Perspektywa: Mike

Thomas zabrał tego swojego pijanego wariata, więc poszedłem z Bonnie do małego bro, wiedząc, że moja laleczka jest w kuchni i dotrzymuje towarzystwa Cody'emu, co jest słodkie z jego strony.

- Tu jesteś, skarbie. Dlaczego zostawiłaś mnie samego z chrupkami? - westchnął smutno Kai do Bonnie.

- Czy ty się nawaliłeś? - zdziwiłem się.

- Wypiłem tylko trochę. - zapewnił mnie.

- No mam nadzieję. Nie zamierzam dziś nikogo tachać do domu. - burknąłem, a zaraz potem poczułem jak ktoś złapał mnie za ramię.

Spojrzałem na wysoką blondynkę.

- Masz ochotę potańczyć? - spytała z uśmiechem.

- Pass. - odrzekłem, odwracając od niej wzrok.

Speszona, szybko sobie poszła.

- Mógłbyś być milszy. - westchnął Kai, przyciągając do swojego boku Bonnie.

- Mógłbym, ale po co? - stwierdziłem.

- Widzicie ich? - zapytała po chwili Bonnie, wskazując na dwójkę naszych przyjaciół.

Przez oszklone wyjście na balkon, widać było jak Brad siedzi na krańcu, mając nogi przerzucone przez niego, a Minho siedzi za nim, obejmując go ramionami.

- Słodkie. - oznajmiłem.

- Bardzo. - zgodziła się ze mną dziewczyna.

- Co robicie? - usłyszałem głos mojej laleczki za plecami.

Wystawiłem rękę aby chłopak mnie za nią złapał i po chwili poczułem jak jego palce splatają się z moimi.

- Obserwujemy zakochaną parę. - wyjaśniłem, po czym spojrzałem na Theo i zmarszczyłem brwi - Piłeś. - powiedziałem oskarżająco.

- Tylko troszeczkę. - zachichotał.

- Tylko troszeczkę to ty będziesz się mógł jutro podnieść. - skarciłem go.

- Oj tam, Mike. Lepiej przynieś mi coś do picia, a nie mi tu pierdolisz. - wymamrotał.

Zacisnąłem zęby aby nie skomentować jego wypowiedzi i spojrzałem na mojego brata, który aktualnie był wpatrzony w Bonnie.

- Ej, przypilnujcie go, dobra? - poprosiłem ich, po czym poszedłem do kuchni.

Nate z Cody'm się w niej gwałcili, ale zdobyłem butelkę z wodą.

Wróciłem do swojego chłopaka, który spojrzał na mnie ze smutną minką.

- Źle się czuję. - powiedział.

- Och, ciekawe dlaczego? - odpowiedziałem z sarkazmem, wciskając mu w dłoń wodę - Odwiozę cię do domu. - zdecydowałem.

- Najlepiej by było. - skomentował Kai - My będziemy narazie tutaj. - poinformował.

Złapałem Theo za rękę i wyszliśmy z domu azjaty. Otworzyłem lalce drzwi od samochodu, po czym sam zająłem miejsce za kierownicą.

- Jesteś zły? - spytał cicho po chwili.

- Owszem. - odrzekłem, próbując ukryć uśmiech, bo nie ma rzeczy za którą byłbym na niego zły.

- Dostanę karę? - upewniał się.

- Owszem. - powtórzyłem.

- Super! - ucieszył się, a ja przewróciłem oczami.

Uwielbiam jego niewyżytość.

- Ale teraz grzecznie położysz się spać. - oznajmiłem.

- Dobrze. - zgodził się potulnie.

Zaparkowałem pod domem swojego kochanie i zgasiłem silnik.

- Buzi na dobranoc. - uniosłem kącik ust w górę.

Theo uśmiechnął się lekko, po czym cmoknął mnie w usta.

- Kocham cię. - wyszeptał.

- Wiem. - odpowiedziałem.

- Nie prawda. Teraz to wiesz, bo pierwszy raz ci to powiedziałem. - upomniał.

- Widzę wszystko w twoich oczach, lalka. - wyjaśniłem z uśmiechem i przejechałem palcami po policzku chłopaka - I gdybyś dobrze przyjrzał się moim, także wiedziałbyś, że cię kocham czyli od chwili kiedy zobaczyłem cię po raz pierwszy. - wyznałem.

Pocałowałem go czule, przez chwilę jeszcze przytulając go między siedzeniami.

- No już uciekaj i szykuj tyłek na jutro. - zaśmiałem się.

- Spierdalaj. - burknął, cmoknął mnie w usta i wysiadł z auta.

- Też cię kocham w ten sposób. - wyszeptałem cicho do siebie i ruszyłem w drogę powrotną aby odebrać Kai'a i Bonnie od Minho.

Perspektywa: Brad

Siedziałem na skraju balkonu i patrzyłem jak nogi wiszą mi spokojnie w powietrzu.

- A co tu robisz? - usłyszałem przy swoim uchu i uśmiechnąłem się lekko.

Zaraz potem poczułem ręce oplatające mnie w pasie gdy Minho usiadł za mną, głowę kładąc mi na ramieniu.

- Siedzę. - odparłem - Gdzie zniknąłeś? - spytałem, bo chłopaka nie było przez jakiś czas.

- Mam coś dla ciebie. - oznajmił.

Przekręciłem głowę na bok aby na niego spojrzeć.

- Dla mnie? - zdziwiłem się.

- Chodź za mną. - uśmiechnął się szeroko i pomógł mi wstać.

Zaciekawiony poszedłem z brunetem. Kochałem niespodzianki!

Chłopak zaprowadził mnie do swojego pokoju. Ustałem na środku oczarowany ilością świeczek, które paliły się na szafkach, stoliku przy łóżku, parapecie i komodzie w rogu.

- Wow. - wyszeptałem.

- Pomyślałem, że możemy potańczyć wśród romantycznej atmosfery. A teraz zamknij oczy. - nakazał, a ja nie mogąc się doczekać, zamknąłem je szybko - I nie podglądaj. - dodał, po czym poczułem buziaka na policzku, na co zachichotałem.

Minho jest taki kochany. Tak bardzo żałuję, że nie widziałem tego wcześniej.

- Kiedy będę mógł je otworzyć? - spytałem zaciekawiony.

- Jeszcze chwilę. - odpowiedział.

Coraz bardziej się niecierpliwiłem i gdy miałem już uchylić powieki, poczułem w rękach coś puchatego.

Otworzyłem oczy i spojrzałem na kulkę w swoich dłoniach.

- O Mój Boże! Jaki słodziak! - rozczuliłem się na widok uroczego stworzątka.

Uniosłem świnkę morską do góry na wysokość mojej twarzy i zachichotałem gdy zwierzak połaskotał mnie w nos swoimi wąsami.

- Ty jesteś zdecydowanie większym słodziakiem. - stwierdził z uśmiechem azjata, patrząc na mnie czule.

- I ty mi ją dajesz? Jest moja? - niedowierzałem.

- Oczywiście. Thomas wspominał mi, że lubisz zwierzęta. - wzruszył ramionami.

- Dziękuję! - przytuliłem jedną ręką chłopaka, w drugiej trzymając świnkę.

- To jak go nazwiesz? - spytał mnie, przejeżdżając palcem po pyszczku zwierzaczka.

- To on? - upewniałem się, na co brunet przytaknął - To może...Lucuś! - zdecydowałem.

- Ty tak na serio? - zdziwił się Minho.

- A czemu nie Lucuś? - spytałem.

- To trochę dziwne imię dla świnki. - stwierdził.

- Przestań, bo Lucusiowi zrobi się smutno. - skarciłem go.

Brunet zaśmiał się głośno na moje słowa, po czym podszedł do szafki i włączył wolną muzykę na telefonie, która o dziwo była słyszalna przy tym dudnieniu z salonu.

Uśmiechnąłem się lekko, odkładając Lucusia do klatki, którą zauważyłem w rogu pokoju. Zwierzak od razu zabrał się za jedzenie marchewki.

Ruszyłem w stronę Minho, po czym zaplotłem mu ręce na szyi, a chłopak objął mnie w pasie. Znowu nadepnąłem mu na stopę i westchnąłem.

- Nigdy nie nauczymy się tańczyć. - stwierdziłem.

- No co ty, idzie nam coraz lepiej. - zaśmiał się.

Przewróciłem oczami i bardziej wtuliłem w bruneta.
Patrzyliśmy sobie przez chwilę w oczy, a potem nawet nie wiem kiedy, usta Minho znalazły się na moich. Do teraz tylko dawaliśmy sobie niewinne, małe buziaki. Ten pocałunek był inny. Bardziej namiętny i rzeczą, która mnie zdziwiła to to, że się zatraciłem. Nigdy tak nie miałem. Nagle wszystko wokół zniknęło i nie myślałem już o niczym, tylko o ciepłych wargach bruneta.

Nie byłem gotowy mu jeszcze o tym powiedzieć, ale zakochiwałem się w nim.

I to chyba tak na poważnie.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

W załączniku: Theo

Gif w rozdziale: Brad i Lucuś <3

Piosenka w załączniku (do której tańczyli Brainho) : Nic Chagall - This Moment