Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

NB 02


Umuwi na si  Carlos na sigurado discharge na si Laura. Pinilit pa niya si Laura na sumama sa kaniya pag-uwi ngunit sa bandang huli hindi nag tagumpay. Nakangiti nag paalam ito kay Laura. Hindi nag tagal dumating si Iza. Sabay ang dalawa nag tungo sa silid ng mama ni Laura upang makausap ito tungkol sa pag-aaral niya sa ibang bansa. 

Pagdating nilang dalawa sa harap ng silid ng ina ni Laura. Alam na agad ni Laura nasa loob ang kaniyang pamilya. Sa sobrang pananabik, nagmamadali ito pumasok. 

“Lira, huwag matigas ang ulo kailangan mo mag pahinga. Pangako bibisita tayo kay Laura kah—” 

Natigilan sa pag salita ang lalaki na pansin ang kaniyang asawa nanlalaki ang mga mata nakatingin sa pinto. Dahan-dahan naman siya lumingon at hindi niya inaasahan si Laura ang nakatayo nakangiti sa kanila. 

“Nandito na pala si Ate Laura, Mama. Hindi mo na kailangan pang bumisita, siya na ang lumapit,” pabirong saad ng kapatid ni Laura na lalaki. 

“O mahal kong Laura, halika dito kay Mama,” natutuwa saad nito. 

Lumapit naman si Laura at binigyan ng mainit na yakap ang ina ng sandali. Umupo siya sa tabi niyo sa Bed Hospital at samantala ang ama at kapatid niya nakaupo sa upuan sa gilid. 

Pumasok naman si Iza. Napataas ang magkabilang kilay ng ina ni Laura na makita ito. 

“O nga pala Mama at Papa siya nga pala ang matalik kong kaibigan na sinabi ko sa inyo. O hindi ba ang ganda niya?” 

“Good Afternoon Ma'am. Pasensya ka na, dito ka pa namin nakilala sa masama kong kalagayan.” 

“Wala po yun, Tita Lira. Hangad ko lang tulungan ang iyong anak, malaki ang kaniyang potential hindi gaya ng ibang Classmate ko. By the way ako nga pala si Riza Salderoa.” 

“Maraming salamat Ma'am sa lahat ng tulong sa anak ko,” naiiyak na saad nito. 

“No, no. Huwag niyo na po ako tawagin Ma'am. Iza na lang po.” 

Ngumiti ang ina ni Laura at tudo naman pasasalamat ang ama at kapatid niya kay Iza. 

“O nga pala may good news ako,” nanabik na sambit nito. 

“Ano yun ate? Nanalo ka ba sa lotto? O may boyfri—” hindi na tuloy ang sasabihin ng kapatid na binatukan ito ni Laura. 

“Loko-loko hindi yun.” 

“Nakakatuwa naman kayo tingnan Laura. Sabihin mo Laura ang good news, ewan ko na lang kung anong reaksyon nila.” 

Tumango naman si Laura sa sinabi ng kaibigan. “Mama, Papa, Warren hindi ba sinabi ko sa inyo gusto mo makatapos sa pag-aaral. May nag invited saʼ kin na mag-aral sa ibang bansa. Ito na yun, matutupad ko na ang pangarap ko, kaso... “ malungkot naman nakatingin si Laura sa kaniyang ina. 

“Ano ka ba Laura? Alam ko ganyan tingin mo. Walang problema saʼ kin, tatay at bunso mo kung yan tatanggapin mo yan. Nandyan na yan good news na pinakahihintay mo, minsan lang opportunities na darating kaya mas mabuti tanggapin mo na yan.” 

“Sang ayon ako sa sinabi ng Ina mo. Huwag ka mag-alala saʼ min. Pangarap mo yan at makakabuti yan saʼyo. ” 

Pinag-usapan nila ng mabuti at ipinaunawa ni Iza sa mga magulang ni Laura kung ano takbo ng buhay niya sa ibang bansa. Hindi namalayan lumipas ang mga oras na kwentuhan ay nakalimutan ni Iza na may kailangan pa siya ayusin. Kung hindi nag tanong ang ina ni Laura baka ma huli si Iza sa   kaniyang lakad. 

Lumipas ang ilang araw tuluyan nag paalam si Laura sa kaniyang pamilya para lumuwas ng maynila. Isang buwan din ang kanilang pananatili ni Iza bago lumuwas ng ibang bansa, sa bansang UK sa dami inasikaso na mga Papelis. 

Dumating ang araw na nakatakdang byahe nila patungo sa bansang UK. Nakapag video call pa si Laura sa kaniyang pamilya bago sumakay ng Airplane. 

“Excited ka na ba makita ang school na tinutukoy ko?” 

“Oo naman, New School, New lahat. Medyo nahihilo ako, hindi ako sanay. Parang gusto ko mag basa.” sabay labas ng New Cellphone ni  Laura. Regalo sa kaniya ni Iza para masanay siya pagdating about sa technology at Social Media upang hindi maiwanan ng kaalaman. 

Ngunit tinamad ito kaya binalik niya ito sa bag. Nakikinig na lang siya sa mga sinasabi ni   Iza.  Habang nasa kalagitnaan ng byahe hindi maiwasan makatulog ni Laura sa sobrang pagod nadama niya kanina. 

Nararamdaman na naman niya ang kakaibang presensya na hindi maipaliwanag sa kaniyang sarili. Nasa loob na naman siya ng panaginip ngunit same ito sa reality kaya hindi niya alam nasa loob lang siya ng panaginip. 

Nag mulat ang kaniyang mga mata. Nilibot ang tingin ngunit wala siya makita ibang passenger bukod sa kaniya. 

Mabilis tinakpan ang magkabilang tenga. Sakit  at nakakabaliw ang tunog ng makina. 

“I love you.”  

Hinawakan ang kaniyang leeg mula sa likod kasabay hindi niya na kontrol ang kaniyang katawan na labis na takot ang dulot nito. 

“I miss you.” 

Dahan-dahan wala siyang naramdaman na kamay ang nakahawak sa kaniyang leeg. 

“I want you.” 

Kitang-kita ng dalawang mata niya ang isang nilalang na hubot hubad. May magandang katawan at Kapansin pansin ang eight abs. 

Mabilis siya pumikit na masilayan ang papalapit na patalim at hindi niya alam ang sunod na nangyari. 

“And Thank you.” 

Nararamdaman niya may humalik sa kaniyang labi. Nagpumiglas siya at pilit i kilos ang katawan pero ayaw. 

'I will kiss your red lips.  I will follow your big papaya. I will take you to the end of the sky.ʼ rinig niya sa kaniyang isipan ng nakakakilabot na boses. 

Mas lalong bumilis ang halik ng nilalang sa kaniyang labi. Hinawakan ng nilalang ang kaniyang mukha upang hindi mapalayo ang labi sa isaʼt isa. 

Huminto ang nilalang sa pag halik. Naramdaman niya hinubaran siya nito labis na kaba ang nadarama niya. Humalik ng isang beses sa kaniyang labi bago bumaba sa leeg at huminto sa pagitan ng kaniyang dibdib. Napunta sa ibaʼt ibang parte ng katawan niya ang kamay ng nilalang. 

Nagsimula siya nag dasal ng taimtim sa may likha. Naniniwala iligtas siya sa kapahamakan ng may likha. Walang imposible kung maniniwala ka ng buong puso. 

Huminto ang kamay ng nilalang sa mahalagang parte ng kaniyang katawan, kasabay naman may tumapik sa kaniyang balikat na naging dahilan pag ka gising niya. 

“Are you okay?” nag-alala saad ng Canadian na lalaki. 

Hindi makasagot si Laura. Nahihiya siya sa lalaki. Lalo na sabihin nito. “I noticed you moaning.” kinausap niya ito. SInabi na experience niya ang bangungot at mabuti naman naniniwala ito. Napansin niya ang umbok sa harap ng lalaki bago ito mag paalam na babalik sa kinaupuan. 

'Ano iniisip ng isang yun? ʼ kaagad naman tiningnan niya ang kaniyang sarili kung may mali. Napangiti na lang siya ng napagtanto saka pailing iling. 

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro