Ostoja
Moje serce jak lód
rozpuszcza się pod wpływem twojego
uśmiechu
Który niczym słońce
ogrzewa mą duszę
Jak pod kocykiem z herbatą
dajesz mi poczucie
bezpieczeństwa
Przy tobie jak od ognia dzikie zwierzęta
uciekają wszelkie katusze
lecz gdy
znikniesz
mrok pochłonie mą duszę
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro