-Me vrave,a je e lumtur tani?

-Jo jo.

-Bravo e shikon femija yt ndodhet ne rruge.

-Jo jo jo.

-Per fajin tend.

-Te lutem me ler te qete largohu.

-Vrasese

-Joooooooo

U ngrit dhe mezi po merrte fryme.Ishte nje enderr,perseri ajo enderr.Dhe per sa kohe do ta perndiqte e do ti prishte gjumin.Kishte nevoj te flinte e te largonte ato mendime qe e torturonin ate por ishte e pamundur.Do te kalonin vite e do te ishte gjithmone prane saj edhe ne varr nuk do ta linte vetem.

-Hej po perpiqem te fle une ketu mjaft u qyrravite si nje bebe.

-Kush po te pengon te flesh!

-Qyrravitjet e tua.

-Atehere mbyll veshet.

-Degjo ketu ti...

-Mjaft bere si nje shefe Violet.A nuk e shikon qe dukesh si nje burre dhe nuk ke aspak hijen e nje femre.

-Te qenka zgjatur shume gjuha bushter e vogel por di une se si te ta shkurtoj.

-Cfare do besh do me vrasesh?Atehere jepi beje un jam nje e vdekur tashme.Nuk te kam frike.Nese mendon se me ikjen e Ambres do te kisha frike te mbetesha vetem atehere gabohesh.

-Do e shikojme sa frike do me kesh do ulesh ne gjunje para meje dhe do me lutesh si nje qen mu perpara kembeve te mija.

-Mos harro se edhe une jam nje vrasese e nuk e kam problem aspak ta bej perseri.Uroj te besh nje gjume sa me te qete por mendo ndonjehere se mund te zgjohesh ne ferr ndonje dite.

-U kthye nga ana tjeter e krevatit dhe mbylli syte.Tani nuk do lejonte askend ta poshteronte ate.Ajo nuk ishte nje femer e dobet dhe do ta vertetonte kete.Do te bente qe te mos I afroheshin me asajt.Shtrengoi fort prane vetes ate leter te zhubrosur.Ishte I vetmi kujtim qe kishte nga I vogli I saj.Te gjitha fotografite e gjerat e tjera kishin mbetur ne ate shtepi te vetmuar gjigande.Shtepi e mbushur nga fantazmat e te shkuares.

***

-Babi a do te me lexosh nje perralle?

-A mund te ta lexoj neser bir?

-Keshtu thua perhere ti

-Eja ketu-tha duke e ulur ne preher.

-Cfare ka babi?

-A do te deshiroje te kishe nje mami te re?

-Po une e kam mamin tim edhe pse ajo nuk me do.

-E di por a do te pranoje ti thoje dikujt tjeter mami.

-Perse po me pyet?

-Nejse ishte nje idiotsi.Shko ne dhomen tende une do te vi pas pak te te lexoj perrallen.

As vete ai nuk e besonte qe i kishte thene ato fjale.Cfare dreqin po i thoshte mendja.Ju kujtua Ambra dhe qeshi.Dukej sikur ajo vajze i kishte bere magji po e cmendte.Arrinte deri aty sa enderronte dhe gjera te ndaluara me te.Ishte dashuruar me ate embelsine e saj ajo buzqeshje qe te hipnotizon sa here e sheh.Donte tani te ishte me te e ta perqafonte,si ate dite.Nuk mund te ishte dashuri ai nuk mund te dashuronte me ndoshta per te ishte thjesht nje fiksim apo pelqim i castit.

-Cfare ke bir?

-Asgje po mendoja per Leonoren.Me vjen keq per te pavarsisht te gjithave.

-Ah more bir ah.Je kaq i mire dhe ke nje zemer kaq te paster saqe me dhemb shpirti dhe mua qe ajo te lendoi.I kishte te gjitha burrin familjen shtepine cfare kerkonte me shume.

-Paraje nene nuk i mjaftonte.

-E dua se ne fund te fundit eshte ime bije por nuk do tia fal kurre qe shkaterroi jeten e nipit e te asaj familje te gjore.

-Ke te drejte.Dua te besoj qe femrat e mira ekzistojne dhe te mos kemi frike ti kapim doren.

-Ty dicka tjeter te mundon?

-Nuk eshte asgje.

-Mua nuk me genjen dot.Te kam si djalin tim te kam rritur me keto dy duar.Hajde tani me trego.

-Eshte nje vajze.

-Eshte e bukur?

-Shume por...

-Une do ta pranoj nese ti e do.Ti ke te drejte te shikosh jeten tende pse jo te martohesh perseri.Me mjafton qe td jete e mire.

-Do ta pranoje dhe nje vajze qe ka kaluar gjysmen e jetes se saj ne burg.

-Une nuk mund te flas per vajzen apo per te shkuaren e saj pa degjuar historine nga vete ajo.Une kam besim tek ty dhe perderisa ajo vajze te pelqen do te thote qe nuk eshte aq e keqe.Te me doje nipin dhe te sillet mire dhe te jesh i lumtur ti te kaq dua.

-Faleminderit per gjithcka.Faleminderit qe je nena ime dhe nuk me braktise kurre.

-Une i pata premtuar nenes tende qe do kujdesesha per ty.E di ajo te donte shume,nuk te leshonte nga krahet thoshte gjithmone qe nuk ngopej dot me ty.

-Sikur ta kisha njohur.

-Eh bir,jane disa gjera qe nuk jane ne doren tone.

***
Nje frike i pushtoi te gjithe trupin.Donte te ecte neper ate korridor te gjate por e kishte te veshtire.Kishin kaluar kaq vite.Ju kujtua dita e fundit qe e pa para se ta merrnin.Me lot ne sy e me shpirt te coptuar e la ne ate dere te vjeter te asaj shtepie te vogel te rrenuar.Ishte betuar qe do ti bente te lumtur dhe do ti largontr nga ai mjerim por per ta ajo ishte nje ogur i zi qe solli vdekje dhe semundje.I kishte fshehur per vite lotet por kete here nuk mundi.U mbeshtet ne nje cep te murit dhe filloi te qante.Po hiqte nga vetja peshen e loteve te atyre vitete qe i moren rinine,lirine,familjen.

-Mund tiu ndihmoj.

-Po kerkoj Sophia Foster.

-Ndodhet ne fund te korridorit dera e djathte.

-Ju faleminderit.

Eci deri ne fund te korridorit dhe u perball me deren qe po kerkonte.Nje zemer rrahu fort e dy duar u drodhen.E hapi dhe e pa te shtrire ne ate krevat te madhe te mbuluar me aparatura.U ul ne gjunje i ledhatoi lehte floket dhe e puthi ne faqe.Dy sy te lodhur u hapen dhe e pane ate me habi.

-Me fal nene,me fal per te gjitha vuajtjet qe te shkaktova.

-A je me te vertete ti?

-Une jam moj nene,Ambra jote e vogel.Jam ketu dhe nuk do te largohem kurre me prej teje.

-Perse e bere.Une me mire te vdisja nga uria por te e dija qe te kisha ty babain tend.

-E di qe te gjitha keto ndodhen per fajin tim.Une e vrara babin,une jam nje person shume i keq dhe nuk meritoj asgje as ty nuk te meritoj.Me mire te mos kisha lindur kurre ndoshta babi tani do te ishte gjalle.

-Mos e thuaj kete.Ti ishe gezimi yne,dhurata me e bukut qe zoti na beri.Me fal ti mua qe nuk te dhurova jeten qe doje.Babi ishte i semur dhe nje dite nuk do ishte prane nesh,une e dija thjesht nuk doja ta pranoja.

Filloi te merrte fryme me veshtirese.Aparati qe tregonte rrahjet e zemres ndaluan.U friksua dhe vrapo drejt deres per te thirrur ndonje doktor.

-Nene...nene te lutem mos me ler...te lutem mos ik dhe ti.Nene kam nevoje per ty...Te lutem..te lutem zot mos ma merr.

-Po peson arrest kardiak.Ju lutem dilni jasht.

-Cfaree?Jo dua te qendroj ketu.Ju lutem shpetojeni nenen time.

-Infermiere nxirreni zonjushen jasht.

-Mos me ler nene....mos shko.

***
-Tani do te te mbyllim syte sepse kemi nje surprize per ty.

-Per mua...po une nuk kam ditelindjen.

-Surprizat nuk behen vetem kur ke ditelindjen por behen dhe atehere kur do ti tregosh dikujt se sa shume e do.

-Domethene ti po ben nje surpriz mua sepse me do.Keshtu Teta Evelin.

-Pikerisht.

-Ku eshte surpriza?

-Eja.

I mbylli ato syt e ti te vegjel fort dhe kapi Evelin qe ti tregonte rrugen.Ishte shume kurioz te shihte cfare kishin bere per te.

-Mund ti hapesh.

Cfare te shikonte.Nje sallon i mbushur plot me tullumbaca shumengjyrshe.Nje tavoline e mbushur plot me embelsira dhe dhurata.Dhe nje shirit i madh ku shkruhej Mireserdhe ne familjen tone Noah.

-Te pelqen?

-Po shume.Shume faleminderit teta Evelin te dua shume-tha dhe e puthi ne faqe.

-Dua te te prezantoj me dike.Kjo eshte Emily.

-Vajza jote teta Evelin.

-Po vajza ime.Ajo ka dashur gjithmone te kete nje vella.

-Une do te behem vella i saj.

-Do ta beje Noah?

-Po dhe une kam dashur te kem nje moter edhe pse mami me babin nuk ma plotesuan kete deshire.

-Sa me fat jam qe te zgjodha ty-tha dhe e mori ne krah.

Gjithcka kishte ndryshuar e vetem ne pak kohe.Dikush kishte ecur ne hapat e lumturise e dikush kishte ngecur ne dhimbje.Dikush humbi dike e nje tjeter po provon perseri rrahje zemre dashurie.Dikush qan nga gezimi e ndersa nje tjeter nga trishtimi.Per dike  suksesi ka kapur majat e per nje tjeter fundin.Dikush do te marri fitoren ne duar e nje tjeter humbjen.Dhe nuk mjafton sepse nuk ka nje fund,fillimet jane me te gjata fundi eshte vetem nje mbyllje...perfundimtare.

Hello people

Shpresoj tju pelqej.

Faleminderit qe lexoni librin ju dua.