-Te dhemb.

-Pak.

-Perse Alaina,perse ngaterrohesh me to.Jane femra shume te rrezikshme e sidomos Violet.Nuk mund te besh te forten dhe te guximshmen ne kete vend.

-Nuk me ka mbetur asgje Ambra.Dhimbja qe ndjej brenda vetes eshte me e madhe se grushtat ne fytyre.

-Mos fol keshtu ti ke Noahnin,djalin tend.

-Po e kam dhe po rritet i vetem pa mua.

-Une shpresoj qe do bashkohesh shume shpejt me te.

-Sikur Ambra sikur.

-Zonja Miller keni vizita.

-I thoni qe nuk dua ta takoj faleminderit.

-Eshte ai burri qe vjen gjithmone...Dilan apo jo?

-Po ai eshte.

-Perse refuzon vazhdimisht ta takosh?

-Sepse ai eshte ish burri i gruas qe me shkaterroi jeten.

-Ne rregull por nuk ke pse vazhdon dhe e denon Dilanin per te gjitha keto qe ndodhen.Jam e sigurt qe nuk ka faj se ka qene i lidhur me nje grua si ajo.Dashuria ndonjeher te verbon.

-Gjithsesi,nuk dua te flas me per keto.Eja te dalim pak ne oborr.

***
Donte te fliste me te por pse dreqin nuk e takonte?Ikte cdo dite ne burg per ta pare por ajo vetem e refuzonte a thua sikur te ishte ai fajtori per te gjitha keto qe ndodhen.Ecte neper ato rruget e qytetit me hapa te shpejta dhe duke folur me vete.Njerezit qe e shikonin mund te mendonin se ishte nje i cmendur por ishte thjesht nje njeri qe po kalonte dite te veshtira ne jeten e tij.Ishte larguar nga shkolla qekur Alaina u fut ne burg.Nuk mund te rrinte te punonte ne ate vend.Nese e shikonte Eimen me siguri do ta vriste per ate qe i beri.Hapat e tij ndaluan perpara nje ndertese te madhe me ngjyre kafe te erret.Trokiti disa here dhe me pas ajo porte gjigande u hap.Perballe tij qendronte nje vajze e re shume e bukur e cila i buzeqeshi embel dhe e pershendeti.

-Ku eshte?

-Ne oborr duke luajtur.

Ishte ashtu sic e pershkruante Alaina.Nje femije i embel dhe shum i bukur.I ngjate shume asajt.Me mire keshtu dhe kur te rritej shpresonte ti ngjante asajt dhe jo te atit.

-Noah dikush ka ardhur te te takoje.

E shikonte cuditshem vogelushi ate burrin e panjohur qe qendronte perballe tij.Ai nuk u largu,nuk kishte frike nena e tij e kishte mesuar te mos kishte frike dhe te mos u fliste te panjohureve,por ai aty nuk ishte vetem ishte rrethuar nga shume njerez dhe mund te perballej pa problem me burrin e panjohur.

-Kush je ti.Une nuk te njoh ty-Tha Noah me nje ze serioz nderkohe Dilani filloi te qeshte nga ajo pergjigje qe ai i dha atij.

-Nje shoku mamit tend.

-Ti je xhaxhi Dilan ai qe mami zihej shpesh me babin tim.

-Jo jo jo nuk eshte ashtu.Une me mamin dhe babin tim ishim shume shoke te ngushte.

-Po atehere pse ziheshin mami me babin tim?Pse babi ndryshoi xhaxhi Dilan dhe filloi ta rrihte mamin?Babi im nuk eshte eshte shnderruar ne yll atje lart ne qiell ndersa mamin tim e cuan shume larg.

Dilani u habit kur e degjoi te fliste keshtu.I dukej sikur kishte perballe nje djale te rritur dhe jo nje vogelush.Cfare ti thoshte atij fjalet i kishin ngecur ne fyt.Pyetjet e tij e kishin bllokuar ate.

-Te rriturit ndonjehere zihen,ndryshojne dhe atehere kur mendon se do jeni gjithmone bashke atehere permbyset gjithcka.Te vjen si nje goditje mbas shpine dhe i thua vetes Cfare ndodhi qe arritem deri ketu?Mami jot e donte shume babin tend.Ajo eshte nje grua shume e mire dhe ti ji gjithmone krenar per te.

-Une dua shume ta takoj mamin.Me ka marre shume malli per te.

-Edhe ajo te do shume dhe e ka marre madhi shume per ty.

-E ke takuar ate xhaxhi Dilan?

-Po dhe gjate gjithe kohes flet vetem per ty.

-Une i shkruajta nje leter mamit por nuk e di nese e ka lexuar-Tha me nje fytyre te trishtuar.

-Jam e sigurt qe po.

-Askush nuk me con ta takoj mamin.A do me cosh ti ?

-Po do mundohem te te coj.

-Me premton?

-Po te premtoj.

-Ngrije njeren dore lart dhe me tjetren bej kryqin ne zemer dhe thuaj premtoj.

-Cfare?-Tha duke pare i cuditur nga i vogli Noahn.

-Une dhe mami e benim gjithmone kete kur i premtonim dicka dhe njeri-tjetrit.Beje dhe ti qe te besoj se do e mbash premtimin.

Dilani nuk mund ta mbante dot te qeshuren nuk kishte pare nje femije kaq te zgjuar si ai dhe kaq te lezecem.Alaina kishte ditur si ta edukonte femijen e saj.Sikur dhe Leonor te kishte qene nje nene e tille.Mbasi Dilani beri premtimin e tij e puthi dhe e perqafoi fort dhe u largua.

-Eja perseri-tha Noah duke bertitur.

Dilani i buzeqeshi duke ja bere te ditur qe do kthehej perseri nje dite por per te mbajtur premtimin e tij.

***
-Ti e di se cfare duhet te besh?

-Po.

-Mos me zhgenje sepse nje pune e mire paguhet gjithmone mire.

-Dhe nga ta di une se do ti marre ato para.

-Kur te ka zhgenjyer ndonjeher Eima ty zemer.

-Heren e fundit po.

-Ne rregull te kerkova falje nuk do te lej vetem do te ndihmoj sa here te kesh nevoje.

-Por nuk e di se si do te futem aty.

-Ti je e zgjuar vete.Nuk eshte hera e pare qe te kane dhene nje detyre per te kryer.Ti ja ke dale gjithmone do ja dalesh dhe kete here.Vere trurin ne pune dhe mendo dicka.

-Njoh dike aty por cdo njeri kerkon dicka ne kembim per te ndihmuar.

-Per para nuk eshte problem fare mjafton qe kjo pune te mbyllet me sukses.

-Ne rregull quaje te perfunduar.

-Keshtu me pelqen.Kamarier...faturen.

***
Gezohej kur e shikonte Alainen me pranga ne duar por tani qe perfundoi vete e tille si ndihej?Ishte ne te njejtin vend me te cilen ajo u perballe,para gjyqit.

-Ne videon qe na ka derguar Zoti Collins shikohet qarte qe iu nuk kujdeseni per vogelushin por e keqtrajtoni ate.

-Nuk eshte e verte Dilani po e ben te gjithe kete per tu hakmarre ndaj meje pyesi te gjithe ata qe me njohnin dhe do e shikoni qe une jam nje nene qe kujdesem mjaft mire per femijen tim.

-Me falni qe po ju nderpres Zoti gjykates.Mundem.

-Po sigurisht Zoti Collins.

-Une kam nje deshmitare qe e verteton mjaft mire llojin e nenes qe eshte Zonja Anderson dhe si e trajtonte djalin e saj.

-Shkoni te merrni deshmitaren-Urdheroi Gjykatesi dy police qe ndodheshin aty.

Nga dera e procesit gjygjesor u shfaq nje zonje e moshur.Sapo Leonor e pa ngriu.Ishte nena e saj dhe ajo femija e tij.Nuk mund te deshmonte nje nene kundra femijes se saj jo ajo nuk mund te dilte kundra Leonor.

-Zonja Anderson eshte mamaja e te pandehures.Ka qendruar ne te njejten shtepi me te pandehuren dhe femijen e saj qe ne kete rast eshte dhe nipi i zonjes Anderso.

-Po,kuptoj.Mund te vazhdoni.

-Zonja Anderson betoheni qe do thoni te verteten dhe vetem te verteten.

-Betohem.

-Atehere mund te na thoni sjelljen e te pandehures me djalin e saj?.Si kujdesej ajo per te?

-Jam nje nene dhe sado qe me dhimbset se eshte ime bije nuk mund te genjen dhe te mohoj ate qe ka ndodhur ne te vertete.Nese eshte gabim dhe meriton te ndeshkohet atehere dhe te ndeshkohet dhe pse mua me dhemb shpirti kur e shikoj ashtu me ato pranga ne duar.E trajtonte shume keq e rrihte nganjehere kur behej me nerva.I thoja gjithmone nese nuk e do djalin jepja te atit te kujdeset per te.

-Sa para te ka dhene Dilani per te folur keq per mua.Nuk te vjen turp qe po shet femijen tend per para.

-Mua me vjen turp qe kam rritur nje femije si ty.Me vjen turp nga vetja qe nuk dita te eduka aq sa duhej.Ju lutem Zoti Gjykates jam nje grua e moshuar dhe vuaj nga zemra nuk mund te qendroj me ketu.Zemra e nje nene nuk e perballon dot kete.Jepja femijen te atit qe dhe une te vdes e qete duke ditur se femija eshte ne duar te sigurta dhe i lumtur.

U largua qe aty duke qare dhe duke pare per here te fundit nga e bija qe e shikonte me urrejtje.Si mund te urrehet nje nene e sidomos nga femija i tij.

-Sipas te gjitha deshmive Zonjes Anderson i hiqet kujdestaria e djalit dhe i kalon te atit te tij Zotit Collins.Gjithashtu Zoti Collins nuk ka me asnje detyrim monetar kundrejt Zonjes Anderson.Akuzohet gjithashtu per dhune fizike dhe psikologjike ndaj te miturit dhe denohet me nje vit burg.Seanca gjygjsore mbyllet ketu.

-Do ma paguash Dilan me degjove do ma pagush per te gjitha.

-Jam duke pritur zemer

E moren dhe e larguan qe aty me force per ta trasferuar ne burg.Dilan kesaj here triumfoi dhe drejtesia per te pakten nje here u vu ne vend.Tani atij do i duhej te nxirrte Alainan nga burgu.Duhwj te gjente nje menyre per kete,duhej me patjeter ta gjente nje menyre.Alaina nuk meritonte me te qendronte aty.