Isang linggo tulog si Laura sa Hospital. Ang Nakakapagtaka ang kaniyang Ama at Kapatid na lalaki ang dumalaw sa kaniya. Nagising siya sa kalagitnaan ng gabi, eksaktong walang nagbantay sa kaniya dahil umuwi na ang kaniyang Ama at Kapatid. 

“Aray ko ang sakit.” 

Dahan-dahan bumangon saka nilibot ang tingin sa palibot. Napagtanto niya nasa Hospital siya na kaniyang ipinagtaka kung bakit siya nasa loob ng Hospital. 

Bumukas ang pinto at pumasok ang isang Nurse, nakangiti ito na makita gising na siya. 

“Mabuti naman Ma'am, gising ka na po.”

Tinapunan niya ito ng blankong tingin. Lumapit ang nurse saka nilapag ang dala lagayan ng gamot sa mesa. Kinuha ang injection saka ngumiti muli ito sa kaniya. 

“What happened to me? Bakit ako nandito sa Hospital? May sakit ba ako? Ka—” hindi na tuloy ang sabihin na mapansin ang hawak na injection ng Nurse. 

“Nawalang ka ng malay at mabuti na isugod ka kaagad dito sa hospital kundi baka nasa malala ka na sitwasyon. Mag inject lang ako saʼyo Ma'am, gamot to.” 

Hinawakan ang kamay ko at hindi ko na tingnan kung saan parte niya ako tinusok ng injection. Nang matapos nakahinga naman ako ng maluwag. 

“Sinong nag bayad ng bill ko rito?” 

“Huwag ka na mag alala sa bayarin dahil may nag bayad na.” 

'Hindi si Nanay at Tatay ang nag bayad lalo na nabasa ko kasalukuyang nagpapagaling si Nanay. Kasalanan ko ang nangyari, bakit ang tagal ko naka uwi. ʼ lamang ng isip ni Laura. 

“May I know who?” 

“Pasensya ka na hindi ko alam.” sabay lakad pa alis. 

Natulala si Laura habang inaalaala ang mga pangyayari. Pumasok siya ng iba't ibang trabaho makatulong lang sa magulang ngunit hindi niya napansin ang kaniyang pagkukulang sa magulang. 

“Thank you God. Nagising pa ako. Ang mabuti pa matulog ulit ako.” 

Humiga si Laura sabay pikit ng mga mata. Sa kaniyang isipan ay nagdadasal siya bago magpasya matulog. 

Kinabukasan dumalaw sa kaniya si Carlos na puro pang iinis lang ang ginawa kay Laura. Kahit ganun pa man nagpapasalamat pa rin si Laura na bumisita ito.  

“Laura next time ulit pag nakalabas ka na rito.” 

“Bye!” 

Umalis na si Carlos kasabay naman pumasok ang Nurse. Kaagad naman tinanong ni Laura kung kailan pa siya makakalabas ng Hospital. Gustong gusto niya na makita ang kaniyang magulang lalo na ang kaniyang kapatid. 

“Bukas po Ma'am.” 

Nakahinga ng maluwag si Laura. Sumapit ang gabi hirap siya makatulog sa hindi malamang dahilan kahit anong gawin niya, hindi siya makatulog. Nag overthink si Laura sa paraan ito makatulog siya. 

He did not realise that he was asleep. Ang akala niya gising pa siya. He thought he was awake but he was wrong because he was inside his dream.

Parang same sa reality at dream ang kaniyang na experience sa kasalukuyang.  Nagsimula na siya mag reklamo bakit hindi pa rin siya nakatulog. 

Na tahimik siya na marinig ang kalabog sa katabing silid. He wants to know what is happening in the adjacent room. Pero hindi siya makagalaw.  He tried to speak. Pero hindi niya magawan ibuka ang bibig. 

'Help me! Ayaw ko pa mamatay...! ʼ sigaw niya sa isip.

He can not do anything. Pero pipikit na lamang siya sa sobrang takot. “No!” hindi magawang imulat ang mga mata. He felt that. May humawak sa magkabilang kamay niya at kasunod may dumampi sa kaniyang leeg na kung ano man.  

He started trembling na madama may humawak sa magkabilang s*s*. 'Omygosh. What's going on?ʼ  isip nito. For the first time, he felt that he did not understand himself.  

“Ahh.”  lumabas sa bibig ni Laura. 

Gusto niya gumalaw ngunit parang huminto ang tibok ng puso niya na may humawak sa mukha niya. “My princess, I'm here to make you happy,” bulong sa tenga ni Laura ang nakakakilabot na boses. 

Nagpupumiglas si Laura pero parang may kadena nakapulupot sa buo niyang katawan. Nilamas ang malulusog niyang papaya ng nilalang. Nararamdaman niya dahan-dahan may humubad sa kaniyang damit. Nakaramdam man siya ng kakaibang sarap ngunit nanaig sa kaniyang kaisipan ang takot. 

“God Help Me...!” sigaw ni Laura. 

Nag dasal ng taimtim hanggan  may tumapik sa kaniyang balikat na sanhi ng pagkagising niya sa bangungot. Naliligo siya ng sarili pawis habang habol hininga. Hindi niya napansin nakatayo ang isang babae habang nakatingin sa kaniya na may ngiti sa labi. 

“How are you?” malamig na saad ng babae. 

Napahawak naman sila Laura sa kaniyang dibdib sa gulat. “Akala kung sino, ikaw lang pala Ma'am Riza. Ito medyo okay ako at thank you nga pala sa pag gising saʼkin.” bumangon na si Laura sa kaniyang hinigaan at maingat na tumayo. 

Gusto niya Laura ikwento ang kaniyang panaginip pero na unahan siya ng takot at hiya. 

“Your Welcome. Bago tayo umalis dito kailangan mo mag paalam sa iyong pamilya. Do they know it?” 

“May be but hindi ako sure.” 

“Ma'am Riza, totoo ba talaga yun?” 

Nakataas ang magkabilang kilay nito sa sinabi ni Laura bago ngumiti. “Yes Laura. Please  don't call me Ma'am Riza. From now call me, “Iza” masyado formal ang dating ng Ma'am Riza, mag kaibigan naman tayo at hindi mo ako Boss.” reklamo nito. 

Sa gilid ng hospital bed katabi naman nito ang mesa. Kumuha siya ng baso at nilagyan ng tubig sabay bigay saʼkin. 

“Thank you. “ pagkatapos niya uminom binalik niya naman sa mesa. 

“Alam ko ang tingin na yan, Laura. Kilala na kita. Yes, ako nga Laura ang nag bayad ng bill niyong dalawa sa Hospital.”

“Akala kung sino. Maraming salamat Ma— esti Iza.” sabay yakap nito saglit. 

“Hulog ka talaga ng langit Iza. Ikaw ang lucky charm ko kasi naman palagi good news ang dala mo,” natutuwa saad nito. 

“Huwag ka na mag drama dyan. Ayusin mo nga yan sarili mo, ang gulo ng buhok mo. Wait ka lang dyan at huwag ka aalis dito babalik lang ako mamayang hapon.” 

“So bawal ako lumabas?” 

“Hindi naman, baka aalis ka dito ng hospital na hindi ko alam kasi mamaya Discharge ka na. Sge mauna na ako saʼyo.” 

“Okay.” 

Sinundan ng tingin ni Laura si Iza palabas ng silid. Napabuntong hininga habang inaalaala ang kaniyang panaginip. Lumipas ang ilang minuto napag pasyahan niya sumilip sa bintana. 

Tumingin siya sa ibaba, napagtanto niya nasa second floor siya ng Hospital. “Private Hospital siguro to? Ngayon ko lang napansin ang gagara ng mga gamit sa silid na tinutuluyan ko.”  Napakamot noo makita niya si Iza sa ibaba na may kausap na lalaki. 

Hindi man niya alam kung anong pinag usapan ng dalawa kaya sobra siya na curios. Hindi nag tagal bumalik siya higaan at napansin niya ang maliit na salamin sa sahig. Kaagad naman niya ito pinulot saka tumingin sa salamin na may ngiti sa labi. 

“Ang ganda ko talaga sobra. Pang Ms. Universe ang awra ko,” natatawa ng wika nito sa kaniyang sarili. 

“Kahit sinong lalaki na susubukan ko akitin tiyak na mahuhulog saʼkin bitag. Kung tulad lang ako ng ibang babae baka nakapag asawa ng mayayaman lalaki.”

Natigilan siya napansin ang repleksyon sa salamin. Kitang-kita ng dalawang mata niya na may luha dumaloy na kulay itim sa kaniyang mga mata. Kaagad naman niya ito nabitawan sa takot. 

Napasigaw siya na bumukas ang pinto. 

“Anong nangyayari saʼyo?” tanong ni Carlos na may bitbit na bulaklak. Nabitawan niya ito na makita takot na takot si Laura nakatayo sa pader habang tinatakpan ang mukha gamit ang kamay nito. 

“Nothing,” malamig na tugon ni Laura. 

“Anong wala? Magsabi ka saʼkin ng totoo Laura.” 

Umupo si Laura sa kama habang nag iisip ng dahilan. Ayaw niya malaman ng iba lalo ng kaniyang pamilya kung ano ang naranasan niya hangga't kaya niya pa. 

“Okay sabi ko eh.” 

Pinulot ni Carlos ang Bulaklak saka binigay kay Laura na kaagad naman tinanggap. Umupo si Carlos sa tabi ni Laura upang pag usapan ang tungkol sa good news na natanggap ni Laura. 

Pag ang topic ay tungkol kay Laura kung ayos lang siya. Kaagad naman siya naka isip ng topic para ma change topic.