Wstałam z łóżka z ogromnym uśmiechem na ustach, przypominając sobie wydarzenia poprzedniego dnia. Piękno Warszawy, zabytki, ale przede wszystkim dach Pałacu Kultury i pocałunek.

Zeszłam na śniadanie do kuchni, gdzie spotkałam Marta robiącego jajecznicę.

-Hej, jak się spało?- spytał

-Świetnie. A tobie?

-Dobrze, ale sądząc po twoim uśmiechu nie aż tak jak tobie. Coś ci się śniło,że jesteś taka zadowolona?

- Właśnie się zastanawiam czy to był sen, czy wydarzenie z wczoraj. -westchnęłam z rozmarzeniem

-A co takiego się wydarzyło? -spytał z zaciekawieniem

-Wczoraj byłam z Nicolasem w Warszawie, ale to chyba wiesz, prawda?

-Tak

-No, więc zwiedzaliśmy sobie miasto. Tak w ogóle to nie wiedziałam, że jest aż takie ładne. Ale wracając, na końcu poszliśmy na taras widokowy Pałacu Kultury. Był taki piękny zachód słońca! A te widoki, po prostu niesamowite! I wtedy Nicolas zapytał się mnie czy będę jego dziewczyną, ale byłam tak zaskoczona, że nie wiedziałam co powiedzieć. On zaczął nawijać, że wcale nie muszę się zgadzać, a on to zrozumie i wtedy go pocałowałam... - wróciłam myślami do tych cudownych wspomnień.

- No, no. Czego ja się dowiaduję? Moja kuzynka z moim najlepszym kumplem. Tego jeszcze nie było...

-Pewnie dlatego, że masz tylko jedną tak niesamowitą kuzynkę.

-Jaką?

- No wiesz, taka mądra, zabawna i śliczna, która akurat przed tobą stoi.

-Aha. Ta wredna i głupia zołza?

-Chyba takiej nie kojarzę.

Jak zawsze z Mattem musieliśmy się trochę podroczyć, bo my bez droczenia się to nie my. Po chwili jednak usłyszeliśmy dzwonek do drzwi, a mój kuzyn poszedł je otworzyć. Zaraz potem do pomieszczenia weszła Viola.

- Cześć Julia! Co słychać?

-Hej! U mnie świetnie, a u ciebie?

- Też dobrze. Tak sobie pomyślałam, że może chciałabyś pójść że mną na zakupy?

- Na zakupy? Zawsze!