- Oczekujesz, że podam ci listę moich wykroczeń? - bąknęła, marszcząc brwi oraz spoglądając na Suguroku z jawną pogardą.

- Pytałem tylko jakim cudem wykręciłaś kran i klamki plastikową łyżeczką oraz gumką do włosów - mówił mężczyzna, nie pytając już nawet o jej przypominającą larwę formę.

- To sekretna tajemnica, Hajime-chrzan - mruknęła, turlając się w kocu po podłodze.

 Naczelnik budynku pocierał jedynie skronie, usiłując nie zrobić jej krzywdy. Doskonale wiedział, że celowo go prowokowała, a jej pozornie beztroskie zachowanie było podejrzane. Nie chciało mu się wierzyć, że tak potulnie zamierzała tu spędzić dwadzieścia osiem dożywoci.

- Mogę wiedzieć co ty knujesz, numerze dwadzieścia osiem? - odezwał się nagle, odruchowo spoglądając na ręce dziewczyny. - Wyślę po ciebie kogoś. Musisz iść to opatrzeć - dodał na odchodne, będąc pewnym, że nastolatka mu nie odpowie.

- Staram się naprawić własne błędy, które popełniłam przez czyjeś błędy - wymamrotała całkowicie poważnie, chowając ręce pod kocem. - Gdyby to zależało ode mnie to dziś leżałabym na szkolnej ławce, myślami błądząc po lipcowych planach spędzenia czasu ze znajomymi - ciągnęła, patrząc tępo w ścianę. W tym momencie wydawała się być kompletnie inną osobą. Jej ramiona drżały, a mina wskazywała na to, że stara się powstrzymać skrzywienie od bólu.

 Naczelnik tylko westchnął, zamykając celę. Czasami zastanawiał się jakim cudem trafiały tu... dzieci. Czytał akta sprawy i był wręcz zaskoczony. [________] mogła wyjść na prostą, ale coś skłaniało ją do kolejnych poważnych wykroczeń.

- Yamato! Ja nie mogę tak żyć! - lamentowała.

- Mam cię zabrać do lekarza - zawołał, niosąc dziewczynę jak worek ziemniaków.

- Ale Zeenek! Słup Zenek na mnie czeka! To mój przyjaciel! - ryknęła, w pełni świadoma braku sensu w jej wypowiedzi.

- Spokojnie, jeszcze go zobaczysz! - zapewnił ją wysoki mężczyzna.

- Nie zobaczę! Wywlokłeś mnie cholera wie gdzie, ale nie tam gdzie trzeba!- oznajmiła wściekła, zakładając sobie jego czapkę. - Nie lubię lekarzy, więc wracajmy do mojej celi.

I w zasadzie wrócili, bo Yamato pomylił drogi.

 [________] syknęła, oblewając ręce zimną wodą. Kompletnie zapomniała, że dziś był ten dzień, kiedy numer Piętnaście mógł ją odwiedzić.

- Wszystko w porządku? - zapytał, a ona aż podskoczyła w miejscu, odwracając się po chwili w jego stronę.

- Jasne - mruknęła, narzucając na siebie kocyk. - Więc... - zaczęła, siadając na łóżku, - jak ci mija dzień? Cieszę się, że przyszedłeś.

 Chłopak nieco nieśmiało usiadł kawałek od niej i zaczął opowiadać co takiego się wydarzyło. Oczywiście głównie o mękach jakie przeżywał oraz nieudanej ucieczce. W pewnym momencie jednak przerwał swoją wypowiedź.

- [____] - odezwał się nagle, - czy to krew?! - zapytał nieco przestraszony, odruchowo odsłaniając jej ręce spod koca. - Co się stało?

 [kolor]oka zacisnęła usta w wąską linię, starając się nie patrzeć na swoje obolałe ręce. Same blizny były nieprzyjemne i szpeciły nie tylko jej skórę, ale i psychikę. Natomiast ściekająca po jej opuszkach krew była wywołana jej działaniem. Nie była masochistką, ale wszystko zaczęło ją już przytłaczać.

- Jyugo - wymamrotała nagle, patrząc na niego błagalnie, - nie chcę być znowu sama.

Czas: 1:23

Sytuacja: rozdział niesprawdzony.

Stan: Wczoraj położyłam się po 3:00, więc ygh. Nie rób tak!!!

Jutro mnie nie ma. Dziś mnie za dnia też nie było.

ENDŻOJ THIS SZIT.

*rzuca gwiazdkami, bo jako, że była drama to gwiazdki sobie poszły*

AVE!

*przysypia na biurku*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dla czytających "Influence|BSD" - możliwe, że dodam w czwartek, bo uciekł mi jeden dzień i mam problem x'''D