Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

I

Yo deseaba redactar una novela sobre tus manos,

pero no me atrevía a confesarte

lo que tú tampoco te atrevías a confesarme.

Te tenía presente,

eras una canción que no podía sacarme de la cabeza.

Quería ser un espectador de tu teatro

y esperar a que desde el escenario me des un guiño,

invitando a encontrarme contigo después de la obra,

detrás del telón y fuera del guión.

Me gustaba sentir que te quería y me gustaría dejar de sentirlo.

La marea de todo lo que pudo ser me envolvió y me ahogó.

Arrastro errores como un largo ejercicio que nunca saldrá bien

porque me equivoqué al inicio, apenas comenzando.

Sueño con volver al inicio y sueño con dejar todo esto detrás.

Entre la oscuridad te pediría que vuelvas a bailar conmigo,

recuerda cuando me quedaba paralizado por el pánico escénico

y solo atinaba a moverme cuando sonreías,

despacio y bajito,

como si me derritieras en un horno a fuego lento.


Es que el miedo siempre se esconde,

es un grano de arena en la noche

y no se deja ser cazado.


Una sola vez decretamos enfrentarnos en la corte,

y por poco purgamos cadena perpetua.


Dado que no puedo hablar coherentemente,

seguiré soltando frases sueltas,

a ver si les encuentras algún sentido,

porque estoy exhausto de tanto darle vueltas al asunto.


Hemos jugado demasiadas veces a no sincerarnos,

deberíamos jugar en el olvido,

a estrujar contra el pecho una historia que no necesita volver a empezar.

Lo único que queda en limpio en el papel es un relato

que a ninguno le tocó,

un recuerdo que vibra suavemente,

que se desvanece como la última nota de una canción,

diciendo que ya no eres la misma

y que ya no estás más acá.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro