Nika:

Obudził mnie koszmar. Śniło mi się, że Nikodem miał wypadem. Zerwałam się z łóżka i złapałam za telefon. Całkiem zapomniałam o tym, że Nik miał do mnie przyjechać kilka godzin temu. Wykręciłam jego numer, ale nic. Zadzwoniłam do Natashy, od której już miała trzy nie odebrane połączenia. Czy mój sen był prawdą?

- Nika?

- Coś się stało?

- Nik jest w szpitalu miał wypadek. - powiedział zapłakanym głosem. Na jej słowa po moich policzkach już spływały łzy.

- Zaraz będę. - rozłączyłam się i przebrała.

Po chwili znalazłam się na dole gdzie moi rodzice siedzieli przy stole.

- Nik miał wypadek!

- Wiem... Ciocia obiecała, że zadzwoni jak będzie coś wiadomo.

- Ja muszę tam jechać!

- Uspokój się. - powiedziała mama. - Nie możesz się tak denerwować.

- Błagam zawieźcie mnie tam.

Aleks:

Siedzę przed salą operacyjną i czekam wraz z rodzicami Nikodema, Natasha, Adrianem, Kamilem i Kordianem wraz z ich dziewczynami. Wszyscy są zrozpaczeni. Siedzimy już tu od około dwóch godzin. Wiem tylko tyle, że w Nikodema wjechał jakiś samochód. Oczywiście wina jest kierowcy tamtego samochodu.

Po długim oczekiwaniu z sali wychodzi lekarz, a wszyscy stają na wyprostowane nogi.

- Co z nim? - pyta jego mama.

- Oprecaja się udała. Miał dużo szczęścia. Jutro powinien się obudzić. - po słowach lekarza wszyscy odetchnęli z ulgą.

- Możemy go zobaczyć? - zapytała Natasha.

- Jutro. Dziś musi odpocząć. - odpowiadał i odszedł.

- Jedzcie do domu odpocząć i jutro przyjedziecie. - zaproponowała rodzicielka Nikodema.

Wszyscy kiwnęli głową i kierowali się do windy. Natasha jeszcze została z jego rodzicami. Czekaliśmy, aż winda się otworzy po czy wszyscy weszliśmy do środka.

Nika:

Jadę już windą z tatą na odpowiednie piętro. To wszystko moja wina. Całkiem o nim zapomniałam. Drzwi windy się otworzyły, a ja wyleciałam jak poparzona. Widząc Natashą wpadłam w jej ramiona.

- Co z nim? - pytam po dłuższej chwili.

- Wszystko dobrze. Jutro się ma wybudzić. - odetchnęłam z ulgą.

- Co się tak wogule stało?

- Jakiś baran wjechał w niego na światłach.

- Rozmawiałaś już z Aleksem?

- Nie... A był tu?

- Jak twoja wina się otworzyły to jego zamknęła.

Na to już nic nie odpowiedziałam, ale się cieszyłam, że się z nim nie spotkałam. Chwilę jeszcze posiedziałem z tatą, Natasha, ciocią i wujkiem, po czym wszyscy pojechali do domu.

Właśnie dojeżdżałam z tatą pod nasz dom. Między nami była kompletna cisza.

- To wszystko moja wina... On do mnie jechał, a ja o nim zapomniałam...

- Nika nie obwiniaj się.

- Gdybym do niego nie zadzwoniła nic by się nie stało.

Tata próbował mnie przekonać, że to nie moja wina, aż zaparkował pod domem. Wysiadłam z auta i pokierowałem się do wejścia, a następnie do pokoju. Położyłam się na łóżku i z trudem zasnęłam.

Byłam sama w domu, gdy nagle rozległ się dźwięk dzwonka. Zeszłam na dół.

- Tak?

- Nika błagam Cię porozmawiajmy. - usłyszałam znajomy mi głos.

- Nie mamy o czym.

- Ja o wszystkim wiem.

- To chyba dobrze?

- Wpuść mnie.

- Nie chce Cię widzieć!

- Błagam Cię porozmawiajmy...

Już się nie odzywałam, a poszłam do pokoju i zaczęłam ryczeć. Dlaczego to wszystko mnie spotyka? Przez dłuższy czas ta leżałam. Nagle poczułam jak ktoś mnie dotyka po głowie. Odwróciłam się i spotkałam się z czekoladowymi tęczówkami. Co on tu robi? Odskoczyłam do tyłu.

- Co... Ty tu robisz?

- Twoja mama mnie wpuściła.

- Daj mi w końcu święty spokój! Po ostatniej rozmówek chyba wszystko jest wyjaśnionej!

- Ja wiem, że my nie byliśmy razem, ale daj mi drugą szansę. Nie mam zamiaru zostawić Cię z tym samej.

- Nie potrzebuje twojej pom...

Obudził mnie huk z dołu. Poczułam coś mokrego na twarzy. Ja płakałam przez sen. Trochę nad tym rozmyślałam i postanowiłam, że spotkam się z Aleksem. Wzięłam do rąk telefon i wysłałam sms.

Do Aleksa:
Kiedy i gdzie chcesz się spotkać?

Aleks:

Obudził mnie dźwięk telefonu i zabiłbym osobę, która właśnie mnie obudziła, ale gdy na wyświetlaczu był sms od Niki myślałem, że to jakiś sen.

Do Niki:
Mi jest obojętne ty zadecyduj.

Od Niki:
Kawiarnia przy parku? Szesnasta?

Do Niki.
To do zobaczenia.

Wstałem z łóżka na wyprostowane nogi. Było już po dwunastej. Skierowałem się do salonu gdzie siedział mój współlokator z Rachel.

- Co robicie? - pytam przekraczając próg.

- Ty może lepiej byś się ubrał. - proponuje przyjaciel i zakrywa swojej dziewczynie oczy.

- Yyy... O co Ci chodzi?

- Jesteś w samych bokserkach.

- To mój dom mogę robić co mi się podoba.

- Adi nie przesadzaj. - mówi dziewczyna i bierze chłopaka rękę.

- Tak wogule to co ty taki w humorze? Dawno Cię takiego nie widziałem...

- Za niedługo będę jeszcze bardziej szczęśliwszy. - odpowiedziałem i wyszłem z salonu.

Nika:

Zadzwoniłam do Natashy by zapytać co z Nikiem i czy się już wybudził.

- Tak?

- Nik się już wybudził?

- Jeszcze nie...

- Zadzwonisz do mnie jak się wybudzi?

- Okey, a jak tak ciąża?

- Wszystko dobrze za tydzień mam wizytę.

- Dobra to ja kończę.

- No papa. - odpowiadam i się rozłączam.

~~~

Przez cały dzień byłam sama w domu i trochę mi się nudziło. Teraz właśnie wychodzę na umówione spotkanie z Aleksem. Nie wiem czego się spodziewać. Może on chce się tylko ze mną spotkać by powiedzieć, że nie chce mieć doczynienia zemną i dzieckiem? Przekraczam próg i szukam, przy którym stoliku siedzi brunet. Moim oczom ukazuje się brunet, który siedzi tyłem, ale widać, że to on z daleka bym go poznała... Siedzi z jakąś blondynką i się świetnie bawi. Tak jak myślałam mój sen to nigdy się nie spełni. Opuściłam kawiarnie i wróciłam w stronę domu. Przed bramą napisałam jeszcze mu wiadomość.

Do Aleska:
Miłej zabawy z tajemniczą blondyneczką. :*

Aleks:

Gdy czekałem na Nike przysięgła się do mnie jakaś blondynka. Mówiłem jej, że jestem umówiony, ale jej to chyba nie przeszkadzało. Byłem dziś u Nikodema, który jeszcze się nie wybudził. Blondynka cały czas coś do mnie gada, ale ja nie jestem zainteresowany. Mój telefon zaczyna wibrować i na wyświetlaczu pojawia się numer Niki.

Od Niki:
Miłej zabawy z tajemniczą blondyneczką. :*

Patrzałem na ekran telefonu nie wieżać co tam piszę. Schowałem go do kieszeni i wybiegłem z kawiarni. Wsiadłem do mojej besti i pojechałem pod jej dom mając nadzieję, że ją zobaczę.

Zaparkowałem pod domem i zaczęłem dzwonić domofonem. Ale nic wyciągnąłem telefon i dzwoniłem, ale to na nic. Dlaczego życie jest takie ciężkie?

Brama się otwiera i na podwórko wiedza granatowe audi. Wysiadam z niego kobieta bardzo podobna do Niki z tego stwierdzam, że to jej mama. Z drugiej strony wysoki mężczyzna. Wyskakuje też mąka dziewczynka, która jest również podobna do Niki. Jak ostatni wysiada brunet z tego wynika, że to jest jej brat. Wszyscy patrzą na mnie dziwnym spojrzeniem. Kobieta podchodzi do męża i szepcze mu coś na ucho, po czym mężczyzna przekonuje dzieci by z nim poszły. Po kilku minutach znikają za drzwiami, a kobieta kieruje się w moją stronę.

- Ja rozumiem, że chcesz porozmawiać z Niką, ale ona musi odpocząć.

- Ja rozumiem, ale nie chce jej stracić.

- Nie stracisz jej, ale daj jej z tydzień, dwa niech sobie to wszystko przemyśli.

Próbowałem przekonać kobietę, ale to na nic. Odjechałem w stronę swojego domu z piskiem opon. To wszystko moja wina. Gdybym kazał się odpieprzyć tej blondynce, teraz bym był przy kobiecie mojego życia.

Nika:

Dźwięki nastały, a jak zeszłam na dół.

- Zaraz będzie obiad. - poinformowała mama.

- Hej Nika. - powiedziała Laura stojąc obok mnie.

- Część słonko. - przykucnełam i przytuliłam ją do siebie.

- Wszystko dobrze z dzidziusiu?

- Tak. - zaśmiałam się.

- To dobrze. Kiedy go zobaczę?

- Już niedługo.

Przy obiedze nikt się prawie nie odzywał. Tata widziałam jak na mnie patrzy i miał zacząć coś mówić, ale mam go powstrzymałam. Po skończonym posiłku poszłam do siebie. Za mną wbiegła mała brunetka.

- Coś chciałaś? - pytam, a Laura rzuca się na moje łóżko.

- Chciałam Cię przeprosić.

- Za co? - usiadłam obok niej.

- Bo wczoraj jak usunęłaś to odebrałam twój telefon.

- Nic się nie stało. - przytuliłam ją do siebie. - A kto dzwonił?

- Jakiś twój kolega. - po tych słowach zrozumiałam, że to Aleks. - Kazał Ci przekazać, że jak się obudzisz to, żebyś do niego zadzwoniła. - pocałowałam ja w czoło.

- Nie odbieraj nigdy więcej mojego telefonu dobrze. - powiedziałam tak by nie było w tym ani trochę złości i uśmiechnęłam się do siostry.

- Dobrze. - odpowiedziała krótko i zeskoczyła z łóżka.

- A jak było w przedszkolu?

- Fajnie.

- Lubisz chodzić do przedszkola w wakacje? Nie wolisz siedzieć w domu?

- Nie mogę zostać sama w domu, a rodzice pracują.

- A chciałabyś przez ten tydzień posiedzieć ze mną w domu? - zaproponowała, a na jej twarzy pojawił się uśmiech.

- Tak, ale nie wiem czy mam się zgodzi.

- Załatwię to. Obejrzymy jakiś film?

- Tak! - pisneła.

- To co wybierasz?

Siedziałam z siostrą na łóżku od dwóch godzin i oglądamy film, o który nigdy nie słyszałam. Nawet ciekawy, ale jakoś nie byłam zainteresowana. Cały czas myślałam o Aleksie. Czemu ja jestem taka uparta i nie mogę normalnie z nim porozmawiać?

Na ekranie pojawiły się napisy końcowe, a ja zauważyłam, że brunetka zasnęła. Przykryłam ją kocem i zeszłam do salonu gdzie mama oglądała telewizję. Przysięgam się i zaczęłam rozmowę.

- Gdzie tata?

- Pojechał coś załatwić.

- Laura może przez ten tydzień zostać ze mną w domu? - zapytała, a brunetka oderwała wzrok od ekranu telewizora i wbiła go we mnie.

- Na pewno? Powinnaś odpocząć, a nie zajmować się młodszą siostrą.

- Jak jest przy mnie to zapominam o wszystko dookoła. - uśmiechnął się co kobieta odwzajemniła.

- Dobrze, ale jakby coś się działo to dzwoń.

- Dziękuję. - odpowiedziałam i wstałam, ale coś nieumożliwiało mi dalsze ruchy. Odwróciłam się i zobaczyłam, że rodzicielka trzyma mój nadgarstek.

- Nika proszę usiądź. - była trochę zdziwiona, ale wykonałam jej prośbę.

- Coś się stało?

- Powinnaś porozmawiać z Aleksem.

- Żeby znów słuchać jaka to ja jestem?

- Jemu na Tobie naprawdę zależy. Widać to po nim.

- Ja będę gotowa to z nim porozmawiam, a teraz jestem głodna. - uśmiechnęłam się do rodzicielki co odwzajemniła.

- Naleśniki? - zaproponowała, a ja pokręciłam twierdząco głową.

Mam poszła do kuchni, a ja pokierowałem się do pokoju mojego brata. Nie rozmawiałam z nim już dość dawno. Zapukałam, a po usłyszeniu słowa proszę weszłam do środka.

- Co tam u Ciebie słychać? - zapytałam siadając na łóżku. Brunet siedział przy biórku i stukał coś w laptopie.

- Dobrze, a u Ciebie?

- Też. Jak tam na treningach?

- Okey.

- Co ty robisz przez całe dnie, że Cię w domu nie ma?

- Są wakacje i nie chce ich spędzić przed kompem.

- Rozumiem.

- Mogę zadać Ci pytanie? - oderwałam wzrok od ekranu.

- Tak.

- Czy ten co był przed domem to ojciec dziecka? - jego pytanie mnie zamurowało.

~~~

Nie mam już pomysłów xD