Paris,2021.

Shume urime per ty
Shume urime per ty
Shume urime per Noah
Shume urime per ty

-U befsh edhe 100 shpirti jone.

Po festonte 15-vjetorin e lindjes se tij dhe ne cdo ditelindje shprehte te njejten deshire me shpresen se nje dite do te realizohej e ai do te kishte mundesi te ndjente aromen dhe perqafimet e ngrohta te nenes se tij.Ishte i vogel kur i leshoi doren te cilen nuk e dinte se nuk  do ta kapte kurre me qe prej asaj dite.Nuk e mbante mend mire fytyren e saj dhe fatkqesisht nuk kishte asnje kujtim apo fotografi te sajen.Te gjitha kishin ngelur ne ate shtepi te vetmuar e te heshtur.Nje shtepi e ftohte ku nuk arrije te gjeje nje grimce lumturie.Ishte zhdukur bashke me vitet e kishin ngelur copa te vjetra letre te thata.E donte familjen ne te cilen ishte rritur.E kishin rritur si femijen e tyre e asnjehere nuk ja kishin mohuar familjen e vertete.Sado qe ishte rritur makthet e femijerise e kishin rrethuar per vite e nete te tera qante nga ato imazhe te frikshme qe i shfaqeshin sapo mbyllte syte.Kishte gjithe ate dashuri,ishte rrethuar nga shume njerez qe e benin te lumtur por perseri ndihej bosh.Ne nje  pjese te zemres se tij mungonte dikush.Nje person te cilen nuk e mbante mend shume mire por qe per te ishte shume i rendesishem.

Ku je moj nene!Kam vite qe lutem per ty neteve te vona,kam vite qe ulem perjashta ne oborr dhe pres per ty.Nuk dorezohesha  e nuk lodhesha kurre duke te pritur.Vazhdoj te pres,vazhdoj te shpresoj se nje dite do te takoj e do te do te perqafoj fort duke te thene se te dua e kete here nuk do te lejoj askend te te lendoj.Ndoshta isha i vogel,nje femije 5 vjecar qe enderronte gjera te bukura me familjen e tij ne nje te ardhme te larget por une nuk do te gjykoj nene,nuk do te lejoj askend te flasi keq per ty e une nuk do te urrej por do te pres qe ti te me thuash te gjithe te verteten se si ndodhi.Ndoshta nuk te mbaj mend shume mire por per aq sa mbaj e di qe nena ime nuk ishte nje njeri i keq,e ndjej brenda vetes,e besoj me gjithe fuqine e shpirtit.Kam  pare lajmet e asaj nate te mallkuar shtatori.Kam pare se si te quajten moster apo vrasese.Kerkova ne ato lajme per ty moj nene por asnjehere nuk te shfaqen.Akoma nuk jam rritur aq sa duhet por arrij ta kuptoj se sa po vuan.Me ka marre malli e nje zot e di se sa.Deshira ime e vetme do jesh gjithmone ti.Per mua kjo bote eshte nje shkretetire pa ty.Jam duke te pritur..

Ku je....nene?

-Kjo eshte per ty.

-Per mua!

-Pse cuditesh a nuk i bejne motrat vellezerve dhurata.

-Leri keto Niki por me thuaj cfare kerkon?

-Te me marresh me vete ne eskursionin qe do te organizohet ne shkollen tende,te lutem.

-Heren e fundit qe te mora e mban mend shume mire se cfare ndodhi.

-E di por te premtoj qe kesaj here do te qendroj shume afer teje dhe do bej cfare te me thuash ti.

-Dhe gjithashtu te me premtosh qe to mesosh shume.

-Po dhe kete ta premtoj por te lutem me merr me vete ose perndryshe do te dal shume keq ne provim.

- Mir ne rregull por neqoftese ben ndonje rremuj edhe kete here.....

-Nuk do bej-tha duke e puthur ne faqe dhe duke u hedhur nga gezimi.

E donin njeri-tjetrin shume si te ishin vertet vella e moter.Niki asnjehere nuk ishte xheloze kur prinderit i kushtonin me shume vemendje Noahs se asajt.E kuptonte qe ai kishte me shume nevoje per perkujdesje se ajo.Ishte rritur me frymen e dashurise e fjalen urrejtje nuk e njihte.Nje vogelushe e llastuar e ndonese ajo ishte 13 vjec.Niki nje femije plot endrra e deshira por ishte e ndrojtuar e njesoj si Noah ishin te cmendur per udhetime e per te eksploruar gjera te reja.E njihte shume mire historine e vogelushit 5 vjecar por nuk i interesoi aspak kjo sepse per te ishte i vetmi qe e perqafonte e  i qendronte prane kur me te medhenjte e godisnin ose talleshin me te.Ishte heroi i saj edhe pse nuk i lidhte asgje.Do te mbetej gjithmone frymzimi dhe forca e saj me e madhe dhe pse kishte frike se ai nje dite do te largohej e nuk do te ishte aty per te kur ajo te kishte nevoje.

-Ky eshte nje liber.

-Po eshhte nje liber i cili flet per historine e nje djali te vetmuar ne te cilen jeta e tij nje dite ndryshoi e ai nuk ishte me i tille.

-E ngjashme me historine e vogelushit 5 vjecar.

-Po por vogelushi 5 vjecar nuk eshte me vetem ai e ka nje familje qe e duan.

-Po e di kete por nuk nuk mund ta harrosh kurre se kush je e nga ke ardhur.Une e kam nje familje Niki por nuk eshte familja ime kjo nuk eshte shtepia ime e ky nuk eshte vendi ne te cilen linda e jam rritur.Nese mamaja ime nuk me gjen kur te rritem dhe pak do te shkoj vet e do ta kerkoj.

Niki uli koken e me gjysem zeri tha.

-Kjo eshte e drejta jote nuk do te pengoj ne hapin qe do te marresh por do te mbeshtes gjithmone.

-Ndersa ti do te jesh gjithmone motra ime.

-Kete nuk e di Noah.

-Une u rrita me ty,qajta e qesha me ty,luajta me ty dhe mos guxo ta thuash me kete-tha dhe e perqafoi.

-Te tjeret do te donin te kishin nje vella si ty e une jam me fat se te kam.

-Dhe une jam shume me fat bufja ime.

***
I adhuronte ngjyrat e me gjithe delikatese dhe dashuri i perziente ngjyrat bashke me njera-tjetren.Krijonte gjera te vecanta me duart e saj duke bere te mundur qe njerzit ta adhuronin punen e saj dhe gjerat qe ajo krijonte.Bente shume vajza te ndiheshin si princesha.Ishte nje talent i fshehur qe nuk e kishte kuptuar kurre se ajo mund te bente gjera te medha.Dhe pse jeta nuk ishte treguar e drejte me te edhe pse memdonte se kurre nuk do te ishte e lumtur fati i solli nje njeri i cili sot per  eshts mbeshtetja me e madhe per te e ndihej femra me me fat ne bote.I kishte lene pas ngjarjet e hidhura te se shkuares e tani ishte bere nje zonje e verte.Jeta qe kishte enderruar dikur  tashme ishte nje realitet i bukur.

-Mirmbrema zemer.

-Ke dhe shume pune.

-Fatkeqsisht sot kam nje sfilate dhe duhet te prezantoj te gjitha fustanet qe kam krijuar.Njerez te rendesishem te modes do te jene sot prezente dhe une kam shume emocione.

-Do ja dalesh une kam besim tek ty-tha dhe e puthi.

-Nuk me the perse ke ardhur?

-Doja te dilnim per darke vetem ne te dy por ti ke shume pune...si gjithmone.

-Mos u merzit do ta rregullojme ne darke.

-Si do ta rregullojme?-tha dhe e mori ne krahe duke e ulur siper tavolines.

-Mos Dilan se eshte turp do vi ndonje ne zyre.

-Po pastaj,a nuk jam une burri yt?

-Je por ketu jemi ne nje ambient ku punohet keshtu qe ben mire te dalesh jashte.

-Of Ambra mire ne rregull por mos u vono shume.

-Pa merak.

U largua qe aty duke bere nje fytyre te trishtuar e Ambra qeshi me te.Nuk mbante mend te ishte zene nje here me te.Kjo nuk do te thoshte se ishin nje cift perfekt.Cifte te tilla nuk ekzistonin.Merziteshin me njeri-tjetrin por kjo zgjaste vetem dy minuta e me pas putheshin e perqafoheshin sikur asgje te mos kishte ndodhur.Le te themi se lidhja e tyre ishte nje rastesi por dhe Alaina kishte  qene shtyse per ata te dy.Nga ajo Ambra njohu Dilanin dhe nga ajo ishte e detyruar ta takonte per ta ndihmuar per gjetjen e djalit.Kishte kohe qe nuk e kishte takuar sepse nuk jetonte me ne te njejtin vend ku ndodhej mikja e saj e vjeter.Ishte transferuar ne New York per shkak te punes dhe gjithashtu kishte nisur nje jete te re me familjen e saj ne nje vend te ri.Dhe pse ishts e lumtur i vinte keq per Alainen,i vinte keq se nuk dinte asgje per te.Kishin kaluar 10 vite dhe nuk dinte se ne cfare gjendje ndodhej.A ishte gjalle apo e vdekur.Mendimet e torturonin e trazonin por u zhduken ne ato momente nga nje trokitje dere.

-Te gjithe te ftuarit erdhen edhe pak dhe fillojme.

-Ne rregull dhe une po behem gati dhe po vi.

Eshte sfilata jote Ambra shijoje.Do ja dalesh.Beje per familjen tende per shoqen tende qe nuk te braktisi kurre.

Cfare ka ndodhur me ty Alaina?Shpresoj shume qe te jesh mire.

Mori fryme thelle mori letrat nga tavoli dhe u largua nga zyra me hapa te sigurta.Kjo nate, do te shenonte suksesin e saj.

E keni parasysh kur jane keto pushimet.

Kur eshte ky sezoni i bakllavase i njerzve ja keshtu jam dhe une baj kte merru me ate edhe e lash pasdore 😂

Nuk kam faj un qe me ra periudhe e keqe per librin tim 😞😭

Shpresoj shuuuum tju pelqej tani kemi gjona te tjera ketu 😊😄