nie mogę się podnieść

samo to budzi mój gniew

poranione chłodem policzki

palą od słonych łez

chcę krzyczeć

chcę sprzeciw wyrazić

usta obrzmiałe od żalu

znoszą jedynie szept

niezmienna 

niezastąpiona

niezbędna 

nawet gdy w środku

kłębi się cień

nie wiem kim jestem

kim będę

kolejna kartka

kolejny kalendarz

strach plami

kolejny dzień