Siedziałam na historii, na której już usypiam Nic nie umiem i nigdy nie będę umiała. Pisałam cały czas do Chrisa, ale nie odpowiadał, to chyba ma wychowanie fizyczne, albo jest przy odpowiedzi. Kurka! Mam nadzieję, że mnie ten typek nie weźmie. 

- Panno Smith, może panienka nam odpowie na to pytanie? - Zapytał nauczyciel.

- E, nie. - Mruknęłam. - Pan zapyta kogo innego. 

- Wolałbym jednak, żebyś tu odpowiedziała. 

- A ja wolałabym wyjść z tej klasy. - Wzruszyłam ramionami. 

- To proszę bardzo, wyjdź. 

- Okej. -  Schowałam swoje rzeczy i wyszłam z klasy, po czym udałam się na boisko. 

Chłopaki grali w nożną, Chrisowi szło bardzo dobrze co w sumie słyszałam, że trener chwalił. Po skończonej grze podeszłam do Chrisa, wokół którego latało pełno panien. 

- Hej Chris! - Uśmiechnęłam się. 

- Hej skarbie. - Cmoknął mnie w policzek. - A ty nie powinnaś być na lekcji?- Zapytał.

Powiedziałam mu jak wyglądała cała sytuacja, a on zaczął się śmiać. Boziuu on ma taki piękny rechot. 

- Mam propozycje? - Uśmiechnęłam się cwaniacko.- Chodźmy z lekcji.

- A ty nie wiesz, że to tak nie ładnie? - Zapytał. 

- Wiem, ale chcę coś zrobić. - Uniósł brew. - Co byś powiedział, jakbym miała czerwone i fioletowe końcówki? I kolczyka w nosie. 

- Hm pasowało by to do Ciebie. - Uśmiechnęłam się. - Chodź.

Pov. Nathan

Wróciłem do Miami, jak na razie wszystko jest dobrze. Tylko kurde, nie umiem ukrywać swojej radochy. Chyba nic by się nie stało jakbym powiedział o tym Car? Chyba nie, ale będę musiał ją powstrzymywać, żeby nie wygadała się nikomu. Wyszedłem ze swojego pokoju i poszedłem poszukać swojej dziewczyny. Dalej się ukrywamy, ale to jest coraz cięższe. W końcu będziemy musieli mu powiedzieć. 

- O tu jesteś. - Powiedziałem do dziewczyny, która siedziała na kanapie z chłopakami. - Mam sprawę do Ciebie. - Ona kiwnęła głową. - Chodź na spacer. - Ubraliśmy buty i wyszliśmy z domu. 

- O co chodzi? - Zapytała. 

- Powiem Ci jak będziemy z dala od tego domu wariatów.

- No jeszcze powiedz, że idziemy w jakieś romantyczne miejsce i mi się oświadczysz. 

- Jeszcze nie, ale poczekaj jeszcze trochę. Mam coś innego do powiedzenia. 

- Powiedz chociaż o co chodzi. 

- O Paige. - Ona od razu się zatrzymała. - Chodź no! - Wziąłem ją na barana, bo wiedziałem, że dalej nie pójdzie. W parku byliśmy po piętnastu minutach. - Nie wiem czy mi uwierzysz, ale pewnie mnie wyśmiejesz, wyzwiesz od dupków i zerwiesz, ale ja Ci to muszę powiedzieć. 

- Mieliście ze sobą romans? - Zapytała z szokowana, a ja zacząłem się niekontrolowanie śmiać. - Nie śmiej się cwelu tylko odpowiadaj! 

- Nie skarbie! Kocham Ciebie! A ona jest moją przyjaciółką. 

- Była, ona nie żyje jakbyś nie pamiętał. 

- No właśnie żyje. - Zaśmiała się sarkastycznie. - Jak byliśmy w Salt Lake City to wygnałem rano Chrisa do supermarketu i on ją tam widział. Na początku też mu nie wierzyłem, ale jechał za nią i jakimś typem..- Zaśmiałem się. - Pojechaliśmy pod szkołę, do której uczęszcza i czekaliśmy aż wyjdzie. Uwierz mi, że jak zobaczyłem ją całą i zdrową i wkurwioną, to nie mogłem nic powiedzieć. Zatkało mnie. 

- Masz rację nie wierzę Ci. - Westchnąłem, po czym wyciągnąłem telefon i zadzwoniłem do Chrisa.

Nathan: Przeszkadzam? 

Chris: Nie, właśnie z Paige jesteśmy u fryzjera. 

Moja dziewczyna uniosła brew. 

Nathan: Pozwoliłem sobie powiedzieć Caro o tym, że młoda żyje, ale ona mi nie wierzy. Mogła by się odezwać? 

Chris: Mała, przywitaj się z Nathanem i swoją kuzynką. 

Paige: Nie mów do mnie jak do przedszkolaka cwelu. 

Car: Dobra wierzę! 

Złapała się za głowę. 

Car: Matko jedyna ty żyjesz! 

Paige: Tak tak, ale nic nie pamiętam. 

Chwilę jeszcze pogadaliśmy, a potem wracaliśmy do domu. Caroline była wściekła! Myślałem, że rozszarpie swoich wujów na strzępy. Oby się nie wygadała

___________

Dobraa gwiazdeczki, na samym początku chce powiedzieć, że najbliższe rozdziały zostały napisane za pomocą Dark-Horse22 i  aggiia które zasypały mnie pomysłami za co cholernie bardzo dziękuje <3 

To ja się biere za pisanie i życzę miłego pisania! <3 

Cześć Gwiazdeczki <3