***Zuza***

Od dobrych paru dni wszystko kręci się wokół Gai i jej osiemnastki. Rozumiem to, bo przecież dziewczyna wchodzi w dorosłość i  drugiej takiej imprezy mieć nie będzie. Powinnam się cieszyć,ale gdzieś w środku czuję lekkie ukłucie. Może dlatego,że ja takiej imprezy...nie miałam. Po pierwsze dlatego,że miałam w liceum tylko trzy bliskie koleżanki,więc  wynajmowanie jakiegokolwiek ,,miejsca" nie miało tu żadnego  sensu.  Po drugie i chyba nawet ważniejsze, moich rodziców nie było stać na takie sprawy.Więc jak to wyglądało u mnie? Po prostu wpadła rodzina i wspomniane wcześniej koleżanki(które notabene magicznie zapomniały o mnie, kiedy się dowiedziały,że skończyłam prawo, jestem adwokatem i wyszłam za prokuratora), zjedliśmy po kawałku ciasta, dostałam ,,skromne" jak na osiemnastkę prezenty i tyle. Nie było polewania mnie szampanem, tortu z fajerwerkami, morza kwiatów, makijażu, czekoladowej fontanny i wielu, wielu innych temu podobnych atrakcji. A Gaja to wszystko ( i pewnie nawet więcej) będzie miała. Ale uwielbiam tę dziewczynę i myślę,że jak najbardziej jest tego warta. 

***

Lubię między rozprawami porozmawiać ze znajomymi. Często głównie po to,żeby rozładować emocje. A takich jest w moim zawodzie, wbrew pozorom, dużo.

- Cześć, Zuza- zagaduje mnie były patron- Ptaszki ćwierkają,że pewna moja protegowana jest ostatnio w szczytowej formie.  Powiesz coś o tym?

- Ale ja absolutnie nie wiem,o czym ty do mnie mówisz- udaję zastanowienie.- Która protegowana, bo trochę ich już chyba miałeś,co?

-  Zapytam wprost. Jak wygrałaś z Janulewiczem?

- Cytując klasyka, jak do tego doszło, nie wiem.

- Ty zawsze jesteś tak skromna?

- Ale naprawdę nie wiem! Powiedziałam, co chciałam  powiedzieć, raz czy dwa go zgasiłam i tyle. 

- Ty bezczelna gówniaro- stara się brzmieć poważnie,ale i tak trzęsie się ze śmiechu. - Starszemu człowiekowi pyskowałaś?

- Twoja żona konstytucjonalistka nie wspomniała ci nigdy o artykule pięćdziesiątym czwartym?

- Pieprzona wolność słowa...- przewraca oczami. - Żartuję oczywiście. Brawo, Zuzka. 

- Dzięki.

***

- Co z tą sprawą żyrandola?- rzucam do Sebastiana, odrywając go od wertowania kodeksu karnego.

- A co ma być? Dziewczyna nie żyje,widziałem zwłoki. Musiała być duszona.  To nie było samobójstwo. Miała ślad zadzierzgnięcia na szyi. A oboje wiemy,że takie powstają, kiedy pętla jest przez kogoś zaciskana ręcznie. Musiałaby być jakimś Jamesem Bondem,żeby sama się tak urządzić - tłumaczy.

- Ale sporadycznie zdarzają się tak popełnione samobójstwa- przypominam. - Więc nie jest to tak całkiem niemożliwe. 

- W tej sprawie akurat jest. Miała czyjąś krew pod paznokciami. 

- Faktycznie, nie samobójstwo. 

- Żebyś ty widziała Adriana...biedny tak zbladł, że gdyby go z tą dziewczyną zestawić, ciężko byłoby stwierdzić,które z nich nie żyje - uśmiecha się z rozbawieniem.

- Ty sadysto! Chłopak był przerażony, bo widział ludzkie zwłoki po ewidentnym morderstwie,a  ty się z niego śmiejesz...ale, tak poważnie, to go chyba lubisz, nie?

- Od mniej więcej pół roku  nawet uwielbiam. Bo  uszczęśliwia mi siostrę. Ale moi aplikanci to ogólnie bardzo fajni ludzie.

- A Karolina taka ładna...

- Ona jest ładna?

- A nie?

- Nie wiem. Nie patrzę tak na nie. Zresztą, nawet, gdybym chciał, to bym nie mógł. Po pierwsze, pracuję z tobą. Po drugie, ona jest zajęta. 

- Jak się czujesz z tym,że Gaja tak naprawdę jest dorosła?- zmieniam temat, lekko go przytulając.

- Cicho, nie jest dorosła. To dalej dzieciak.

- Już nie. 

- No dobra, nie jest już taka mała. Ale nadal jest najlepszym, a w zasadzie jednym z najlepszych, co mnie w życiu spotkało.

Żeby tak kiedyś moja siostra mówiła o mnie....ciężko jest patrzeć na takie momenty, kiedy wiesz,że osoba, która spokojnie mogłaby ci to powiedzieć, nigdy tego nie zrobi...