Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

¡Mitigate dolor!

Hablar me suele. No puedo respirar. Cada calada que doy, cada ser que muere en mi interior. Intento acumular aire en mis pulmones, pero es imposible retener el suficiente oxígeno, para poder respirar.
No quiero ver más el dolor, que reflejan los ojos ajenos, de las personas que un día se hicieron pasar por amigos. Un paso, dos, tres. Sigo andando, sin rumbo. Llorar y llorar, es el único desahogo. Gritar hasta que mi voz quedé ronca, afónica. Me estrujó en un rincón, la cabeza agachada, los hombros caídos.
Ya no tengo el control sobre mi persona. Estoy en el borde del precipicio. Me entra la duda. ¿Lo que hago es lo correcto?¿ Vendrá alguien a detenerme? Me acobardo. Espero y espero. Nadie llega. Los días pasan. Las estaciones cambian. Nadie pregunta. Nadie se preocupa.
Regreso a lo que será mi final. La luz de mis ojos se apagó.
Miro pero no veo. Me toco la parte superior del pecho, donde se sitúa mi corazón. Pero no siento, me desvanezco. La oscuridad me envuelve. Por fin formo parte de ello. Al final, el dolor se mitigó.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro