***Mila ***

Może wyjdę na wariatkę,ale już zaczęłam myśleć nad imieniem dla dzidzi. Wolałabym nazywać maleństwo po imieniu niż cały czas wymyślać jakieś inne określenie.  Ja wiem, że płeć nie jest określona i jeszcze długo nie będzie, ale tak byłoby łatwiej.

-Jakieś pomysły?- spytałam.

-Mam jeden.

-Mów.

-Myślałem nad Anną- Marią- mruknął.

-Poważnie?

- A co ci nie pasuje?

-Imię samo w sobie jest piękne, ale nie dla małego dziecka. Chcesz do, powiedzmy, dwulatki mówić ,,Anno Mario, chodź tu"? Takie imię jest lepsze dla nastolatki- zaśmiałam się.

-Mówiłbym do niej ,,Ania"- powiedział , a ja nie mogłam powstrzymać śmiechu.

-Wiesz, że to zabawne?

-Lepsza Anna- Maria niż Charlotte Elizabeth- mruknął .

-Z tym się akurat zgodzę. Ale przyznasz, że takie imię w kontekście córeczki księcia Wiliama i księżnej Kate brzmi bardzo ładnie.

-Jesteśmy w Polsce, Mila. Poza tym, księżniczka ma jeszcze jedno imię.

-Serio?

-Przecież ci mówię.

-Ja myślałam nad Wiktorią albo Kingą. Na początku pomyślałam też o Julii, ale nie. Pójdzie do przedszkola i będzie dziesiątą Julką w grupie.

- Skąd wiesz, że to dziewczynka?

- Nie wiem. Intuicja. Na imiona dla chłopca nie mam pomysłu. Coś się wymyśli- zapewniłam.

 - A może jednak weźmiemy ten ślub?- spytał, nie przerywając obracania długopisu w palcach.

-Po co nam to? To tylko papierek- stwierdziłam.

-Wiem. Po prostu nie chce mi się wysłuchiwać kazań matki o tym, że skrzywdzę dziecko tym, że nie mam z tobą ślubu.

Jak ja kocham aspikową szczerość!

Tadam! Kolejny rozdział!
Dajcie znać, jak Wam się podoba!
Ps. Macie jakieś pomysły na imiona dla chłopca? Piszcie w komentarzach, chętnie poczytam 😁
Do następnego!
Autorka.