Leo przez cały czas truł mi dupę, żeby dać mu szanse. Do cierpliwych ludzi nie należę, więc trochę mu się oberwało. Trochę, mam na myśli bardzo. I tak koniec końców musiałam się zgodzić, bo zagroził, że mi żyć nie da. Tak, więc zgodziłam się na to.

- No to zaczynamy. - Powiedział. - Ile masz lat?

- Szesnaście, a ty? 

-Dziewiętnaście. - Zmierzył mnie wzrokiem. - Kurduplem jesteś, ale myślałem, że jesteś starsza. 

- Pozory mylą. 

- A ludzie zawodzą. 

- W czymś się zgadzamy. - Mruknęłam, a on kiwnął głową. 

- Gdzie wcześniej mieszkałaś? 

- W Miami i nie pytaj o moje życie tam. 

- Dlaczego? 

- Bo nic nie pamiętam. 

- Brałaś? 

- Nie, chyba. - Zastanowiłam się. - Nie. - Powiedziałam już pewniej. 

- To dlaczego nic nie pamiętasz? 

- Dwa miesiące byłam w śpiączce, miałam jakiś wypadek czy coś. Nie wiem, rodzice nie chcą mi nic powiedzieć. - Wzruszyłam ramionami. 

- Nie chcesz sobie nic przypomnieć? - Uniósł brew. 

- Ponoć nie miałam znajomych, więc po co? - Popatrzył na mnie jak na kosmitę. - Nie gap się tak, bo Ci te gałki wydłubie łyżeczką. - Mruknęłam poważnie. 

****

Około dziewiątej wieczorem wróciliśmy do swoich mieszkań, śmiać mi się chciało jak Leo powiedział, że znajdzie mnie na jakimś portalu społecznościowym i pogadamy. Nikt jeszcze nie znalazł moich kont i to się raczej nie stanie. Poszłam do swojego pokoju, wzięłam piżamę, która składała się z ciut za dużej męskiej koszulki, którą od zawsze miałam i dresowe spodenki. Wzięłam jeszcze czystą bieliznę i poszłam do łazienki. Po wyjściu z kabiny prysznicowej wytarłam mokre ciało i włosy, po czym ubrałam na siebie przygotowane rzeczy. 

- Kurwa, co znowu? - Warknęłam podchodząc do drzwi. - Czego chcesz? - Zapytałam chłopaka. 

- Okłamałaś mnie. - Mruknął mrużąc oczy. - Nie masz konta na żadnym z portali społecznościowych. 

- Mam, patrz. - Pokazałam mu telefon i moje profile. 

- Przecież tak wpisywałem i nigdzie Ciebie nie ma. - Oburzył się. 

- Czarna magia. - Zaczęłam się śmiać. - A teraz przepraszam. - Chciałam zamknąć drzwi, ale mi przeszkodził. - Coś jeszcze? - Zapytałam zaciskając zęby. 

- Mogę wejść? 

- Odwal się w końcu co? Męczący jesteś. - Zaśmiał się. 

- A ty nadzwyczaj szczera. - Przyznał. - Mogę? 

Niechętnie wpuściłam go do środka, usiadłam na kanapie i czekałam aż coś powie. 

- No mów co chcesz denerwujący człeku. - Wybuchnął śmiechem.

- Jakim cudem nie masz znajomych? - Zapytał.

-  Widzisz, nie każdy może się zadawać z tak genialną osobą jak ja. - Znów się zaśmiał. 

-Skromności też Ci nie brakuje. - Kiwnęłam głową. - Dobra, zaproś mnie na czymś. - Podał mi swoje dane. - Dzięki. 

- No to chyba możesz już iść co? - Uniosłam brew. 

- Nie chcę mi się. 

- Misie to ty masz w zoo. 

- Możemy iść jutro do zoo, lubię misie. - Zaśmiałam się. 

- A jak się zgodzę to ty sobie pójdziesz i będę mogła iść spać? - Zapytałam. 

- Trzeba było od razu mówić, że spać idziesz. - Westchnął. - Dobranoc. - Uśmiechnął się i poszedł w stronę drzwi. - Jutro o dziesiątej wbijam do Ciebie i jedziemy do zoo! 

- Dobra, elo! - Odkrzyknęłam. 

Zakluczyłam drzwi i wróciłam do swojego pokoju, położyłam się i od razu zasnęłam. 

_________

Pozdrawiam panie od skromności.. (siebie nie) 

Do końca zostało tak z 29 rozdziałów, więc może do 1 października się wyrobie. Możeee

Cześć Gwiazdeczki <3