Jak na razie nie jest źle. No... w sensie, że nikt nie atakuje. Powoli podeszłam do okna i przez nie wyjrzałam. Słońce powoli znikało za linią horyzontu. Wpatrywałam się tak bez namysłu, do puki nie usłyszałam cichego drapania w drzwi. Powoli do nich podeszłam. Ach... pewnie to znowu te złośliwe Straszliwce. I uchyliłam je lekko, zamarłam. W nich stał Szczerbatek!!! Uśmiechnęłam się na jego widok. On spojrzał na mnie, a następnie rozejrzał się po pokoju. Po chwili spojrzał na mnie z miną mówiącą ,,Gdzie jest Czkawka?".  

I co teraz? Czkawka jest daleko od wioski. Usiadłam na krześle i zaczęłam swoje rozmyślania.

Ivix prov:

Już niedaleko. Jeszcze tylko musimy wspiąć się na tą górę. 

-Silve. Będziesz asekurować resztę.- powiedziałam do smoka, którego niedawno poznała reszta.

-Czemu od razu asekurować? Wystarczy, że polecimy na sam szczyt tej góry.- powiedział Mieczyk.

-No tak, fajnie by było, gdyby się tak dało. Niestety na górze jest zbyt silny wiatr, a asekuracja się przyda, no chyba, że chcecie spaść.- powiedziałam lekko poirytowana.

Wspinaliśmy się całkiem szybko. Byliśmy na szczycie po jakieś godzinie? No, może dwóch. 

-Wszyscy są?- zapytałam powoli się odwracając.

-Chyba tak.

-A gdzie Striix?!- krzyknęłam, gdy nie ujrzałam szmaragdowookiej. 

Szybko podeszłam do krawędzi i spojrzałam w dół. Nie ma jej tam! Wytężyłam mój wzrok, ale nadal nic. Chwila! 

-O nie! Nie!- krzyknęłam.

W oddali było widać strzałę. To tutejsze stworzenia. Zapewne Demony! 

-Czkawka i reszta, wracajcie na Berk! Szybko!

Ja natomiast szybko chwyciłam kryształ i zbiegłam z góry, a raczej się z sturlałam. Muszę ją znaleźć! I to szybko. 

                                                                BERK

Czkawka prov:

Jest późno. Striix i Ivix nie wróciły.

-Astrid! Wróciłem!- krzyknąłem z ulgą, gdy stanąłem w progu. Nagle poczułem, że coś ląduje mi na plecach.

Gdy tylko obróciłem głowę, ujrzałem... Szczerbatka! 

-Szczerbek!- powiedziałem i przytuliłem się do mojego przyjaciela.- Wróciłeś.- powiedziałem cicho, bo mi się głos załamał.

Wstałem i ujrzałem Astrid, która schodziła po schodach. Na jej twarzy malował się mały uśmieszek. Podeszła do mnie i mocno przytuliła. Ja natomiast pocałowałem ją w policzek.

-I jak?- zapytała Astrid.

-Co?

-Co z tą wyprawą?

-Aaaa... No. Striix i Ivix nie wróciły.- oznajmiłem smutny.

-Czemu?

-Bo... Striix gdzieś zaginęła, a Ivix poszła jej szukać i kazała nam lecieć z powrotem, ale...- przerwałem.- To Ivix ma przy sobie kryształ.

-Kryształ?- powtórzyła.

-Tak.

*          *          *

Minęło sześć dni! A Striix i Ivix nadal nie ma. Nie jestem w stanie określić, czy zapasów nam starczy na długo. Zdenerwowany tą sytuacją wyszedłem przed dom i oparłem się o jedną ze ścian budynku. Dzień nie był zbyt piękny, ponieważ zdobiły go szarawe chmury. Chciałem choć na krótką chwilę zapomnieć o tych wszystkich problemach. Czemu to wszystko musiało spotkać mnie? Gdyby tylko ojciec tu był. Wszystko byłoby zapewne inaczej.

-A ty co?- usłtszałem znajomy głos.

Spojrzałem dookoła, lecz nikogo nie było.

-Na górze!- krzyknął ten sam głos.

Spojrzałem na wyrzeźbioną głowę smoka nad moim wejściem do domu. Na właśnie jego głowie była, Ivix? Po chwili szybko zeskoczyła i posłała mi szeroki uśmiech. Z torby wyciągnęła mieniący się kolorami kryształ.

-A gdzie Striix?- zapytałem a szafirowooka spojrzała na mnie smutno.

-Nie ma jej... Nie mogłam jej znaleść.- spojrzała na swoje buty.- Choć. Musimy uratować wioskę.

Ivix prov:

Kryształ trzeba wstawić do wody, na samo dno.

-Czkawka! Bierz Szczerbatka i leć za mną!- krzyknęłam w stronę chłopaka.

-A skąd niby wiesz, że Szczerbatek wrócił?

-Bo... Go widziałam?- powiedziałam z irytacją w głosie.- A teraz choć, bo kryształ trzeba wrzócić do wody!

-A na brzegu tego zrobić nie można?

Posłałam mu piorunujące spojrzenie i powoli skierowałam się na północ. W ciszy dolecieliśmy na głębokie wody. Jednym szybkim ruchem wrzuciłam go do wody. (Kryształ, nie Czkawkę). Woda zaczęła "bulgotać", a pod jej powierzchnią tworzyły się ,,mini wybuchy". Po chwili ustało.

-I co? To tylko tyle?- usłyszałam głos Czkawki dochodzący zza moich pleców.

-Najwyraźniej tak.

*          *          *

Narrator prov:

Zapada zmrok Ivix siedzi u siebie. Jej głowę przepełniają różne myśli, pytania, na które nie zna odpowiedzi, zamartwienia o jej przyjaciółkę, która nie wiadomo, czy nie przechadza się po Elizejskich Polach*. Po chwili zamysłów, szybkim i energicznym ruchem wstała, a krzesło z ogromnym hukiem padło na podłogę. Dziewczyna cicho gwizdnęła, a już po paru chwilach koło niej stała Luna.

-Szyba misja, mała.- powiedziała Ivix do swojego smoka.- Odnajdujemy Striix, odbijamy ją tym baszybuzukom* i wracamy na Berk.- wyjaśniła plan i wsiadła na Lunę.- Lecimy.

Już po paru chwilach Ivix i Luna znajdywały się za linią horyzontu. 

*Elizejskie Pola - w mitologii greckiej, świat pozagrobowy, miejsce, gdzie po śmierci przebywały dusze ludzi.

*Baszybuzuk - hultaj, zawadiaka. 

Przepraszam was za błędy i... takie jakby pomyłki, ponieważ dawno nie pisałam rozdziałów i wypadłam z wprawy. Mam nadzieję, że rozdział nie jest najgorszy i, że chociaż w 2% wam się podoba ;) Do zobaczenia Mordeczki! 

PurpleAndGirl <3