- Kai, gdzie my lecimy? - spytałam spanikowana i jeszcze mocniej objęłam chłopaka. Lecieliśmy jego smokiem bardzo wysoko i szybko.

 - Zaraz będziemy. Nie spinaj się tak. - uśmiechnął się.

Zniżył lot i po chwili staliśmy już na trawie.

 - Zamknij oczy. - powiedział i założył mi jakąś chustkę. Potknęłam się o jakiś patyk i mało się nie wywaliłam.

 - Kai, ja się zaraz zabiję. - jęknęłam.

 - Nie zabijesz się. - odparł i wziął mnie na ręce.

 - Puść mnie! W tej chwili odstaw mnie na ziemię! Jestem ciężka! - darłam się w niebogłosy.

 - Jesteś najlżejszą osobą jaką do tej pory niosłem. - zaśmiał się. - Jesteśmy na miejscu. - zdjął opaskę z moich oczu, a ja zobaczyłam, że jesteśmy na skale. Pod nami było łagodne zejście do małego jeziora, a przed na mi, z drugiej skały wypływał cicho szumiący wodospad. Zauważyłam również, że stoję na kocu a dookoła mnie są porozstawiane zgaszone świeczki, które po chwili chłopak zapalił swoją mocą.

 - I jak się podoba? - zapytał.

 - To najpiękniejsze miejsce jakie w życiu wiedziałam. - byłam bliska łez.

 - To teraz zabawa. - ponownie wziął mnie na ręce. Tym razem zaczął schodzić w kierunku jeziorka. Znów zaczęłam się szarpać i krzyczeć. On jednak nie zwracał na mnie uwagi.  Wszedł do wody po pas i dopiero wtedy mnie puścił.

 - Super, przez ciebie połowę sukienki mam mokrą! - podniosłam głos.

 - Złość piękności szkodzi. - zaśmiał się a ja oblałam go wodą. - Ej!

 Teraz to ja się śmiałam. Lecz nie potrwało to długo, ponieważ chłopak wrzucił mnie całą. Nie zostawałam mu dłużna i wciągnęłam go za rękę pod wodę. Obydwoje się wynurzyliśmy.

 - Chodź, trzeba się wysuszyć. - oznajmił.

                Dwadzieścia minut później

 Wstałam z koca i poszłam w przeciwną stronę niż jezioro. Stałam na łące, a przede mną rozciągało się gołe niebo pokryte gwiazdami. Uroku temu miejscu dodawał księżyc, który był w pełni. To stanowczo najpiękniejszy widok na ziemi. Po chwili poczułam jak ktoś obejmuje mnie od tyłu. Mimowolnie się wzdrygnęłam.

 - Nie musisz się mnie bać. - do moich uszu dotarły ciche słowa chłopaka. Obrócił mnie tak, że stałam bokiem do księżyca.

 - Wiem.

 - Twoje są na prawdę śliczne i niespotykane. Kocham cię.

 Po tych słowach nachylił się bliżej mnie i złączył nasze usta w delikatnym, lecz przyjemnym pocałunku. Po chwili oderwaliśmy się od siebie. I tym sposobem po raz kolejny znalazłam się w jego ramionach. Tylko tym razem odpłynęłam do krainy Morfeusza.