-Nico ja......ja obawiam się, że mogę być w niebezpieczeństwie - wstrząsnęło go to co usłyszał z jej ust

-Dlaczego tak uważasz?

-Sama nie wiem po prostu......się boję i...nie chce, żeby do tego doszło - żółtowłosy ją objął i delikatnie głaskał jej włosy

-Nie martw się Tysia, nie pozwolę żeby to się stało. Ochronie cię, nawet jeśli miałoby to kosztować ceną własnego życia

-Nie musisz się za mnie poświęcać. Poza tym nie chce cię stracić. Bardzo mi na Tobie zależy

-Mi na tobie też. A pamiętasz jak my się poznaliśmy wtedy w Magictopii?

-Tak, doskonale to pamiętam

*Malutka brunetka szła razem ze swoim ojcem do sali tronowej. Kiedy tam weszli ujrzeli Władcę Nadziei, który był wraz ze swoim jedynym synkiem.

-Witaj drogi Agavionie, cieszę się, że zgodziłeś się tutaj ze mną spotkać

-Też się cieszę Harry, mój drogi przyjacielu. Widzę, że przeprowadziłeś swojego synka ze sobą - chłopczyk chował się za nim, bo wstydził się pokazać

-Nie bój się malutki. Nie zrobię ci krzywdy

-Jest troszkę nieśmiały, ale przyzwyczai się - żółtowłosy spojrzał na brunetkę, która stała obok swojego taty. Była naprawdę bardzo ładna, a jej brązowe oczy podkreślały jej urodę. W końcu postanowił się pokazać gościom.

-Dzień.....dobry

-Denerwujesz się trochę prawda?

-Tak...proszę pana

-To ja was dwoje zostawię sam na sam, a ja z Harrym pójdziemy do gabinetu porozmawiać o pewnych rzeczach. Zapoznaj się z nim córeczko

-Dobrze tatusiu - Władcy Tajemnic i Nadziei wyszli z pomieszczenia i zostali tylko we dwoje. Dziewczyna spojrzała na niego z lekką tremą.

-Jestem Justine, a ty jak masz na imię?

-Mam na imię Nico

-Miło mi cię poznać

-Ciebie również - wtedy się w sobie zakochali, aż nie mogli oderwać od siebie oczu

-Jesteś bardzo ładna - ta się zarumieniła podobnie jak on

-Ty też - początkowo się wahali, ale to zrobili.... pocałowali się. To było romantyczne, mimo, że się nie znali zbyt długo, to i tak widzieli, że czeka ich piękna, wspólna przyszłość*

-To było wtedy takie romantyczne. Miałem się już wtedy tobie oświadczyć

-Naprawdę?

-Tak, ale przez ten atak nie zdążyłem tego zrobić

-Ważne, że teraz ci się udało to zrobić i niedługo czeka nas ślub

-Ale najpierw załatwmy Morgane i Dylana raz na zawsze, dobrze słoneczko?

-Oczywiście, skarbie - Nico bał się, że Łowcy Tajemnic mogli jej zrobić coś złego, ale wiedział jedno, że będzie jej bronił już zawsze.

⭐⭐⭐⭐

Morgana razem z chłopakami wymyśliła w końcu plan doskonały.

-Opracowałam doskonały plan porwania potomkini Tajemnicy

-Opowiesz nam o nim?

-Właśnie, ciekawi jesteśmy jaki to genialny plan wymyśliłaś

-Cóż kochany braciszku pójdę tam, a kiedy zostanie sama i nie będzie przy niej nikogo porwę ją z zaskoczenia i przyprowadzę tutaj do nas, by wyrwać z niej jej największy sekret, a wtedy dobro po raz pierwszy przegra i w końcu zło zwycięży

-A co nim jest?

-Dobrze, że spytałeś Shredder już ci mówię. Ona wie jak przywrócić moją i Dylana matkę do życia

-Czyli Gestele?

-Zgadłeś mój drogi przyjacielu. Zginęła z rąk potomka Tajemnicy i potomka Światła, ale teraz sprawimy, że ona wróci i wtedy nasza zemsta się dokona - śmiała się złowieszczo myśląc, że wygra i zrealizuję swój postęp.

⭐⭐⭐⭐

Rafael wszedł do pokoju Donniego i ujrzał jak płakał będąc załamanym. Usiadł obok niego chcąc z nim porozmawiać.

-Co się stało?

-April ze mną zerwała

-Jak to? Czemu to zrobiła?

-Powiedziała, że woli Casey'go zamiast mnie i że jestem głupim, durnym, samolubnym i bez uczuć żółwiem. Twierdziła, że ją olewałem gdy chciała ze mną porozmawiać i że ten zrobił więcej dobrego niż ja - nie mógł przestać beczeć

-Och Donny, nie bądź załamany

-Łatwo powiedzieć, trudno zrobić

-Może ona była dla ciebie nieodpowiednia. Kochałeś i dbałeś o nią jak najlepiej, ale ona tego nie doceniała

-Możliwe, że los tak chciał żeby ze mną zerwała i poukładał wszystko od nowa albo żebym się zabił 

-Nawet tak nie mów

-Ona ma rację. Nie nadaję się na Potomka Tajemnicy. Kto inny mógłby nim być, ale nie ja 

-Nie oceniaj siebie aż tak surowo - przytulił go do siebie, żeby pocieszyć, ale on nie reagował. Był zbyt załamany, a Rafi się bał, że przez to co zrobiła April, Donnie może podjąć naprawdę ryzykowną decyzję.

⭐⭐⭐⭐

Nico i Justine wciąż wspólnie siedzieli na górze rozmawiając między sobą.

-Wierzę, że w końcu ich pokonamy

-Tylko martwię się jedną rzeczą

-Jaką moja Tyśko?

-Chodzi o Emi. Ona tak bardzo wtedy chciała zostać nową królową Magictopii. Doskonale pamiętam kiedy usłyszałam, jak rozmawia ze swoją matką na ten temat

*Władczyni Magii rozmawiała ze swoją córką, która nie mogła się pogodzić z tym, co się dowiedziała. Nie wiedziały, że młoda Justine podsłuchiwała ich rozmowę.

-To niesprawiedliwe mamo, dlaczego ona będzie królową, a nie ja?

-Dlatego, że tak głosi legenda

-Nieprawda. Jestem najpotężniejszą potomkinią i to ja nią powinnam być, a nie ona

-Córeczko, kiedyś zrozumiesz, że dobrze wybrali

-Raczej nigdy - chcąc ją przekonać wzięła ją na kolana

-Posłuchaj moja Milusiu. Legenda mówi, że tylko małżonkowie mogą być następcami tronu i ci co będą mieli potomka. Bałam się też, że sobie nie poradzisz z władzą

-Ale przecież jestem mądra, lubię pomagać innym, mogłabym podejmować dobre i rozsądne decyzję. Dlaczego tego nie wzięli pod uwagę

-Może Agavion to przemyśli i będziesz jej pomagać

-Raczej Justine się na to nie zgodzi. Nie chciałaby mnie na doradczynię, damę dworu czy nawet księżniczke. Poza tym ona nie przepada za mną

-Nie mów tak. Ona cię bardzo lubi, tylko o tym nawet nie wierz

-Możliwe - przytuliła się do mamy, a brunetka udała się do swojej komnaty zamyślona tym wszystkim*

-Ona myślała, że jej nienawidzę i dlatego jest taka zazdrosna o to - Nico uśmiechnął się do niej, żeby poprawić jej humor

-To było dawno temu, może zmieniła zdanie na ten temat. Będziesz wspaniałą królową - uśmiechnęła się słysząc te słowa. Jednak nie wiedzieli, że czerwonowłosa to wszystko słyszała.

- "Będziesz wspaniałą królową", akurat - udała się do swojego pokoju. Jej zazdrość nie przeszła, a wręcz przeciwnie. Rosła z każdym dniem, co wkrótce się okaże, że przez to Emi będzie walczyła nie z wrogami, a z samą sobą.

⭐⭐⭐⭐

Eva siedziała na balkonie, gdy usłyszała trzask drzwiami pobiegła do środka. Okazało się, że to był jej mąż.

-Przepraszam, przeszkodziłem ci

-Nie Rafi, tylko co się stało? - usiadła obok czarnowłosego chcąc z nim pogadać

-Donnie totalnie się załamał. April z nim zerwała dla Casey'ego

-Jak mogła to zrobić?

-Sam nie wiem. Myślę, że uznała go na lepszego od niego

-Chcesz przez to powiedzieć, że Casey się zmienił?

-Tak i ostatnio nawet do mnie dzwonił. Mówił mi, że jest mu przykro z powodu Selen i dał mi słowa współczucia. Jedno muszę przyznać on się zmienił na lepsze

-I to bardzo. O wiele bardziej niż Jay

-On to się nigdy nie zmieni - oboje się zaśmiali, bo doskonale wiedzieli jaki był żartowniś.

-Tylko to nie jest powód, żeby z nim zrywać

-To weź to wytłumacz April. Ona tego nie rozumie. Co więcej nawet nie dała mu wytłumaczyć i dojść do słowa

-Rafiś słonko. Wiem, że się boisz o jego psychikę, ale ja wtedy boję się o ciebie - objęła go przyciągając i tuląc do siebie

-Nie musisz się martwić. Będzie dobrze, zobaczysz - starała się pocieszyć swojego ukochanego męża najlepiej jak mogła.

⭐⭐⭐⭐

Narzeczeni wciąż spędzali wspólnie czas. Nico zauważył, że brunetka była bardziej zaniepokojona i zdenerwowana.

-Justine wszystko w porządku?

-Tak, tylko wnerwiona jestem

-Tym poczuciem zagrożenia?

-Dokładnie. Wiem, że chcesz mi zapewnić bezpieczeństwo, ale boję się, że tym samym ty też będziesz w niebezpieczeństwie

-Spokojnie kochanie. Nie musisz się o to obawiać. Zawsze będę przy tobie, nie ważne co się stanie

-Dzięki, że przy mnie jesteś i chcesz jak najlepiej, ale nie wiem czy tego samego zdołam zapewnić tobie

-Wiem, że się boisz, ale pokonamy Morganę i Dylana. Damy z nimi radę

-Może pójdziemy na dół do reszty?

-Dobry pomysł - wstali i poszli na dół dołączając do pozostałych swoich przyjaciół. Do nich dołączyli jeszcze Eva i Rafi. Teraz wszyscy, nawet Donnie siedzieli w salonie. Nagle brunetka poczuła ogromny ból głowy.

-Justine, co ci jest?

-Chyba....mam....kolejną wizję - złapała się za głowę i w tedy zaczęła się wizja

-Potomkini Władcy Tajemnicy za niedługi czas porwana zostanie i będą chcieli wyrwać z niej ważną tajemnice. Sekret, który będzie ważny i może zmienić los całej tej wojny - po tej wizji upada na ziemię tracąc przy tym przytomność. Każdy był w wielkim szoku widząc ją w takim stanie. Nico próbował ją obudzić, ale nic to nie dawało.

-Justine. Tyśka skarbie obudź się, proszę obudź się - potrząsał ją za ramiona, ale i tak był wciąż brak reakcji. Wtedy czerwonowłosy zauważył coś, co go naprawdę przeraziło.

-E...stary?

-O co chodzi Pedro?

-Jej symbol on.....krwawi - zółtowłosy spojrzał na te znanie i rzeczywiście krwawił

-Co to oznacza?

-To oznacza tylko jedno. Że...wkrótce wizja się spełni, a ostateczny pojedynek między Tajemnicą a Światłem będzie coraz bliżej - mówiąc to brązowooki miał łzy w oczach podobnie jak każdy widząc krwawiący symbol tajemnicy.

-Zajmę się nią - Nico podniósł nieprzytomną Justine z ziemi i zaniósł do pokoju, by być przy niej

-Skarbie, ty nie mówisz tego poważnie prawda?

-Wybacz mi Eweni, ale to co powiedziałem jest naprawdę poważne. Mój przyjaciel pewnie zostanie przy niej, dopóki nie odzyska przytomności - pozostali wciąż nie mogli uwierzyć w to co się stało. Teraz liczyło się to, kiedy ta wizja się spełni.

C.D.N.

Czarna_Kocia życzę ci jeszcze raz wszystkiego najlepszego z okazji urodzin. Życzę ci dużo radości, zdrowia, szczęścia i tego, żebyś miała dużo pomysłów na opka i dokończyła swoje opowiadania z Ninjago.