Matt tego nie chciał

|Tord|

W sklepie Tom uparł się, że chce kupić jakiś alkohol i był potem taki zadowolony, że udało się mu nas przekonać, że od razu w drodze powrotnej wypił jedną butelkę. Potem nieźle nawalony zaczął coś gadać o integracji i grze w butelkę, więc musieliśmy się zgodzić i na to, bo by nam nie dał spokoju.
Kiedy więc graliśmy "dobrze się bawiąc", butelkę dostał Matt. Wypadło na szatyna, który wybrał pytanie, a wtedy do rudzielca nachylił się Edd i zaczął mu coś szeptać. Matt zrobił zdziwioną minę i spojrzał na bruneta, na co ten mu powiedział: "Po prostu to powiedz". Chłopak wzruszył ramionami i zadał pytanie:

- A więc Tom. Czy jesteś gejem?

- Ja pierdole.. - Tord przetarł sobie oczy.

Szatyn przez chwilę myślał nad odpowiedzią, aż w końcu odpowiedział:

- Nie - razem z Eddem spojrzeliśmy się na niego.

- Nie..?

- No nie.

- ... no kurwa nie wierzę ci - Edd patrzył się na niego przymrużonymi oczami.

- No i co ja ci mam na to poradzić? No po prostu nie jestem.

- To tylko poczekaj na kolejne pytanie to się zesrasz..

- No dobrze - wzruszył ramionami i zakręcił butelką.

Kiedy po paru rundach znowu wypadło na Toma - tym razem kręcił Paul - Edd zaczął się na niego intensywnie patrzeć z zaciśniętymi wargami. Paul przez chwilę trzymał butelkę, a po chwili po prostu mu ją oddał.
Brunet natychmiast chwycił butelkę i zapytał Toma:

- A czy mógłbyś być z facetem? HMM? - Tom zrobił taką samą pauzę jak wcześniej.

- Nie - tutaj uniosłem brwi patrząc na niego. - ... No dobra, może bym mógł.

- HA KURWA!!! - Edd wyjebał z satysfakcji butelkę przez okno i słychać było tylko niezłe jebnięcie. Wszyscy patrzyli jak zaczyna skakać po meblach, wywalając się w końcu z kanapy i zasypiając na podłodze.

- ... No - klasnąłem w dłonie. - Myślę że na dzisiaj już wszystkim wystarczy wrażeń. Paul, Patryk, wy już pójdźcie się ogarnąć. Ty Matt chodź mi pomóż z tą dwójką - wskazałem na leżących na podłodze przyjaciół, bo Tom też w trakcie zezgonował.

Gdy nieśliśmy do pokoju Edda, zapytałem się Matta, ile on w ogóle wypił.

- Wydawało mi się, że jedną puszkę, ale teraz sam nie jestem pewny..

× × ×

|Narrator|

Tom w środku nocy obudził się z potwornym pragnieniem i bólem głowy. Przekradł się więc "cichaczem" do kuchni, zrzucając przy okazji parę obrazów ze ścian. Kiedy już miał wracać do siebie, nagle przed twarzą wyrósł mu Tord.

- JEZU CHRYSTE - Tom złapał się za serce. - Chcesz żebym dostał zawału??!

- No uspokój się, przecież nic ci nie robię - Norweg wyminął go i zaczął sobie robić herbatę. - Strasznie tam pizga na dworze, wiesz?

- Co ty kurde, na spacerze teraz byłeś?

- Ta, na spacerze.. Na cygarze idioto.

- .. To dalej nie zmienia faktu, że jest środek nocy - zauważył.

- Pracowałem - westchnął zmęczony i przetarł sobie oczy, opierając się o szafkę. - Chyba zaraz umrę..

- No to czemu się tak przemęczasz? Idź już spać, jutro możesz dokończyć.

- Łatwo ci mówić.. - chłopak wziął kubek z herbatą i zaczął wracać do swojego pokoju, a Tom ruszył za nim. Kiedy szatyn chciał wejść razem z nim do jego pokoju, ten odwrócił się do niego. - Muszę to teraz skończyć - po czym zamknął mu przed twarzą drzwi.

Niezadowolony Tom przewrócił oczami i wrócił do siebie, gdzie poszedł spać.

Kiedy rano jedli śniadanie, zauważył, że Norweg ma doły pod oczami i wygląda jakby rzeczywiście miał zaraz umrzeć. Zirytowało go to. Po śniadaniu poszedł do niego.

- Musisz skończyć z tym zarywaniem nocek. Zdecydowanie za często się to zdaża - Tord spojrzał na niego jak na idiotę. Tom tym razem był poważny, co nie zdarzało się za często. Norweg złagodził wzrok po czym westchnął.

- Nic już na to nie poradzę, nikt tego za mnie nie zrobi.

- Ale może ci pomóc - Tom podszedł do niego. - Możesz zatrudnić jakichś sekretarzy-pomocników, którzy będą wykonywali cześć pracy. Swoją część możesz też robić w dzień jak normalny człowiek, nie?

- No wiem, wiem, myślisz, że o tym nie myślałem? Ale nigdy nie mam na to czasu, albo po prostu zapominam. I musiałbym znaleźć kogoś zaufanego, bo to są tajne informacje, które nie mogą wypłynąć.

- No to teraz możesz poszukać. Mogę ci w tym nawet pomóc - Tom przysunął krzesło do biurka, przy którym siedział Tord i na nim usiadł.

- Sam nie wiem.. Wolę to robić sam, bo się boję, że potem coś źle pójdzie...

- Tord - szatyn klepnął go w plecy. - Najwyżej go zwolnisz. Zero stresu. Ja się świetnie znam na ludziach, to ci pomogę.

- W to nie wątpie..