Sumasayaw ang mga tao nakabahag, Kapansin pansin ang nag-iisang babae nakasuot ng bestida na gawa sa balahibo ng  ibon. Kasalukuyang nakaupo sa isang sanga ng puno habang nakatingin naka ngiti sa mga taong sumasayaw. 

Natigilan ang mga tao sumasayaw na marinig ang tinig ng isa bata na kasalukuyang tumatakbo patungo sa kanilang direksyon. Nagmamadali naman tumalon si Laura upang malaman ang balita. 

Labis natuwa ang nadarama ng babae na mapansin may hawak na sobre ang bata. Nakarating ang bata sa harapan nila na may ngiti sa labi. Nilibot nito ang tingin saka huminto sa babae at lumapit agad ito. 

“Pakiusap ate basahin niyo po ang nakasulat.” sabay bigay ng bata na kaagad naman tinanggap ng babae. 

Maingat binuksan ng babae ang sobre saka kinuha ang laman nito. “Nakasulat ho dito na hindi na kayo pakikialam ng mga dayo lalo na ipinagbabawal ng Mayor ng pagpasok ng mga dayuhan.” I binalik naman niya ito sa bata at humarap sa tribu. 

“Siguro napansin ng Mayor nasisira ang ating kagubatan. Isa ito sa pangunahing panghanapbuhay ng kaniyang nasasakupan.“ Napalingon siya sa direksyon na paparating na Motor.  “Maraming salamat ulit sa damit binigay niyo saʼkin, ako'y mag paalam na nandito na ang aking sundo,” ngiting  wika nito. 

Hindi siya sinagot ng mga ito sa halip tumango lamang at ngumiti. Naglakad na ang babae paalis ng tribu patungo sa lalaki naghihintay sa kaniya. 

“Laura, Kumusta ka?” 

“Wow, wagas mag kumusta kanina pa lang tayo nag hiwalay ah,” natatawa na tugon ni Laura. 

“Na miss lang kita, bawal ba yun?” 

Pagkarating ni Laura kaagad naman siya sumakay sa motor habang walang tigil kakatawa sa hindi malaman dahilan na labis ikinainis ng lalaki. 

Natigilan si Laura na bigla mabilis pinatakbo ng lalaki ang Motor. Nagmamadali niyakap ni Laura ang lalaki ng mahigpit sa takot na mahulog. Lumipas ang isang oras na sa ganun sitwasyon, hindi nag tagal huminto sila sa munting bahay. Bumaba naman si Laura sa motor sabay batik sa lalaki. 

“Gusto mo yata ako takutin Carlos sa takot?!”  inis na wika. 

Hindi sumagot si Carlos sa halip tumawa lang ito. “Dalian mo na pumasok, sure ako may good news sa'yo naghihintay.” hindi na pinasagot si Laura kaagad ito umalis. 

“Loko yun. Makapasok na nga.” 

Bago pa man siya pumasok ng bahay, napatingala siya saglit sa kalangitan. Hindi niya maiwasan ang mangarap na makatapos sa pag-aaral subalit walang sapat na pera ang kaniyang magulang para mag enroll sa college. 

Itinulak niya ang pinto. “Nay nandito na ako!” nakakunot noo si Laura na walang sumagot. Nag tungo siya sa kusina upang uminom ng tubig,inaasahan niya makikita ang ina sapagkat mahilig nito mag luto ng iba't ibang pagkain at may cooking book pa ito para gumaling pa ito sa pag luto. 

Sumalubong kay Laura ang katahimikan. Uminom siya muna ng tubig bago mag tungo ng silid nila.  Nagtaka naman siya makita ang Cellphone sa kama ng Nanay ni Laura. 

“Si Nanay talaga makakalimutin.” sabay damput nito. 

“ah may 2 message, ano naman kaya ito?” tanong sa kaniyang sarili. 

Pindot ang click sa read. Bumungad sa kaniya ang unang message na labis ang tibok ng puso niya habang dahan-dahan nanlaki ang mga mata. 

“Omygosh, message ito ni Ma'am Riza. Ito siguro ang sinabi ni Carlos na good news. Thank you lord.”

Napatalon pa si Laura sa sandali ma realized niya. May nag invited sa kaniya na mag-aral sa ibang bansa dahil nakitaan siya ng potential. Ngunit nagtataka siya paano pero binalewala na lamang niya. 

Binuksan niya ang pangalawang message. Napa Aswang ang kaniyang panga ng mabasa ang message. “Cannot occur. Omygosh, God totoo nga ang sabi nila pag may na Received na good news may bad news,” naluluha  wika ni Laura. 

Ngayon alam na ni Laura kung bakit wala ang kaniyang pamilya sa loob ng tahanan. Ang sabi sa kaniya ng pinuno ng tribu may bad news, di niya na isip ang bad news. 

Nagtatalo ang kaniyang isipan kung alin ang kaniyang pipiliin, ang kaniyang pangarap na matagal na niya inaasam na maabot o ang kaniyang pamilya na palagi nandyan gumagabay sa lahat ng oras. 

Laura suddenly fell sa kama. Many are disturbing in his mind. Hindi niya namalayan na hulog na siya sa matinding pag-iisip na sanhi na pag sakit ng kaniyang ulo. 

' Alin ang mas matimbang Pangarap o Pamilya?ʼ narinig ni Laura sa isipan bago mawalan ng malay.