Nico siedział na łóżku razem z Pedrem w swojej komnacie i nadal nie czuł się zbyt dobrze.

-Kręci ci się w głowie stary?

-Tak, trochę mi się kręci w głowie

-Czemu?

-Sam nie wiem. Te krosty, wyglądały po prostu...po prostu - nie mógł dokończyć tego co chciał powiedzieć, bo zaczęło mu się bardziej kręcić w głowie, gdy sobie o tym przypomniał. Wstał i ledwie co poszedł parę kroków.

-W porządku?

-Nie...bardzo - po tych słowach upadł na ziemię i zemdlał.

-Nico!!! - czerwonowłosy bardzo się martwił o swojego najlepszego przyjaciela, który w dodatku był dla niego jak brat. Dotknął jego czoła, na szczęście nie miał gorączki, ale był cały ciepły. Podniósł go z ziemi i położył na łóżku, po czym poszedł po szmatkę i zamoczył ją wodą. Po chwili wrócił i położył szmatkę na jego czole.

-Nie martw się Nico. Twoja Tyśka wyzdrowieje i pozbędziemy się tych krost z jej ciała w jakiś sposób - miał nadzieję, że Springtrap nie dostał tych samych krostek co Justine. Usiadł na podłodze przy swoim najlepszym przyjacielu i czekał, aż się on obudzi.

⭐⭐⭐⭐

Emi siedziała przy Justine i trzymała ją za rękę myśląc jednocześnie, jak pozbyć się krost.

-Nad czym się tak zastanawiasz Emi?

-Jak pozbyć się tych głupich krost, ale nic nie mogę wymyślić Shini. Dobrze, że twój Springtrap nie ma tych krost co ona

-Fakt. Gdyby magia mogła wszystko załatwić - dzięki jej słowom Emila w końcu wpadła na pewien pomysł.

-Shinigami, jesteś genialna 

-W jakim sensie?

-Użyje swoich mocy, by jej pomóc - ścisnęła nieco mocniej rękę Justine i skupiła całą swoją moc, by jej jakoś pomóc i pozbyć się tych krost. W końcu jej się udało, krosty z ciała Tyśki zniknęły. Obie odetchnęły z ulgą.

-Uff, udało mi się

-Magia faktycznie zadziałała Emi. Szkoda, że twoje moce nie mogą wyleczyć Niniczki

-Ale osłabiłam ich ataki na jakiś czas. Nie wiem jednak na jak długo to zadziała - obie siedziały i ich pilnowały dopóki nie przyjdzie Golden Freddy.

⭐⭐⭐⭐

Dylan i reszta ekipy wyruszyła w dalszą drogę. Nie wiedzieli jednak, że pewien duch ich śledził, a konkretnie duch jednego z Łowców Tajemnic. Jednak był ktoś, kto zauważył, że coś jest nie tak.

-Czekajcie, coś chyba usłyszałem

-Wydaję ci się Barnaby

-Nie Wally, nie wydaję mi się. Naprawdę coś usłyszałem - po chwili niebieskowłosy znowu usłyszał ten sam dźwięk i był on wyraźniejszy.

-Teraz znowu to usłyszałem

-Ten sam dźwięk?

-Tak Dylan, ten sam odgłos

-Ale my nic nie słyszymy przecież - po chwili ten dźwięk był głośniejszy.

-Clare, Barnaby ma rację. Też coś słyszę - po chwili wszyscy usłyszeli ten dźwięk, aż nagle pojawił się przed nimi duch.

-To jest duch!!

-Nie byle jaki duch siostrzyczko. To duch Łowcy Tajemnic!! W nogi!! - zaczęli uciekać przed duchem, ale Barnaby jako jedyny nie uciekał.

-Schowajcie się gdzieś. Ja go załatwię

-Nie Barn. Nie zostawię cię samego

-Wally, proszę, zrób to dla mnie - cała szóstka uciekała, a niebieskooki walczył z duchem.

-No chodź tutaj!! Nie boję się ciebie!! - niebieskooki dzielnie walczył z duchem, ale walka trwała dosyć długo.

⭐⭐⭐⭐

Dylan i pozostali uciekali, a po chwili znaleźli miejsce do schowania się.

-Do jaskini, szybko!! - wszyscy zrobili to co powiedział król Dylan, schowali się w jaskini i czekali na jakiś cud.

-Braciszku? A jeżeli Barnaby nie wróci? Jeśli on zginął?

-Nie mów takich rzeczy Emma, on wróci, zobaczysz - starał się pocieszyć tymi słowami swoją siostrę, ale mimo wszystko sam się o niego bardzo bał, ale najbardziej bał się Wally.

-Boisz się?

-A jak miałbym się nie bać Clare? Barnaby to mój najlepszy przyjaciel. Nie chce go stracić...bo ja....ja go kocham - wyznanie Walliego zszokowało dosłownie wszystkich.

-Ty go kochasz?

-Tak Donnie kocham go. Zakochałem się w nim odkąd go poznałem, gdy przybył do sąsiedztwa. Był inny niż ci, których znałem wcześniej. Wspiera mnie i potrafi zrozumieć moje potrzeby. Oddałby za mnie swoje własne życie. Kiedyś byłem opętany przez pewne demony, ale on mi pomógł. Nie chce, żeby jemu się coś stało - gdy Wally mówił te słowa, wszyscy zaczęli mu współczuć i doceniać jego relację z nim. Nagle usłyszeli jakieś kroki.

-Co to było?

-Nie wiem Rafi, ale oby nie ten duch - na szczęście Donnie miał rację. Nie był to duch Łowcy Tajemnic, tylko Barnaby, który pokonał złego ducha i trzymał w rękach jego broń.

-Jesteś cały - po tych słowach Wally go mocno przytulił.

-Widzisz, nic mi nie jest. No dobra mam trochę zranioną nogę, ale tak to nic mi nie jest - faktycznie tak było. Prawa noga Barnabiego nie wyglądała najlepiej. Miał ranę i to dość sporą i co gorsza nadal krwawiła. Rafael oderwał kawałek swojej bluzki i przywiązał ją do jego nogi.

-Powinieneś usiąść i odpocząć

-Ale Rafi, co z... - czarnowłosy nie dał mu dokończyć, a Clare spojrzała z troską na niebieskowłosego.

-Barnaby, musisz odpocząć. Odnajdziemy te róże na spokojnie. Poza tym Emi nie pozwoli, żeby Justine i Springtrap umarli. Utrzyma ich przy życiu do naszego powrotu. Zaufaj mi - chłopak musiał się zgodzić ze słowami dziewczyny.

-Dzisiaj przenocujemy tutaj. Jutro wyruszymy w dalszą drogę - jak zarządził Dylan, tak też zrobili. Musieli zająć się teraz rannym przyjacielem.

⭐⭐⭐⭐

Emila cały czas siedziała przy Justine i Springtrapie i nie chciała ich opuścić choćby na moment. Cole jednak bardzo martwił się o swoją żonę, z resztą nie on jeden się o nią martwił.

-Powinnaś odpocząć

-Nie mogę Eweni. Nie chce pozwolić im umrzeć. Doceniam, że chcecie pomóc, ale sobie radzę, jakoś - czarnowłosy podszedł bliżej do niej i ją objął.

-Skarbie, proszę, chcemy dla ciebie jak najlepiej, a ja szczególnie, dla ciebie i naszego dziecka

-Ale tylko ja mam na tyle mocy, żeby powstrzymać ataki Niniczki na Tyśke i Springiego - Golden Freddy spojrzał na Emi z troską.

-Ja znam się na medycynie, gdyż ludzie mnie tego nauczyli, więc jak dostaną oboje ataku, będę wiedział co robić lub będę próbował coś wymyśleć

-Zaufaj nam, będzie dobrze. Ja też tutaj zostanę z Evą i będziemy ich pilnować, prawda Ewka?

-Tak Shini. Przypilnujemy ich jak oka w głowie - czerwonowłosa chwilę musiała się zastanowić, ale faktycznie potrzebowała odpoczynku.

-Dobrze, ale w razie czego mnie zawołacie?

-Jasne, że tak. Serio, musisz odpocząć

-Eweni ma rację, choćmy - Cole ostrożnie złapał swoją żonę za rękę, wyszli z pomieszczenia medycznego i udali się do wspólnej komnaty.

⭐⭐⭐⭐

Ekipa, która wyruszyła po dwie magiczne czerwone róże do uratowania Justine i Springtrapa, odpoczywała po ciężkim dniu, gdyż był już wieczór. Wally robił opatrunek swojemu przyjacielowi.

-Jak tobie udało się dotrzeć tutaj z taką wielką raną na nodze?

-Cóż Wally, gdy ten duch mnie zranił w nogę, poczułem spory ból, ale wiedziałem, że nie mogłem się poddać, dla ciebie - granatowowłosy na te słowa aż się zarumienił na twarzy.

-To miłe z twojej strony Bee

-Bez przesady dzieciaku, ał

-Wybacz, za mocno skarbie?

-Nie Wally...ale nie jesteśmy jeszcze parą nawet, a ty już do mnie skarbie?

-Przepraszam Barn. Zagalopowałem się troszeczkę, ale skoro już o tym mowa, to chcesz być moim chłopakiem?

-Jasne, że tak - po tych słowach Barnaby się uśmiechnął do swojego nowego chłopaka, a Wally do niego i obaj po raz pierwszy się pocałowali. To było bardzo romantyczne, że aż pozostała piątka zaczęła bić im brawo, co obaj od razu zauważyli.

-Co wy się tak gapicie?

-Na was Wally. Wyglądacie tak uroczo razem, tak jak Fozzie i Mordechaj

-Fajnie Emma, dziękujemy bardzo, ale czy możemy zająć się innym tematem?

-Właśnie, mój chłopak ma rację. Pogadajmy o czymś innym

-A tak na poważnie Barnaby, Jak dotarłeś tutaj z tą raną?

-No cóż Dylan, to nie było łatwe i trochę mi zajęło. Przy tym sporo cierpiałem, ale udało mi się do was dojść

-To dobrze, że nic poważnego ci się nie stało. Mogliśmy cię stracić wtedy, wiesz?

-Tak Wally, wiem o tym dzieciaku doskonale - grupa dalej ze sobą rozmawiała w najlepsze i nic nie mogło zepsuć tego wspaniałego wieczoru.

⭐⭐⭐⭐

Emi siedziała razem ze swoim mężem w wspólnej komnacie i odpoczywali po ciężkim dniu.

-Podobał ci się dzisiejszy dzień?

-Tak, ale było ciężko skarbie i to bardzo ciężko

-Co masz na myśli Emiś?

-Przemęczona jestem ciągle używaniem swoich mocy. Prawie bym zemdlała po użyciu swoich mocy na Justine, by pozbyć się tych krost - czarnowłosy bardzo się zdziwił wyznaniem swojej ukochanej.

-I nic mi nie powiedziałaś?

-Bałam się twojej reakcji - posmutniała po tych słowach. Cole nic nie powiedział, usiadł obok niej i ją przytulił do siebie.

-Kochanie, ja ciebie rozumiem. Poza tym jesteś w ciąży i nie możesz się przemęczać za bardzo ani tym bardziej ryzykować własnym życiem. Jeszcze dziecku mogłoby się coś stać

-No wiem o tym Cole, tylko, że nie chce pozwolić, żeby Tyśka zginęła przez tą Niniczkę, tak samo Springtrap, a z każdym dniem są w coraz gorszym stanie. Sam widziałeś te krosty na jej ciele

-Nie musisz mi nic mówić więcej, wiem co przez co wszyscy teraz przechodzimy, ale trzeba mieć wiarę w to, że ta Niniczka zniknie w końcu i będzie tak jak było

-Ty potrafisz mnie zawsze pocieszyć - po jej słowach oboje się pocałowali.

-To co? Może jakiś mały seksik?

-Oszalałeś Cole? Gdy ja jestem w ciąży?

-No tak, zapomniałem. Wybacz, po prostu wczorajszy wieczór mi się bardzo podobał

-Mi również, ale sam widziałeś jak on się zakończył

-Wiem, ale wszystko się ułoży - po rozmowie oboje poszli się razem umyć, a potem przebrali się w piżamę i położyło się do łóżka i tak razem leżeli i podziwiali nocne niebo za oknem.

-Tutaj jest naprawdę przepięknie

-To prawda Emiś, bardzo pięknie - po dłuższej chwili oboje zasnęli spokojnym snem.

⭐⭐⭐⭐

Nadeszła już noc w Magictopii, a tylko Rafael i Donnie nie spali i rozmawiali ze sobą.

-Wszystko gra Rafi?

-Tak, jest dobrze

-Powiedziałeś to ze smutnym głosem - czarnowłosy spojrzał na bruneta i westchnął.

-Tęsknie za swoją żoną po prostu

-Wiem, że jest ci ciężko, bo tęsknisz za Evą, ale niedługo znajdziemy te róże i wrócimy do domu i uratujemy ich na czas

-Mam taką nadzieję Donny, inaczej będzie nam ciężko, a ja i Eva mamy się ponownie pobrać i chcę cię o coś spytać

-Tak?

-Czy jak ja i Eva będziemy się pobierać ponownie, to czy poprowadzisz ją do ołtarza? - Donatello był zaskoczony jego słowami, ale chciał zrobić wszystko, żeby przyjaciel był szczęśliwy.

-Z chęcią to zrobię

-Dziękuje, bo wiesz ty...jesteś dla mnie mega ważny jako przyjaciel i nie chce, żeby tobie się coś złego stało i ja... - Donnie nie dał mu dokończyć, bo w tym momencie co pocałował i to na dodatek w usta. Czarnowłosy się zdziwił początkowo, ale po chwili wahania odwzajemnił jego pocałunek. Po dłuższym pocałunku przestali.

-A to za co?

-Żeby ciebie uciszyć Rafi. Za dużo gadasz po prostu

-Wybacz...tylko zupełnie się tego od ciebie nie spodziewałem

-A no widzisz, lubię zaskakiwać innych. Gdybyś nie miał żony, a ja dziewczyny, mógłbym cię poślubić

-Całe szczęście, że one jednak są

-Pasowalibyście do siebie idealnie - Donny i Rafi się wystraszyli, a tak naprawdę to był tylko głos należący do Emmy.

-Czy ty musisz siostra straszyć zawsze e takich momentach?

-Wybacz Rafi

-W Rio było dokładnie to samo. W domu chodziła po nocach i straszyła inne moje siostry

-To nieprawda Rafiś. Kto ci tak nagadał?

-Selena mi tak mówiła - wtedy przypomniało mu się, że tak ma na imię nie tylko jego starsza siostra z rodziny Blackness, ale też miała tak na imię jego przyjaciółka, która zginęła z rąk jednej z córek Gestelii. Wtedy pojawiły mu się łzy w oczach.

-Nie chciałam ciebie....

-To nie twoja wina Emma. Po prostu przypomniało mi się o kimś, kogo znałem i o tym jak Eva mi opowiadała co się zadziało z nią przed śmiercią - Donnie i Emma przytulili go i pocieszali jak tylko mogli, a po chwili kolejnych rozmów poszli spać z wątpliwościami na odnalezienie magicznych róż.

⭐⭐⭐⭐

Noc w Magictopii mijała spokojnie i wszyscy w pokoju medycznym spali, aż tu nagle wydarzyła się niezwykła rzecz. Springtrap otworzył oczy i rozejrzał się po pomieszczeniu, żeby się zorientować gdzie się znajduję. Po chwili ujrzał Justine, która również otworzyła swoje powieki i odziwo oboje czuli się dobrze.

-Springi?

-Justine? W porządku?

-Chyba tak, ale gdzie my jesteśmy?

-Zdaję mi się, że w pokoju medycznym. Pamiętam tyle, że byliśmy na weselu Eweni i Pedra, potem zemdlałem tak samo jak ty, a teraz jesteśmy tutaj - oboje usłyszeli dźwięk otwierających się drzwi, a w nich ujrzeli Eweni, która po chwili doznała szoku i niedowierzała w to co zobaczyła.

-Justine? Springtrap? Obudziliście się

-No jak widać tak - Eweni podeszła najpierw do Springiego i go przytuliła, s po chwili pomogła mu dojść do łóżka Tyśki i oboje również ją przytulili, ale delikatnie.

-Gdzie są Emi i Nico? Byli tutaj przecież

-Spokojnie Tysia, odpoczywają, a Nico w zasadzie nie obudził się jeszcze po swoich zawrotach głowy, ale jak wy o tym wiecie?

-Słyszałam wszystko. Podobnie jak Springi

-Pamiętam, że ściskałem rękę mojej dziewczyny i tylko tyle i że słyszałem coś o misji znalezienia magicznych róż, żeby mnie i ciebie uratować - po tych słowach spojrzał na królową Magictopii i kontynuował.

-Tyśka, to nasza szansa na pozbycie się Niniczki - po chwili zaczął kasłać.

-Ostrożnie, bo możesz znowu zrobić sobie krzywdę takim kaszlem

-Dzięki Eweni, ale jakoś sobie radzę

-A co z moim mężem?

-Pedro z nim jest i nie opuścił go do tej pory, tak jak Shini, ja i Goldi was - faktycznie było jak mówiła Władczyni Żywiołów. Golden Freddy i Shinigami spali na krzesłach niedaleko nich. Springi podszedł do nich i zaczął głaskać swojego brata po włosach, a na ustach Shini złożył jej delikatny pocałunek.

-Shi...Shini - po tych słowach stracił przytomność.

-Springi.... - Justine gdy go zawołała ledwie także utraciła przytomność.

-I znowu to samo - blondynka podniosła Springtrapa z ziemi i położyła go na łóżku i przykryła kołdrą, po czym ponownie podłączyła ich do sprzętów medycznych. Na szczęście kamery, które znajdowały się w pomieszczeniu wszystko nagrywały, więc miała dowody na wypadek, gdyby ktoś pytał co się wydarzyło dzisiejszej nocy.

C.D.N.

Wreszcie trzeci rozdział za nami i jeszcze zostało ich tylko tylko pięć. Warto będzie na nie czekać, bo dużo jeszcze przed nami, a to dopiero początek większych przeszkód na drodze naszych bohaterów do wygranej w walce o życie.