Była raz sobie księżniczka

Z piękna duszą i sercem

Ta miłość tak po niej spływała

Że postanowiła pisać wiersze

Swojego wybranka

Słowami chwaliła

Jakoby jego miecz szlachetny

Sama jedwabiem czyściła

Jego piękno ponad wszystko

Jego urok młodzieńczy

Jego cudowna, gładka skóra

Jego dotyk w kolorach tęczy

Jego mężna postawa

Jego odważne serce

O kraj niewielka obawa

Wszystka ofiara w jego ręce

Chwaliła księżniczka słowami

Swojego małego księcia

On wdzięczny czynami

Słowa jej szeptał do ucha, jak magiczne zaklęcia