Hij houdt zijn adem in en schuift iets achteruit. Hij ziet haar schouders schudden en maakt zich meteen zorgen, maar heeft al snel door dat ze zachtjes lacht. 

"Kleine heks! Ik maakte me al helemaal zorgen!" 

Ze lacht harder. 

"Jij bent ermee begonnen! Ik ben niet zo onschuldig hoor." 

Hij kietelt haar, bijt zachtjes in haar schouder en grinnikt tegen haar huid. Voordat hij het beseft, heeft ze zich omgedraaid en hem achterover op de plaid geduwd. Ze nestelt zich tegen hem aan en streelt zijn nek. Hij speelt met haar haar. 

"Jo? Wil je me over dat litteken vertellen?" 

Hij voelt haar lichaam verstijven, maar het duurt niet lang. Ze haalt diep adem en begint dan te vertellen over haar laatste avond in Nederland. Hoe verder ze in het verhaal komt, hoe meer haar stem breekt. Zijn hart bloedt, luisterend naar haar verhaal. Hij houdt haar stevig vast, zodra ze vertelt over het mes en de woorden herhaalt die haar ex tegen haar gezegd heeft. Hij voelt pijn, diep in zijn hart en verbergt zijn gezicht in haar haren, niet in staat zijn tranen te bedwingen. Hoe kan iemand in godsnaam zo wreed zijn? En hoe is het mogelijk dat ze nog zo sterk is? Hoe kan ze ooit nog de armen van een man om zich heen verdragen? Hij heeft niet door dat hij haar veel te stevig vasthoudt, overmand door zijn emoties. 

"Dart, laat me los. Je houdt me veel te stevig vast, ik krijg geen lucht." 

Hij laat haar snel los en ze gaat verderop zitten, diep inademend. Ze kijkt naar hem en ziet zijn tranen. Hij gaat rechtop zitten en veegt de tranen met zijn mouw weg. Hij durft haar niet aan te kijken en durft de vraag in zijn hoofd al helemaal niet hardop te stellen, maar Jo heeft het door.

"Vraag het maar. We zijn nu al zo ver gekomen. Het is oké." 

Hij ademt in, vermijdt oogcontact en stelt zijn vraag zachtjes.

"Heeft hij zich aan je opgedrongen? Seksueel?" 

"Ja. Ik heb geen idee hoe het is om met iemand samen te zijn en er niet toe gedwongen te worden."

Ze houdt haar adem in en hij kijkt haar aan. Zijn hart breekt in honderdduizend stukjes. Bang om haar aan te raken, duwt hij zijn vuisten in het zand om zijn opkomende woede te onderdrukken. Er bestaan geen woorden die haar pijn verzachten, dus fluistert hij haar naam. 

"Daarom moet je niks met mij willen. Ik weet dat jij veel ervaring hebt en..." 

Dart ontspant zijn handen en ademt langzaam in. 

"Stop. Mag ik je alsjeblieft vasthouden?" 

Jo knikt en hij trekt haar op zijn schoot en houdt haar hoofd tegen zijn borst. 

"Jij zou niks met mij moeten willen. Ik weet namelijk helemaal niet hoe het is om te houden van een vrouw en al helemaal niet als die vrouw ook van mij houdt. Ik weet niet wat echte liefde is."

Hij zucht en strijkt over haar haar, bang om haar te verliezen. Ze ontspant in zijn armen en hij doet hetzelfde en fluistert. 

"Ik denk dat ik van je hou Johanna." 

Hij voelt haar glimlach tegen zijn borst.

"Ik zou ook maar zo eens van jou kunnen houden." 

Hun lippen komen samen voor een gepassioneerde kus vol beloftes voor de toekomst. Dart maakt oogcontact met haar. 

"Niet schrikken, oké?" 

Jo kijkt naar hem, zich afvragend wat hij van plan is en Dart staat op en gooit haar over zijn schouder. Hij leunt voorover om de picknickmand te pakken en begint dan te lopen, met een grote glimlach op zijn gezicht. Jo gilt in eerste instantie, maar begint al vrij snel te lachen. 

"Dart? Waar gaan we heen? En je weet dat ik zelf kan lopen, toch?" 

Dart grinnikt ondeugend. 

"Ik weet dat je zelf kan lopen, maar ik voelde me bezitterig en ik wilde iets van dichterbij bekijken." 

Hij knijpt zacht in haar billen. 

"Hmm, lekker stevig." 

Jo probeert kalm te blijven, maar ze voelt de paniek razendsnel opkomen. Dart voelt haar verstijven en zet haar voorzichtig neer. Hij ziet de paniek in haar ogen en schrikt bij het zien van haar spierwitte gezicht. Hij doet een pas bij haar vandaan en voelt zich een idioot. 

"Jo, het spijt me." 

Jo probeert rustig in en uit te ademen, maar ze is te boos op zichzelf. Ze weet diep van binnen dat hij haar nooit iets aan zou doen, maar haar lichaam reageerde te snel en ze kon het niet tegenhouden. 

"Wil je terug naar Jake?" 

Dart ziet er zo bezorgd uit, dat ze zich schuldig voelt en ze schudt haar hoofd. 

"Nee, ik wil bij jou blijven." 

Zijn mond zakt open van verbazing, want hij was er van overtuigd dat ze weg zou rennen, ver bij hem vandaan. Hij kijkt naar haar, onder de indruk van haar kracht en voelt zijn liefde voor haar groeien. Hij denkt even na en stelt haar dan de volgende vraag. 

"Zou je mijn katten willen ontmoeten?" 

Ze ziet er meteen iets rustiger uit en ze knikt. Hij begint richting zijn huis te lopen, angstvallig proberend haar niet aan te raken. Ze volgt hem en probeert zichzelf te kalmeren. Halverwege de weg naar zijn huis, pakt ze zijn hand vast en hij heeft het gevoel dat hij weer kan ademhalen. 

Ze komen aan bij een ijzeren hek en Dart loopt door het hek een tuin in. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht, zodra hij een rode kat op zich af ziet rennen. De kat miauwt alsof hij iets belangrijks te vertellen heeft. Dart knielt en kriebelt de kat op zijn kop, tegen het beest pratend met een hoge stem. Jo kijkt naar het tafereel met een glimlach en voelt een warm gevoel, beginnend in haar hart, door haar lichaam verspreiden. Dart tilt de kat op en draait zich naar haar, pratend tegen de kat. 

"Canelle, dit is Jo. Je moet heel lief tegen haar zijn, oké?" 

Jo aait de kat en lacht. 

"Leuk je te ontmoeten, Canelle. Je bent een mooi beest." 

De kat probeert zich los te wurmen en Dart zet hem neer. Hij loopt een paar treden op, richting zijn voordeur en Canelle vliegt naar binnen, zodra de deur open gaat. Met een verlegen glimlach op zijn gezicht, nodigt Dart haar uit om naar binnen te komen. Ze kijkt nieuwsgierig rond in het kleine appartement. Het voelt comfortabel en relaxt aan en het is behoorlijk netjes. En dan ziet ze het, de Summer Dance poster, aan de muur tegenover de ontbijt-bar. Hij volgt haar blik en zijn verlegenheid groeit.

"Ik ben blij dat ik je er al over verteld heb, voordat je het zag." 

Hij loopt naar de keuken, waar Canelle luid tegen hem begint te mauwen. Om hem duidelijk te maken dat hij ongelooflijke honger heeft. Jo giechelt bij het horen van Canelle's klaagzang en geniet van het uitzicht. Dart doet eten in twee bakjes en draait zich om naar haar. 

"Heb je zin in een kopje thee?" 

Jo knikt en hij vervolgt. 

"Maak het je gemakkelijk op de bank, dan zorg ik voor de thee." 

Het momentje voor zichzelf op de bank, geeft haar de tijd om helemaal tot rust te komen, zonder dat hij naar haar kijkt alsof ze elk moment kan breken. Ze trekt haar benen onder zich, sluit haar ogen en ontspant langzaam. 

Dart kijkt vanuit de keuken naar haar en ziet haar ontspannen. Hij zucht opgelucht en pakt twee mokken met thee en een schaal met koekjes. Hij loopt naar haar toe, zet de thee en de koekjes op tafel en gaat naast haar zitten. Hij geeft haar een mok aan en houdt haar de schaal met koekjes voor. Ze pakt een koekje en eet hem op met een gelukkige uitdrukking op haar gezicht.

 Hij wil haar net vertellen dat hij ze zelf gebakken heeft, maar ziet vanuit zijn ooghoek een zwarte pluizebol verschijnen. Hij wijst naar de kat en legt zijn wijsvinger tegen zijn lippen.  

"Minous is heel verlegen. Ze komt alleen te voorschijn om te eten of om 's nachts bij me te slapen." 

Jo lacht als ze Minous ziet eten, terwijl ze met haar hele lijfje probeert om Canelle bij haar bakje vandaan te houden. Uiteindelijk geeft Canelle het op en loopt de kamer in, springt op de armleuning naast Jo en gaat liggen. Ze aait hem automatisch en hij begint te spinnen.

Dart ziet Jo nog meer ontspannen, terwijl ze zijn kat aait met een liefdevolle blik in haar ogen. Geschokt kijkt hij naar Minous, die ook de kamer in komt lopen en op de bank springt, tussen hem en Jo in. Met een brede glimlach geeft Jo haar mok aan Dart en laat Minous aan haar vingers snuffelen, voordat ze de kat zachtjes op haar kop kriebelt. Dart staat voorzichtig op, haalt zijn mobiel uit zijn broekzak en maakt een foto van Jo met zijn katten. Hij wil er zeker van zijn dat dit echt is, zelfs de katten zijn door haar betoverd. Hij schudt zijn hoofd in ongeloof, wensend dat hij één van de katten was. 

Hij denkt terug aan het moment dat ze hem vroeg haar neer te zetten... De paniek in haar ogen... Hij had op dat moment kunnen sterven... Ze vergeeft hem daar misschien wel nooit voor... Hij staat daar gespannen en diep in gedachten verzonken. Jo bekijkt hem met een frons tussen haar wenkbrauwen, zich afvragend waar hij nu aan denkt, maar is een beetje bang om ernaar te vragen. Ze haalt diep adem en loopt naar hem toe. Ze leunt haar voorhoofd tegen zijn borst zodra ze hem bereikt.

"Waar maak je je zorgen over?" 

Hij tilt zijn armen op om haar te knuffelen, maar bedenkt zich, veel te bang dat ze weer in paniek raakt. Ze kijkt naar hem op en de blik in zijn ogen geeft haar meteen een brok in de keel. Ze draait zich om en leunt met haar rug tegen zijn borst. Ze haalt nog een keer diep adem en pakt dan zijn handen vast, om zo zijn armen om haar heen te trekken en legt zijn handen op haar buik. Hij rust zijn kin op haar schouder, ademt haar geur in en ontspant langzaam. Jo streelt zijn onderarm en praat zacht. 

"Het is beter zo. Ik kan niet met je praten als je zo kijkt. En ik weet wel zeker dat het andersom ook zo is." 

"Ja, het is heel moeilijk om nu in jouw ogen te kijken. Vooral als die blik mijn schuld is." 

Ze schudt haar hoofd en probeert de juiste woorden te vinden. 

"Het is niet jouw schuld. Ik kon de paniek niet tegenhouden, ik zou willen dat ik dat kon. Ik vond het namelijk in eerste instantie heel leuk. Maar dit lichaam herinnert zich sommige dingen te goed, het is als een reflex. Ik kan dan niet meer helder denken en kan die reactie met geen mogelijkheid stoppen. Onverwachte bewegingen zijn heel moeilijk voor me, vooral als een man ze maakt. Ik schrok zelfs toen Jake mijn litteken probeerde aan te raken met één vinger." 

Ze haalt diep adem, voordat ze verder gaat.

"Het is jouw schuld helemaal niet, het is de herinnering aan alles wat Mark me aangedaan heeft. En ik weet niet zeker of het ooit weggaat. Ik weet dat je me nooit pijn zult doen en zeker niet op die manier, geloof me. Maar het gaat wel elke dag iets beter. Dus misschien... als je bereid bent te wachten... Ik begrijp het als dit allemaal teveel gevraagd is." 

Ze begint te huilen en voelt dat ze hem zou kunnen verliezen aan iets waar ze zelf geen controle over heeft.

Dart bleef stil, omdat hij begreep dat ze dit er allemaal uit moest gooien. Hij houdt zijn adem in en zoekt naar de woorden waarmee hij zijn gevoelens kan omschrijven. 

"Ik heb er nog steeds spijt van dat ik je zo opgetild heb. Het was een domme actie. Ik ben gewend aan fysiek contact, zonder dat het iets betekent... 

Hij hoort haar snikken en voelt zich rot. 

"Jo? Zou je je alsjeblieft om willen draaien? Zodat ik je fatsoenlijk vast kan houden? Alsjeblieft? Ik ga kapot hier." 

Jo draait zich gelukkig om, verstopt haar gezicht tegen zijn borst en hij slaat zijn armen om haar heen. 

"Ik hou van je Jo. Wat de toekomst ook brengt. Het kan me niet schelen hoe vaak je nog in paniek raakt, als je uiteindelijk maar weer in mijn armen belandt. Laat me zien hoe ik van je moet houden. Ik heb je nodig." 

Jo kalmeert, zijn liefde voelend in elk woord. Ze ziet de liefde die ze voor hem voelt, duidelijk weerspiegeld in zijn groene ogen. Hij buigt zijn gezicht naar de hare en houdt zijn lippen vlakbij die van haar. Hij kijkt in haar ogen en wacht tot zij de eerste stap zet. Met een klein lachje slaat ze haar armen om zijn nek en trekt hem dichterbij voor een diepe kus. Ze gaat met haar handen door zijn haar, duwt haar lichaam tegen het zijne en legt één van zijn handen op haar billen. Hij kreunt en laat zijn andere hand ook naar beneden glijden, zachtjes knijpend, terwijl hij haar gepassioneerd kust. 

Jo onderbreekt de kus en legt haar hoofd tegen zijn borst. Ze luistert naar zijn hartslag, die in perfecte harmonie met de hare klopt. 

"Ik denk niet dat ik nog kan lopen. Je zult me moeten dragen." 

Zijn adem stokt in zijn keel en hij verzamelt al zijn moed, voordat hij haar optilt. Jo slaat haar benen om hem heen en hij loopt richting de bank. Hij gaat zitten en kijkt in haar ogen om te zien of ze niet in paniek is. Ze bloost en leunt achterover met een glimlach. Ze maakt oogcontact met hem. 

"Ik voel me zo veilig in jouw armen, maar..." 

Hij begint zich zorgen te maken, maar ze knipoogt naar hem en vervolgt haar zin. 

"Ik voel me nog beter als je me kust."

Hij gromt en drukt zijn lippen tegen die van Jo voor een vurige kus, vol bewondering voor deze sterke en mooie vrouw. Deze vrouw heelt zijn hart op een manier die hij nooit voor mogelijk heeft gehouden. Jo ademt zijn geur in, met haar gezicht tegen zijn nek en zucht gelukkig. Hij speelt met haar haar en zegt dat haar krullen haar ware aard laten zien. Haar vader zei dat ook altijd en ze denkt aan hem met pijn in haar hart. 

Dart voelt de verandering in haar en vraagt of ze oké is. Ze gaat rechtop zitten en knikt, maar hij ziet verdriet in haar ogen. 

"Jo?" 

Ze kijkt van hem weg en spreekt zachtjes.

"Mijn vader zei dat ook altijd over mijn haar. Hij zei dat mijn haar altijd mijn echte karakter liet zien, hoe ik ook probeerde lief en kalm te zijn." 

Ze glimlacht verdrietig. 

"Ik mis hem." 

Dart wrijft over haar rug en kijkt in haar ogen, wachtend tot ze hem laat zien wat ze nodig heeft. Ze staat op en gaat naast hem op de bank zitten. Hij voelt zich meteen koud worden en kijkt stilletjes naar haar. Hij legt zijn hand op de bank tussen hen in en ze verstrengelt haar vingers met die van hem. Ze vertelt hem over het overlijden van haar vader en de donkere tijden die daarna kwamen, die haar uiteindelijk bij Mark brachten. Hoe ze angstvallig op zoek was naar iemand die van haar hield en dacht dat ze het gevonden had in die klootzak. 

"Mijn vader was de enige man, die ook van mij hield. Mark heeft nooit van me gehouden, dat weet ik nu. Terugkijkend denk ik, dat ik ook niet van hem hield. Ik hield van het idee dat er weer iemand van me zou houden. Ik bleef maar denken dat hij wel zou veranderen, dat het beter zou worden. Ik was zo dom, als ik had geweten..." 

Ze zucht diep. 

"Sorry. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is... Dankzij jou en Jake weet ik beter. Ik weet eindelijk weer wat liefde is. Liefde van iemand die als familie voelt en dan is er jouw liefde." 

Ze tilt zijn hand naar haar hart en lacht naar hem. 

"Het is als een medicijn. Helend, beschermend, iets wat ik nog nooit eerder heb gevoeld." 

Ineens moe van al haar emoties, gaat ze dichterbij Dart zitten en knuffelt tegen hem aan. Hij slaat zijn arm beschermend om haar heen en ze valt in slaap met een lach op haar gezicht.