- Co jest... - Otworzyłam oczy i zobaczyłam bujną czuprynę mojego chłopaka. - Wygodnie Ci? - Zapytałam głaskając go.

- Mhm.. - Mruknął - To idziemy do ciotki? - Popatrzył na mnie.

- Możemy iść. - Lekko się uśmiechnął.

- To masz dwie godziny na ogarnięcie się.

- Która godzina? - Zapytałam.

- Przed dwunastą. - Machnęłam ręką. - No raz, raz - Poklepał mnie po nagiej nodze.

Zwlekłam się z łóżka i podeszłam do komody, z której wyciągnęłam czarną koronkową bieliznę. Poszłam do łazienki, wzięłam krótki prysznic, po wyjściu z kabiny wzięłam się za włosy, które związałam w warkocze bokserskie i zrobiłam praktycznie identyczny makijaż jak poprzedniego dnia, zmieniłam tylko kolor pomadki na czerwony. Wyszłam z pomieszczenia i popatrzyłam na bruneta roześmianym wzrokiem.

- Nie wiesz, że nie ładnie tak patrzeć? - Zapytałam kręcąc głową.

- To nie paraduj w samej bieliźnie po pokoju.

- Mój pokój! - Wystawiłam mu język.

Zmroził mnie wzrokiem, ze śmiechem podeszłam do szafy i zastanawiałam się co ubrać. Powyciągałam jakieś spodnie i koszulki, ale nadal nie mogłam się zdecydować. Odwróciłam się do chłopaka i założyłam ręce na piersi.

- Przydaj się do czegoś i pomóż mi coś wybrać. - Zaśmiał się i podszedł do mnie. Chwilę patrzył na moje ciuchy, aż w końcu podał mi czarne jeansy i czerwoną koszule.

****

Staliśmy przed drzwiami domu, w którym kiedyś często bywałam. Chris trzymał mnie za rękę i zadzwonił do drzwi. Kilka sekund później otworzyła nam pani Adele, uśmiechnęła się szeroko i wpuściła nas do środka. Ściągnęliśmy buty i ruszyliśmy za kobietą w stronę salonu, który robił jednocześnie za jadalnię. Przywitaliśmy się z jej mężem, a po chwili do pomieszczenia wszedł Alex.

- Siadajcie. - Powiedziała gospodyni.

Ja usiadłam obok swojego chłopak, a obok niego Alex. Na szczęście koło mnie nie było miejsca, żeby usiąść.

- Może pani pomóc? - Zapytałam, a kobieta kiwnęła głową.

- Nie trzeba kochanie. - Uśmiechnęła się.

Cały czas czułam na sobie wzrok mojego byłego przyjaciela, strasznie mnie to irytowało co zauważył Chris, kopnął go pod stołem i zmroził wzrokiem. Ten od razu odwrócił wzrok.

- Gdzie się podziewałaś przez te kilka miesięcy? - Zapytał mężczyzna przerywając ciszę.

- Wyjechałam do Stanów. - Powiedziałam.

- Do Miami tak? - Kiwnęłam głową. - I tam się poznaliście? - Chłopak potwierdził.

- Długo jesteście razem? - Zapytała Adele.

- Ponad miesiąc. - Powiedzieliśmy jednocześnie, po czym zaczęliśmy się cicho śmiać.

Nie wiem jak to działa, ale bardzo często odpowiadamy tak samo. Śmieszna jest ta zgodność umysłów.

- Evelyn też jest w Miami. - Powiedziałam biorąc kawałek zapiekanki do ust. - Jesteśmy w jednej klasie.

- Jakim cudem? - Zapytał Alex.

- Mieszana klasa. - Uniósł brew. - Ta, też nie ogarniam. Loczek jest dziwnym stworzeniem. - Powiedziałam.

- Loczek?

- Dyrektor.- Wyjaśnił Chris.

Atmosfera nie była aż tak napięta jak mi się wcześniej wydawało, wszyscy byli bardzo mili.

- Przepraszam na chwilę. - Odeszłam od stołu i poszłam do innego pomieszczenia, żeby odebrać telefon.

Paige: Tak tato?

Jason: Gdzie jesteś?

Zapytał spanikowany.

Paige: U ciotki Chrisa w domu naprzeciwko.

Jason: Przyjedźcie jak najszybciej do siedziby, mamy problem.

Paige: Jaki problem?

Jason: Powiem wam wszystko jak przyjedziecie.

Rozłączył się.

- Musimy jechać. - Powiedziałam.

- Coś się stało? - Zapytał mój chłopak.

- Nie wiem, musimy jechać. - On przeprosił swoją rodzinę i oboje wyszliśmy poprzednio ubierając buty. Wsiedliśmy do auta - Do siedziby. - Powiedziałam.

Droga minęła nam w milczeniu, dopiero jak weszliśmy do wielkiej Sali, to odezwał się Chris.

- Coś się stało? - Zapytał.

- Tak. - Odwrócił się do wielkiego ekranu. - Dostaliśmy takie zdjęcia. - Na ekranie pojawiły się zdjęcia, na których było zmasakrowane ciało Isaaca. Zatkałam usta dłonią, żeby nie pisnąć. - Na odwrocie napisali, że po kolei będą wybijać naszych ludzi póki Ciebie nie znajdzie Paige.

- Ale czego oni ode mnie chcą?

- Patrick jest psychopatą, nie wiem co sobie ubzdurał w tym jebniętym łbie.

- Wyślij mnie na Antarktydę. Tam mnie za ciula nie znajdzie. - Zaśmiałam się, ale kiedy znów popatrzyłam na ekran od razu przestałam.

- Ta, bardzo dobry pomysł. - Przyznał mój ojciec. - Ale tak nie będzie.

- To może ja do niego pójdę co? Nie chce, żeby więcej moich przyjaciół zginęło.- Powiedziałam.

- Chyba Cię pojebało! - Warknął Chris. - Po moim trupie i dwieście lat później. - Popatrzyłam na niego i głośno westchnęłam.

- No jest jeszcze jedna opcja.. - Powiedziałam - Zostanę członkiem gangu.

- Nie ma mowy. - Powiedzieli równocześnie.

- A to niby czemu? - Zapytałam - Znam już te wszystkie podstawy, ponoć idzie mi dobrze dlatego nie widzę żadnych przeciwwskazań żeby nie dołączyć. Ja rozumiem, że jestem twoją córką i się martwisz, ale umiem o siebie zadbać i na pewno nie będę bezczynnie siedzieć i oglądać jak giną ważne dla mnie osoby.

- Dobra. - Powiedział po dłuższym zastanowieniu. - Ale i tak mają Cię pilnować. - Popatrzył na Chrisa. - Pamiętaj synu, ufam Ci. Nie zawiedź mnie. - On kiwnął głową. - Możecie już wracać do domu.

______________

Bam!!  Mamy jeszcze jeden! 

Szkoda Isaaca :(

Cześć Misie ❤

PS: Znowu nie sprawdzany :)