Justine i Rafi siedzieli w celi czekając na kolejne tortury ze strony Overlady.

-Boisz się?

-Trochę, ale i tak już gorszego nic nas nie spotka, oprócz kolejnych tortur i cierpienia tutaj - brunetka zauważyła, że on miał mnóstwo ran i z jednej z nich na nowo zaczęła lecieć krew

-Ty krwawisz?

-To nic takiego

-Czy z pozostałych ran też leciała ci krew?

-Czasami, ale to bardzo mnie bolało 

-Będzie bolało na nowo - do celi weszła Overlady i podeszła bliżej nich

-Czego od nas chcesz?!

-Trochę grzecznie młoda damo - uderzyła ją w brzuch tak mocno, że upadła na ziemię

-Zostaw ją!! Ona nic ci złego nie zrobiła - pomógł jej wstać, ale i tak sam ledwo co mógł stać

-Wiem, ale i tak będziecie cierpieć oboje, bo idziecie ze mną - wyprowadziła ich z celi i szli na kolejne cierpienie ze strony Overlady.

⭐⭐⭐⭐

Selena siedziała w pokoju martwiąc się tym, że niedługo ma umrzeć. Usłyszała pukanie do drzwi, przerywając jej myśli.

-Otwarte - kiedy drzwi się otworzyły ujrzała w drzwiach Emi

-Mogę wejść?

-Tak, wejdź - weszła do pomieszczenia zamykając za sobą drzwi i usiadła obok 

-Rozmyślasz nad czymś?

-Nad tym co będzie jak zginę. Trochę się boję tego co się stanie

-Wiesz? Też boję się śmierci o wiele bardziej niż ty

-Naprawdę?

-Tak. Boję się też zostać sama, że będę samotna i nie będę miała przy sobie nikogo bliskiego lub że ich stracę albo że mnie znienawidzą - Selena dotknęła jej ramienia 

-Milka, to nieprawda. Nikt cię nie zostawi czy znienawidzi. Twoi przyjaciele zawsze będą przy tobie, nieważne co się stanie lub co cię spotka w przyszłości

-Naprawdę tak myślisz?

-Oczywiście. Wiesz martwię się nie tylko o Evę, ale o ciebie też

-Dlaczego?

-Ostatnio jesteś taka jakaś zagubiona i zmartwiona, nawet Cole mi o tym mówił. Coś się stało?

-Nie, nic takiego. Lepiej pójdę już, nie będę ci przeszkadzała - wyszła z pokoju brunetki kierując się w przeciwną stronę

-Coś ona ukrywa, ale nie wiem co. Będę musiała ją potem o to spytać i powiedzieć jej o uczuciach - Selena nie wiedziała, że Emi chciała zrobić coś dla niej wyjątkowego.

⭐⭐⭐⭐

Raph siedział cały czas przy czerwonowłosym, który nadal się nie wybudził ze śpiączki.

-Czemu wciąż się nie obudziłeś? Wiesz jak my wszyscy się o ciebie martwimy zwłaszcza Eweni, ja i Nico. Nie możesz umrzeć, musisz do nas wrócić. Mistrz Splinter kiedyś powiedział, że jeżeli będzie się mówiło do osoby będącej w takiej samej sytuacji jak ty, to łatwo będzie zbłąkanej duszy odnaleźć drogę do domu. Wiem, że to co mówię jest zupełnie bez sensu według mnie, ale muszę teraz w to wierzyć. Proszę cię, obudź się - zaczął naprawdę mocno płakać ściskając go za rękę. Przestał, gdy zauważył, że on lekko się poruszył i powoli otworzył oczy. 

-R-raph? - buntownik nic nie odpowiedział tylko go po prostu przytulił

-W końcu się obudziłeś - nie ukrywał radości z tego powodu

-Czy ty...płakałeś?

-Więc słyszałeś?

-Tak i to wszystko

-Owszem płakałem, bo się martwiłem, że się nie obudzisz

-Wiesz, że nie poddałbym się tak łatwo. Pomożesz mi wstać?

-Jasne - pomógł mu usiąść, a potem stanąć na nogi

-Jak długo byłem nieprzytomny?

-Z jeden dzień. Byłeś naprawdę po tej wizji wyczerpany - do pomieszczenia w tym momencie wszedł Nico razem z Eweni i od razu, gdy zobaczyli Pedra to go mocno przytulili

-Nie strasz nas już tak więcej, wiesz, że narobiłeś nam strachu?

-Wybacz Nico, nic nie poradzę z tymi wizjami tak mam

-Dobrze, że nic ci nie jest. Chciałam ciebie o coś spytać ważnego

-O co Ewenisiu moja? - usiadła obok niego, złapała go za rękę i spojrzała mu w oczy

-Wiem, że to nie ja powinnam to robić, ale byłeś wtedy zajęty i o niczym nie wiedziałeś. Pedro czy...czy wyjdziesz za mnie? - czerwonowłosy był w totalnym szoku, ale dobrze wiedział co powiedzieć

-Tak - blondynka uśmiechnęła się, objęli się i pocałowali. To była bardzo romantyczna chwila ich życia dla tych dwojka i teraz między nimi będzie tylko lepiej.

⭐⭐⭐⭐

Cole i jego siostra siedzieli razem w pokoju i rozmawiali o luźnych rzeczach

-Myślisz, że naszyjnik jej się spodoba?

-Tak w końcu pracowałaś nad tym większość nocy 

-Rozmawiałeś dzisiaj z nią?

-Tak i musisz o czymś wiedzieć - bał sie powiedzieć tego, bo nie wiedział jak jego siostra i zarazem dziewczyna na to zareaguje

-O czym braciszku?

-No bo Selena ona....coś do ciebie czuję - Emila była zszokowana tym co powiedział

-Czyli chcesz powiedzieć, że ona się we mnie.......zakochała - ostatnio słowo powiedziała dość niepewnie

-Tak mi powiedziała

-Ale przecież mam ciebie. Co jej odpowiedziałeś, gdy ci to wyznała?

-Powiedziałem jej, że nie widzę w tym żadnego problemu

-Naprawdę?

-Tak w końcu mi to nie przeszkadza. Niektórzy ludzie żyją w podwójnym związku i nikogo to nie denerwuje. Poza tym martwiła się o ciebie

-To akurat wiem, ale nie miałam pojęcia, że ona coś do mnie czuję i nie byłbyś zły, gdybym z nią też była

-Oczywiście że nie. Jesteś moją siostrą i nieważne co zrobisz i tak będę cię kochać jako siostrę i jako miłość mojego życia - uśmiechnęła się do chłopaka i się pocałowali. Nagle sobie coś przypomniał

-Muszę załatwić pewną sprawę

-Jaką sprawę?

-Z Jay'em, bo znowu coś zepsuję mu Kai jak zwykle - oboje się zaśmiali

-No tak, cały Kai nigdy się nie zmieni

-Racja, to lecę - Cole pocałował młodszą siostrę w policzek i wyszedł kierując się w stronę salonu

-Mam nadzieję, że jej się spodoba - położyła naszyjnik na biurku i usiadła na sofie.

-Nie wiedziałam, że Selena aż tak się o mnie martwi. Może powinnam była jej powiedzieć dlaczego jestem zmartwiona i wyznać, że też się o nią martwię? Nic już nie wiem - była tak zmęczona po dwóch nocach, że nie wiedziała już nawet o czym myśleć

-To wszystko mnie wykańcza. Ta cała sytuacja i jeszcze problemy. Muszę chwileczkę odpocząć - zamknęła oczy, a po chwili już spała. Jednak dla niej to nie będzie spokojny sen.

⭐⭐⭐⭐

Overlady przywiązana ich mocnymi łańcuchami do ściany i była gotowa na torturowanie.

-Nawet nie masz pojęcia jak to jest mieć prawdziwych przyjaciół, bo zostałaś zaślepiona przez zło 

-Możesz się zamknąć?

-Ale to prawda. Masz w sobie część dobra, tylko nawet o tym nie wiesz

-POWIEDZIAŁAM ZAMKNIJ SIĘ!!!! - nie wytrzymała i go uderzyła w brzuch, że aż pluł krwią i zaczęła katować biczem ich oboje. Justine i Rafiego to bolało, ale dawali radę to znieść. Przynajmniej tym razem nie był sam na tych okropnych torturach.

-Każdy się zmienia, nawet zła osoba taka jak ty może się zmienić

-Zamkniesz się łaskawie, bo już nie mogę słuchać tych bzdur

-Uwierz mi Overlady. Ludzie daliby ci szansę na zmienienie się na lepsze - za te słowa dostawał od niej mocniej. W końcu wzięła maczugę na którym były kolce i Rafael nimi dostawał, że aż jęczał z bólu i podobnie robiła z Justine. Oboje cali byli we krwi od góry do dołu. Krew mocno z nich spływała, a na twarzy mieszała się z ich łzami, które płynęły z oczu. 

-Masz jeszcze coś do powiedzenia - odłożyła maczugę i wzięła tym razem długi łańcuch z kolcami

-Wierzę....że...kiedyś...się zmienisz..że..nie będziesz taka...jaką jesteś...teraz - ledwie co mógł to powiedzieć i od razu dostał od niej łańcuchem w nogi tak samo brunetka. Byli już kompletnie wykończeni, ale czarnowłosy najbardziej. Po godzinie się skończyło, odczepiła ich z łańcuchów, wzięła ich i rzuciła ponownie do celi po czym odeszła. W końcu mogli odpocząć.

-Nareszcie koniec

-Fakt, ale ty jesteś ranny - podeszła do niego kładąc rękę na ranę na brzuchu, która ciągle krwawiła i zaczęła leczyć. Po chwili rana całkowicie zniknęła

-Dzięki Justine, ale jak ty to zrobiłaś?

-Od zawsze umiałam leczyć z ran. Ojciec mi mówi, że to całkiem przydatna zdolność, szczególnie w trudnych sytuacjach taka jak ta

-Masz naprawdę niezwykłe zdolności

-Tak myślisz?

-Oczywiście. Każdy ma jakieś wyjątkowe umiejętności, tylko o tym nawet nie wiemy - oboje usiedli obok siebie pod ścianą

-Masz rację. Teraz jednak powinniśmy trochę odpocząć. Po tych przeżyciach jestem zmęczona

-Ja tak samo. Myślisz, że zdążą nas ocalić?

-Na pewno. Czuję to w sercu, że nas stąd wkrótce wydostaną

-Dlatego przeżywałem to wszystko. To nadzieja mnie ocaliła

-Domyślam się - oparła głowę o jego ramię i zasnęła

-Nie martw się Justine, będzie dobrze - Rafi po chwili myślenia sam zapadł w sen. Po tych wszystkich torturach mogli spokojnie odpocząć.

⭐⭐⭐⭐

Selena siedziała martwiąc się bardzo o Emi. Nagle poczuła, że coś się dzieje.

-Co to może być - wyostrzyła swój szósty zmysł i wyczuła, że ona ma koszmar

-Emila, muszę tam iść - wstała i wyszła z pomieszczenia kierując się w stronę pokoju czerwonowłosej. Gdy tam dotarła, otworzyła drzwi i weszła do pokoju. Zauważyła, że dziewczyna spała na sofie i miała naprawdę okropny koszmar, nawet gorszy niż Eva. Zamknęła za sobą drzwi, podbiegła do niej i usiadła obok.

-Proszę....nie chce zostać sama....błagam - brunetkę mocno to zaniepokoiło w końcu bardzo się o nią martwiła, nawet bardziej niż o Evę. Zaczęła potrząsać ją za ramię, żeby się zbudziła.

-Obudź się, słyszysz mnie?

-Boję się, ja nie chce zostać sama

-Emi obudź się, obudź się!! - obudziła się cała przerażona. Widać było, że bardzo się bała tego co przeżyła. Dopiero wtedy zobaczyła, że brunetka była tuż obok

-Selena?

-Spokojnie, już wszystko dobrze. Powiedz, co się stało

-Miałam bardzo straszny sen. Byłam w nim dosłownie sama i się naprawdę bardzo bałam. Wszyscy mnie zostawili - zaczęła ryczeć, a zielonooka ją przytuliła do siebie

-Nie płacz, nie jesteś teraz sama. Jestem tutaj przy tobie - otarła jej łzy z oczu

-Dzięki, tego teraz potrzebowałam - przypomniała sobie o tym co powiedział wcześniej Cole i wiedziała co musiała zrobić

-Poczekaj mam coś dla ciebie, pewien prezent

-Co takiego?

-Sama zobaczysz - wstała, wzięła rzecz ze swojego biurka i ponownie usiadła obok przyjaciółki pokazując jej naszyjnik.

-To dla ciebie - Selena była zachwycona prezentem

-Fioletowy, mój ulubiony

-Sama go robiłam - założyła jej naszyjnik na szyję. Wyglądał przepięknie na jej szyji

-Jest śliczny, dziękuje - mocno ją przytuliła okazując wdzięczność za ten wspaniały prezent. Teraz miała okazję, by z nią o czymś ważnym porozmawiać

-Muszę ci o czymś powiedzieć i to bardzo ważnym

-Może ja zacznę. Spytałaś mnie wcześniej o to co się stało, że jestem taka zamartwiona w ostatnich dniach. Przepraszam, że ci nie powiedziałam po prostu bałam się, że tego nie zrozumiesz

-Nic się nie stało. To ja nie powinnam była nalegać, żebyś mi mówiła. Przecież nie wolno zmuszać innych do mówienia, jeśli ktoś tego sobie nie życzy - wstała i już chciała wyjść, ale Emi chwyciła ją za nadgarstek

-Zaczekaj, chce ci coś wyznać. Wiem o wszystkim - Selena odwróciła się w jej stronę po tym jak to usłyszała

-Cole ci powiedział?

-Tak, ale nie musisz tego przede mną ukrywać. Czuję się zmartwiona w ciągu ostatnich kilku dni, ponieważ boję się o ciebie i ja od dawna......czułam coś do ciebie - te ostatnie bała się powiedzieć, a brunetka była w takim szoku, że nic nie odpowiedziała

-Nie chciałam tego wcześniej ci mówić, bo bałam się, że ktoś się o tym dowie i to wszystko wygada innym. Musiałam to ukrywać przed wszystkim, tylko mój brat o tym wiedział, ale nie był zły na mnie. Jeżeli mam żyć w podwójnym, to jestem na to gotowa - zielonooka uśmiechnęła się do swojej przyjaciółki

-Mimo to, że byłam z Rafim zanim Eva wróciła, to czułam, że to nie było to, wtedy pierwszy raz zobaczyłam ciebie. Piękną, mądrą, odważną i wyjątkową dziewczynę, która wie czego chce. Nie miałam okazji ci tego powiedzieć wcześniej przez te wszystkie sprawy. Emi jesteś osobą na której najbardziej mi zależy i ja.....kocham cię - przytuliła ją bliżej siebie, a czerwonowłosa mogła powiedzieć tylko jedno

-Ja też Ciebie kocham Selen - brunetka ją pocałowała. Początkowo Emilka była zdziwiona, ale odwzajemniła pocałunek. To było bardzo romantyczne mimo, że nie miały prawa, to miały to gdzieś. Ważne, że mogą być razem.

C.D.N.

Czarna_Kocia dziękuję, że we mnie wierzyłaś, że pomimo nerwów i ciężkiego dnia dałam radę napisać ten rozdział. Proszę daj mi wiarę, że skończę w tym miesiącu całe opko.