Hira:

Nie zrozumiałam jej słów ale w tamtym momencie nie chciałam niczego rozumieć. Byłam dość oszołomiona ten pocałunek był kompletnie nie na miejscu. A on sam zachowywał się gdyby nic się nie stało. Jest pewny, że matka tym razem nie spuści pary z ust. Bo musiał by mnie zlikwidować lub wypuścić ? Mam nadzieję, że na tym to wszystko polega. I za nie długo wrócę zpowrotem do swojego domu. Jego mama pożegnała się i wyszła razem z niektórymi osobami z rodziny. Ja zaś siedziałam dalej na tym samym miejscu nie chcąc się ruszyć. Po i po co ? Nagle poczułam rękę na ramieniu i odwróciłam się do nieznajomej kobiety.

- Przepraszam? - zapytałam patrząc na nią - Pomoc pani w czymś ? - bo i o co miałam zapytać ?

Kobieta patrzyła na mnie ze złością w oczach.

- Pamiętaj dziewczyno, że Orhun to tylko pozory. Nigdy go nie zmienisz od będzie taki zawsze od śmierci jego ukochanej. Nic nie zmieniasz! A jeżeli liczysz na miłość to nigdy u jego boku jej nie zaznasz! - warczała po czym poszła.

Byłam w szoku! Czego ta kobieta ode mnie chciała. W oddali zauważyłam, że Orhun się jej przyglądał i widziała, że przy mnie stała . A gdy ona odeszła od zaś szybko podszedł do mnie.

- Czego ona od ciebie chciała ? - zapytał.

- Dziwne rzeczy mi powiedziała i poszła - wzruszyłam ramionami.

- Co ci powiedziała ? - zapytał patrząc mi w oczy.

- Coś o miłość, że z tobą nigdy jej nie zaznam. I, że to wszystko co robisz to tylko pozory - wydusiłam z siebie nie patrząc na niego.

- Czyli uwierzyła ?

- Raczej skoro pofatygowała się przyjść kolejna twoja zdobycz ? - zapytałam kręcąc głową na boki.

- Nie to siostra mojej zmarłej żony - stwierdził a w jego oczach pojawił się smutek.

Po czym wyszedł idąc w ślady owej kobiety czuję, że jeszcze czegoś się dowiem. Więc ruszyłam za nimi chowając się za ścianą kuchni usłyszałam.

- Czego chciałaś od mojej zaprzeczonej! - warknął w jej stronę.

- By wiedziała, że moja siostra zginęła przez ciebie ! Przez egoistę, potwora i nic nie znaczącego człowieka. Która ma władzę dzięki obrzydliwej grze którą prowadzisz. Myślisz że ona z tobą będzie ? Słyszałam, że twoja matka wszystko jej powiedziała.

- Ona wie.. - wysuszyłam z siebie szeptem.

W mgnieniu oka wróciłam na swoje miejsce a za mną Orhun który patrzył na mnie jak rozjuszony byk. Nagle wygonił wszystkich z domu.

- Impreza skończona! Wypieprzajcie stąd ! - warknął głośno.

Ludzie zaczęli szybko wychodzić z domu a po chwili byliśmy całkiem sami. Stał na przeciwko patrząc się na mnie a ja z krzesła nawet na centymetr się nie ruszyłam. Podszedł do mnie jeszcze bliżej:

- Ile wiesz ? Co moja matka ci powiedziała! - wrzasnął.

Jednak nic nie odpowiedziałam nawet nie chciałam nic mówić by wpędzić w kłopoty te biedną kobietę.

- Gadaj! - złapał mnie za ramie szarpiąc bym wstała.

- Jedynie tyle, że twoja żona umarła jak wasza córka była jeszcze mała - mówię szybko co coś musiałam powiedzieć.

- Tylko tyle ? Nie wierzę ci.

- Dlaczego miała bym kłamać ? - zapytałam.

- Nie ciągnij tego tylko odpowiedz szczerze.

- Nie. Szkoda by mi było twojej matki jak być coś jej zrobił.

- Jej nie nigdy ale ciebie mogę uciszyć w każdy możliwy sposób.

- To brzmi jak groźba - mówię.

Po chwili przyciągnął mnie do siebie łącząc nasze usta w pocałunku. Jak to możliwe, że poddałam się temu czynowi i oddałam każdy z jego pocałunków ?