Dalawampu't apat.

| • | • | • |

Hindi maalis-alis sa mukha ko ang pagka-inip habang ginagamot ng isang duktor ang mga natamo kong sugat mula sa aksidente. Ang pagkakaalam ko, Rivaille took me to his place- in his house, specifically. Pero bakit may duktor dito? Private doctor?

"I'm gonna catch up, you guys lure him away."

Pumasok mula sa silid si Rivaille na siyang may kausap sa telepono. Seryoso ang mukha nito habang nag-sasalita.

"This time, hindi ko na siya mapapa-lagpas."

Bigla akong napa-aray nang maramdaman ang hapdi sa paa ko. Nakita ko ang duktor na ginagamot ang huling sugat ko doon.

"Hey!"

Pero imbes na mag-sorry ay tinapunan lang n'ya ako ng tingin saka binalik sa ginagawa.

I can't help but to raise a brow. "You're taking too long. Hurry up! I gotta go."

Kanina ko pa naiisip sila Drake. What happen to them? Okay lang ba sila? Did they make it to the hospital? Buhay pa ba siya?

But the last sentence in my thought made me felt unease.

Of course! Drake's not gonna die!

"You don't need to go, Judith." Umangat ang tingin ko sa palapit na si Rivaille. "You mustn't go. It's still too dangerous-"

I cut him, "Ako ang kailangan ni Damon at wala nang iba. So, you don't need to decide for me."

"That guy was serious when he said he will aim to kill you." Anas n'ya.

"Alam ko. Matagal ko nang alam!"

"At hahayaan mo naman 'yun?"

Tumayo ang duktor mula sa paanan ko at nag-excuse sa amin. Nakita kong maayos nang nakabenda ang isang bahagi ng paa ko kaya naman pinilit kong tumayo pero agad din akong nawalan ng balanse.

Kinagat ko ang ibabang labi ko habang humigpit naman ang kapit ko sa bedsheet ng higaan. I need to go... damn!

Naramdaman ko bigla ang pag-alalay ni Rivaille pero winakli ko ang kamay n'ya. I glanced at him intently, "Thanks for saving my life, I owe you one, for now, I need to go."

"Pwede bang makinig ka naman sa 'kin?"

Nahinto ako at masama siyang tinitigan. Bakas na ang iritasyon sa mukha n'ya. Pero wala akong pakialam.

"Bakit ako makikinig sa 'yo?! Just because you saved me?! Come on! I was supposed to help my husband from that danger but you interrupted! Dapat nga wala ako dito ngayon, 'di ba? Bakit ka ba bigla-biglang nagpapakita sa 'kin?!" Hindi ko na napigilang magtaas ng boses.

Isa lang naman ang gusto ko, ang makaalis na rito. Mahirap man, wala na 'kong panahon pa para magmuni-muni rito habang sila Drake, hindi ko alam kung nasaan.

Hindi siya kaagad nakapag-salita. Nanatiling nakapako sa akin ang malalamig at seryoso n'yang tingin.

"Bakit...?" he asked in disbelief.

"Tss!" Tinalikuran ko siya't akmang lalakad na nang magsalita na siya muli.

"Up until now you still didn't notice...? Even a thing?" Mahina ngunit malalim n'yang tugon. "Sa tinagal-tagal nating magkakilala, kahit maliit, kahit isa, wala ka man lang napapansin sa 'kin?"

Kumunot ang noo ko at hinarap siya.

"Mapa-pisikal o emosyon... wala?"

"Anong pinagsa-" doon lang ako nahinto nang madaanan ng mata ko ang benda na nakaikot sa kan'yang ulo. Mayro'n din siya band aid sa kanang pisngi at mga gasgas sa braso.

What...

Umiwas siya ng tingin at huminga ng malalim. Bahagya pa siyang napakamot sa sintido. Bakas ang pagka-dismaya.

"Sa bagay, may asawa ka na." He whispered soft curses to himself before licking his lips dramatically, "Asa naman akong may mapapansin ka sa 'kin."

My forehead creased, "What the hell are you saying...?"

"Okay then,"

Nagulat ako nang pwersahan n'ya akong isandal diretso sa malamig na pader. Rivaille drew closer, really close.

Lalong nagsalubong ang kilay ko sa ginawa n'ya pero bago pa ako makapag-react, nagsalita na siya at tila hindi ko yata gugustuhing tapusin n'ya pa 'yon.

"I love yo-"

"Back off, you bastard!" I pushed him with all my strength. Hingal na hingal pa ako nang tignan ko siya sa mata.

What in the world he's doing?! Confessing? At this very moment where I'm really into rush?!

Kung siguro ang dating Judith ang kausap n'ya, magiging malaya siya sabihin ang mga gusto n'yang sabihin sa 'kin. Dahil do'n, siguradong tatagal ang oras, at mas lalong tatagal na mawala si Drake sa paningin n'ya.

So as for her substitute, I wouldn't let that happen.

Actually, I don't like him confessing his love for me. I don't give a fuck on him.

"Imbes na dumating pa tayo sa kung saan, mas maigi pa sigurong sabihin mo kung saan at paano mo matamo ang mga sugat mong 'yan?" Bulalas ko sa kan'ya.

Nakikita ko ang kakaibang ekspresyon sa mukha n'ya. It's pain...

Pero hindi ako nagpadala do'n, mas importanteng malaman ko kung saan n'ya nakuha ang mga sugat dahil punong-puno na 'ko kay Damon... punong-puno na.

Like I really want to crack his neck to death.

Marahan siyang pumikit matapos ang ilang sandali. Saka dinilat ang mata pero nanatili itong nasa lapag. "Before you got into accident, we shared a scuffled commotion. The accident you catch up, was me and my group, because of Damon. He seemed to be persistent on getting rid of me for stepping in between the two of you. That's why."

So it was not someone else...

Kaya pala mabilis siyang nakasaklolo sa akin kanina. That explains why.

I don't have much time to know more about, what I needed to know was the reason behind his wounds, and now I'm satisfied.

"Judith!"

Pinigilan n'ya ako agad sa braso nang magsimula akong maglakad kaya naman tinignan ko siya ng matalim, hoping he would get what I mean. Ilang beses ko na rin nasabi sa kan'ya ang dahilan.

"The pain you gave just now is still fresh but I have to order you to stay here and-" hindi ko na siya pinatapos.

"And what? To chew over knowing that Damon is playing around, waiting for a food to kill?"

"I understand you but I have a plan! Ako ang pupunta kung nasaan sila ngayon at ako ang tatapos sa kan'ya! I can't let your hand filled with dirt at all!"

Binawi ko ang kamay ko at napangisi, You don't know me...

Before I could speak a word, someone suddenly screamed. Seemingly came from the outside of this room.

Nagkatinginan pa muli kami ni Rivaille bago siya maunang lumabas at puntahan ang nasa likod no'n pero bago pa siya makarating sa pinto ay may tumambad na sa aming lalaki...

With his dominant look and cold appearance, even if I don't have to turn my eyes completely at him, I'm sure... it is Damon.

"Thanks to my great skills, finally I cornerned you... Sasha."

∆ ∆ ∆

Kagat labi kong tinahak at tinakbo ng mabilis ang malaking bahay ni Rivaille. Kahit alam ko sa sarili ko na hindi ko kayang tumakbo ng mabilis dahil sa mga sugat kong kagagamot lang ay wala akong ibang nagawa kung 'di ang sundin 'yun. Halos gusto nang tumigil para huminga at dumaing, pero hindi pwede.

Knowing Damon is in the same place as mine, it's giving me creeps.

Alam ko rin na hindi siya pupunta rito mag-isa... alam kong may mga tauhan siyang nakatago lang para sumalakay.

"Ahh!"

Nahulog ako mula sa pagtakbo at agad kong naramdaman ang pag-agos ng dugo mula sa kaliwang braso ko. May nakatarak na manipis at maliit na balisong.

Shit! Sabi ko na, e.

Nakita kong may isang pares ng sapatos ang lumapit sa akin. Tiningala ko siya at sinalubong n'ya ako ng malamig na tingin.

He's familiar... I remember, he was the one who's always greeting me when I'm visiting the Unfazed building.

The fuck.

"Escaping?" He asked in a cold voice.

Nanggigil ako. Marahas kong hinatak ang nakatarak sa braso ko at tumayo. Hindi ko na siya pinagtuunan ng pansin dahil hindi ako pwedeng pumatay ngayon kaya pinilit ko pa ring tumakbo.

Pero talaga nga namang hindi mo mapipigilan ang mga tao sa Unfazed... I know it all.

Hinatak n'ya ako sa buhok at marahas na binagsak sa sahig. Lalo akong napangiwi nang maramdaman kong tinarget n'ya pa ng sakto ang sugat ko sa paa.

Impit akong napahiyaw habang mahigpit ang kapit sa balisong na hawak. I need to run... I need to check on Drake.

Hindi na 'ko nakabawi nang umupo siya't hablutin muli ang buhok ko. "Sir Damon instructed us to hold you back. He is the one who's gonna end you, Miss Sasha."

Bigla kong naalala ang nangyari kanina bago ako makatakbo...

"Thanks to my great skills, finally I cornered you, Sasha."

At this point alam ko nang wala akong kawala. Nandito ako sa loob ng bahay ni Rivaille at hindi ko sigurado kung kaya niya ba si Damon.

I know to myself that I can fight back, but I had a deal with Isaac.

Rivaille stood after me.

"Why the hell are you here? Paano ka nakapasok?!"

Namulsa at prenteng tumayo ang walang emosyon na si Damon. "Your gang couldn't stop me. I was a little bit surprised, you're in a gang yet your dogs only know how to bark at their enemy. Too weak, you know?"

Kumuyom ang kamao ni Rivaille sa narinig, "Anong ginawa mo sa kanila?"

"Dump them to trash. Simple as that,"

"What did you-"

"Hindi pa ba sapat na natalo ko sila at nandito na 'ko para kunin ang kailangan ko?" He pointed at me, "I need to take that girl,"

Lumakad ako at tumabi kay Rivaille. Masama ang titig na pinukol ko kay Damon. I can't believe we meet again and... not as allies, but enemies.

"Hindi ka pa rin nakaka-move on, Water? I know everything about you and 'our' organization. And, you can't kill me. So just stop and if I were you, I would runaway now." Sabi ko kahit na alam ko sa sarili kong hindi ko siya pwedeng galawin.

I want to punch him hard, pero sa ngayon, masyadong mahina ang katawan ko.

Nakita ko kung paano nagkiskis ang mga ngipin nito. Malamang ay dahil sa tinawag ko sa kan'ya.

"Judith," Rivaille called me. "Stop initiating him. He's after you." Mahina n'yang singhal sa 'kin kaya tinignan ko siya ng matalim, "Let me handle him. You should escape and get to you husband- he's at Mayo Hospital."

Nagbago ang ekspresyon ko matapos malaman kung nasaan si Drake, kaya naman hinarap kong muli si Damon.

How can I pass him?

Biglang dumukot ng baril si Rivaille na nasa kan'ya gilid lang at pinaputukan si Damon na siyang naiwasan agad nito. 'Yun ang naging senyales ko na tumakbo gamit ang buong lakas ko at lagpasan siya. Nakita ko pang muntik n'ya akong hablutin sa kamay pero agad siyang hinatak ni Rivaille sa kwelyo at itapon sa kabilang dingding.

"Run!"

Hanggang sa tuluyan na 'kong nakababa ng hagdan.

Now the only problem is... his other accomplice.