Chapter 22: Campfire

We were gathered around, sitting on a wooden log, the crackling sound of the campfire echoed as the shadows of it danced playfully across our faces.

Blair, one of the princes of the prophecy was distributing a wooden mug filled with clean water.

"Here," he handed me and Tobias.

I smiled at him. "Thank you."

He nodded.

Tumalikod na sa amin si Blair at naupo na rin siya sa tabi ni Seth.

"Do you want it cold or hot?" Bulong sa akin ni Tobias nang marahan niyang hawakan ang mug ko.

"Oh?"

"The water," he whispered. His eyes looked so serious. I bit my lower lip and averted Tobias's eyes.

"I can make it hot or cold for you," dagdag niya.

Daig ko pa ang may water dispenser.

Water dispenser?

Hindi ko pa rin sinasalubong ang mga mata ni Tobias at nanatili akong nakatitig sa apoy kahit ramdam kong hantaran na siyang makatitig sa akin.

His face was so close that I could even feel his breathing. I tightened my grip around my wooden mug as I awkwardly glanced at the creatures in front of us. Surprisingly, as someone who couldn't see faces in the human world, I could clearly see the facial expressions of the three princes of the prophecy, Blair, Rosh, and Seth.

Napayuko ako at hindi ko na maiwasan ang ngiti sa mga labi ko. Akala ko ay hindi na darating ang panahong ito— na muli akong makakakita ng mukha at ekpresyon ng mga nilalang.

Ramdam ko ang pag-iinit ng sulok ng aking mga mata.

I'm happy for you.

Tinanggal na ni Tobias ang hawak niya sa mug ko at naramdaman ko na lang ang likuran ng isang daliri niya para punasan ang biglang pagpatak ng luha ko.

Stop reading my mind!

Natatawa na ako at humarap na ako kay Tobias, hinawakan ko ang pisngi niya at hinawakan niya ang kamay kong naroon at mas humilig siya habang nakapikit.

Ilang beses may inubo sa harapan namin at nang lumipad ang mga mata ko sa unahan. Claret and Zen were busy with their wooden mugs, Rosh was coughing while Blair and Seth's brows were creased.

Marahas kong inagaw ang kamay ko kay Tobias at tumuwid ako sa aking pagkakaupo.

"May tubig ka pa ba, Blair? Lagyan mo nga ulit itong baso ko, isasaboy ko lang—I mean I am still thirsty."

Kukuha pa sana si Blair sa kanyang lagayan nang tamad na igalaw ni Tobias iyong daliri niya at sa isang iglap ay umawas na iyong tubig sa basong hawak ni Rosh.

"Anything else, Brother?"

Rosh rolled his eyes. "Anything else, Brother?" He mimicked him.

Nasamid na si Zen sa pagtawa, yumuko si Blair para pigilan ang sarili sa pagtawa at umiiling nang nakangisi si Seth. Maging si Claret ay natawa na rin.

Napahinga ako nang maluwag. Buong akala ko ay mahihirapan akong makisama sa kanila ngunit may mga ganitong parte naman pala sila kahit sa gitna ng ganitong sitwasyon.

It's good that Eyah— or should I say Freya was taking turns in taking care of the wounded goddess. Hindi ko alam kung magagawa ko pang tumawa kasama nila kung kaharap ko ang babaeng iyon.

Ngayon ko naiisip kung paano niya nagawang linlangin ang lahat. If she introduced herself as Veda's dearest friend, hindi pa inisip ng nina Claret at ng mga prinsipe na kaya niyang gawin ang lahat para sa kaibigan niya?

She's desperate to ruin me since I was a kid, and I wonder how it turned to the other priestesses. Kung sabagay kung nakatawid na si Claret noon ayt bata pa lang ako nang makilala siya, malaki ang posibilidad na wala pa siyang nagagawa sa ibang itinakdang babae?

Saglit akong napatitig kay Claret. Si Claret lang ba dapat?

According to my grandmother, two women from the prophecy should welcome me. Dahil bago pa man makarating si Claret ay may biglang nauna sa kanya.

Hinawakan ni Tobias ang kamay ko. "I'll tell you about it some other time."

"Sino ang nasa emperyo?" tanong ni Rosh.

"Sina Marah at Pryor. . ."

Rosh arched his brows. "Si Pryor?"

"Don't ask me about him," tipid na sagot ni Tobias.

"My daughter hates your brother, Pryor, according to her letter. He must be ugly now," sabi ni Zen.

I almost roll my eyes again. Gusto ko na rin sana sumagot na wala na yatang pag-asa sa ugali ng Le'Vamuievos na iyon. Ang sama talaga ng ugali! And I have this feeling that he's trying to blame me about something that I wasn't even aware.

Humigpit ang hawak ni Tobias sa kamay ko. Lumingon akong muli sa kanya at mas inilapit ko ang labi ko sa tainga niya. "Quit reading my mind."

Kung kanina ay wala pa akong balak na isarado iyon sa pagitan namin ay wala na akong pinagpilian.

Nasamid sina Blair at Seth. "Really? The princess hates ugly creatures. Ano nangyari kay Pryor?"

"You know how poor his social skills," sagot ni Rosh.

Saglit lang natahimik ang lahat nang muling nagsalita si Claret. "Thank you for saving them, Kezalli. Your arrows are so deadly and beautiful."

Tipid akong ngumiti nang ngumiti sa akin ang mga prinsipe. Humawak na sa baywang ko si Tobias at mas kinabig niya ako. I felt a gentle kiss on top of my head agad ko siyang itinulak nang nawala ang ngiti sa labi ng mga prinsipeng nasa harap ko kundi puro mga ngiwi.

Bawal yata ang PDA sa mundong ito kasi kanina pa silang iritable sa amin ni Tobias.

Yumuko ako. "I know that I still have to learn more, but I will try to do my best." Marahan kong hinaplos ang tali sa aking palaso.

"I'd like to formally introduce them," panimula ni Claret. "He is Prince Zen Lancelot Gazellian, the second prince of Parsua Sartorias, he is my mate." Zen nodded at me.

Though I could already recognize them in the short span that I'd met them, it's still good to have a formal introduction.

"I am Prince Rosh Alistair Le'Vamueivos, I am also a second prince, I am your mate's twin." Agad akong napalingon kay Tobias.

"He is the beautiful prince?" Tobias chuckled.

"Of course, I am. You are just my brother's mate that's why you can't see how better I am. But you'll see when you grow tired of his face, right, Claret?"

Napangiwi ako sa narinig ko.

"I am Prince Seth Theodore Viardellon, I am the 13th Prince from Parsua Avalon." The leader of this group.

"And I am Prince Blair Phoenix Thundilior from Parsua Trafadore— you're inside this empire." Siya naman iyong hindi ko masyado naririnig na nagsasalita.

Tumayo na ako at yumuko sa kanilang lahat. Hindi ko alam kung paano ba dapat magpakilala sa kanila. "It's nice to meet you po!"

Tobias quickly pulled me. Napasinghap ako nang mapaupo na ako sa kandungan niya. Pinalakihan ko siya ng mata. Hindi niya ba napapansin na ayaw ng lahat sa PDA? Bawal yata sa mundong ito. "I told you not to bow your head, my love. . ."

"I told you, huwag kang maging madulas ngayon, Tobias . . ." I whispered.

Bigla nang tumayo si Zen at hinila na niya si Claret. Tumayo na rin sina Rosh, Blair at Seth na hindi pa tapos uminom. Napapikit pa ako nang itapon na ni Rosh iyong alak niya sa kanyang baso na kasasalin niya pa lang dahil sa tubig na inilagay ni Tobias doon.

"Saan kayo pupunta?" Tobias asked.

Mas napangiwi ako. Couldn't he read the room? Ayaw nga yata nila ng PDA, bawal ba talaga iyon rito? Was Tobias not aware because he's been inside the castle?

Seth and Blair disappeared. Wala na rin sina Claret at Zen. Si Rosh lang iyong huli kong nakita na naglalakad na. He waved his hand in dismissal. "Magbibilang ng mga bituin, mahal kong kapatid."

Nang kami na lang ni Tobias iyong nasa harap ng apoy ay naniningkit ang mga mata ko sa kanya. "Stop it, Tobias! Iritable na sila sa atin."

"What?"

"Anong what ka riyan? They were irritated because you were so flirty! Bawal yata rito iyong PDA! Huwag ka masyadong malandi pero okay lang naman kapag tayong dalawa lang."

His right brow arched. "Like this?"

Agad siyang nakalapit sa akin at humalik sa leeg ko. Napapikit ako at mas inihilig ko ang sarili ko sa kanya. Agad nangatal ang katawan ko at kusang nanghina ang dalawa kong kamay. Napahawak iyon sa dalawang hita ni Tobias. "How about a bite?" he whispered.

I gasped. I quickly opened my eyes and pushed his face. "No. Not here," nahihirapang sabi ko.

Alam ko na ang mangyayari sa amin sa sandaling magpakagat ako at kumagat ako sa kanya. As someone who's still adjusting from my newly converted body, I knew that it was easy for me to lose control. I'd always get crazy and greedy for his blood once I've tasted it. Mabuti sana kung pinipigilan ako ni Tobias ngunit humihilata lang siya at ibinibigay ang lahat.

Ako na mismo ang dumistansya sa kanya. "Tell me about the supposed first woman from the prophecy."

He sighed. "This is a very sensitive topic, but as one of the women from the mirror, you deserve to know. She's Rosh's mate. She was supposed to arrive in this world earlier than Claret, but something happened— someone blocked her. Dahilan kung bakit hanggang ngayon ay wala pa rin siya sa mundong ito."

"Someone blocked her? Could it be . . ." Her?

"It's a long story. Her name is Serena, she was once a goddess of the mirror— she was cursed and manipulated. Witches corrupted her mind— and those witches happened to be connected with Deesedayah," tumigil si Tobias.

"I know that this is too much information for you."

Nanatili akong nakatitig kay Tobias. Dahil agad akong lumabas sa kanyang palasyo ay hindi ko lubusan alam ang istorya ng mundong ito. "But Queen Leticia assured that she's still alive because she happens to enter her dream world . . ."

"What is her name?"

"Astrid Noella . . . " Tobias tilted his head while trying to remember. "Fontanilla? I remember Claret calling her an engineer?"

I gasped. Marahas akong napatayo habang nanlalaki ang mga mata kay Tobias, wala sa sarili akong napatakip sa aking bibig habang napapatulala na sa apoy.

"Why?"

"K-kilala ko siya, Tobias! I've seen her in the human world! That must be the reason why I can see her face!" My eyes watered.

Kinikilabutan ako. Biglang bumalik ang lahat ng pangyayari sa akin sa loob ng mga bahay ampunsan at sa mga oras na lagi akong natitigilan sa tuwing napapadaan ako sa mga litrato niya kasama ang mga batang walang mukha.

Nangangatal akong muling umupo at hinawakan ang kamay ni Tobias. "I saw her in every photograph in every shelter. Lagi siyang tumutulong sa mga bahay ampunan hanggang sa . . . no . . ." umilling lang kay Tobias.

"Kezalli."

Hinawakan na Tobias ang magkabilang pisngi ko. "Kezalli . . ."

"S-she was announced dead a long time ago. She was trapped during an earthquake . . ."

"Iyan din ang balita ni Claret."

Mas lalong nagsalubong ang kilay ko. "S-she's still alive . . .?"

Tobias nodded. "Lahat kami ay naniniwalang buhay siya, Kezalli. Because I don't want to see Rosh to lose himself . . ."

Natigilan ako. Kung nagawa ni Astrid makatawid sa salamin, bakit wala pa siya rito? If Queen Leticia, the current queen of this empire could still enter in her dreamland—Astrid could in coma.

Someone is keeping her in the human world? Could it be her body is still inside the— I gasped. Nanlalaki ang mga mata ko kay Tobias.

"She's still stuck inside the mirror . . ."

Natigilan si Tobias. "I never had a conversation with Rosh about her nor anyone dared to open a conversation about her."

Mas hinawakan ko ang kamay ni Tobias. "Have they tried, or Claret, to enter the mirror not to cross the other worlds but to stay?"

"A-are you trying to—"

I nodded at him. "I will. After this. I'll try to enter the mirror and meet her."

"Kezalli, I am not asking you because of my brother—"

Sumagot na ako sa isipan ni Tobias. I couldn't risk anyone hearing this. Tumulo na ang luha ko habang ramdam ko ang kirot ng dibdib ko.

"Why will I do that for Rosh? Astrid . . . this might be petty, but even if I've only seen her photographs, she was my constant companion. Si Astrid lang, bukod sa mga taong nakapaligid sa akin sa loob ng mundong ginawa ni Vito sa akin ang nilalang nakikita ko ang ekspresyon— Astrid reminded me that I was still a human, not a killing machine, that I am still capable of genuine expression. She reminded me that there were still good humans with power, who were willing to do everything, help, and smile without expecting anything in return."

Tobias slowly kissed the tears gliding down my cheeks. "Who would say that you don't deserve to be one of the goddesses from the mirror— the moment you stepped into this world, Kezalli, you've been trying to extend your hand. No words would be enough to thank the goddess of the blue fire for blessing me with this gift . . ."