Gwizdnęłam, oznajmiając pierwszej grupie, żeby zleciała z boiska.

W tym roku sama McGonagall mianowała mnie kapitanem drużyny Gryfonów (jakbym nie pełniła już dostatecznie wielu funkcji). James był trochę przygnębiony, gdy się o tym dowiedział, bo w końcu był już w siódmej klasie i sam liczył na takie wyróżnienie. Uważam, że nawet dobrze by się spisał, w końcu lata o wiele lepiej ode mnie czy nawet Albusa, którego trudno pod tym względem pokonać.

Ochotnicy na ścigających ustawili się przede mną w rzędzie i z niecierpliwością oczekiwali na mój werdykt. Spojrzałam w notatki.

- Zostają Meringue Stewart, Albus Potter i Kiersten McRuth. Dziękuję pozostałym.

Piątka odrzuconych Gryfonów jęknęła głośno i oddaliła się w stronę trybun, żeby tam obserwować dalszy ciąg sprawdzianów. Przyjęte do drużyny dziewczęta przybiły piątki.

- Nie dałaś mi fory, kuzynko? - Albus podszedł bliżej i uśmiechnął się lekko.

- Daj spokój, jesteś świetny - przyznałam. Otarł udawaną łzę wzruszenia i przysiadł koło Meringue i Kierstin na ławkach.

- Okej, teraz zapraszam kandydatów na pał...

- Nie tak szybko! - przerwał mi jakiś męski głos. Odwróciłam się szybko i moim oczom ukazało się siedmiu Ślizgonów w strojach do quidditch'a i miotłami w rękach. Westchnęłam z irytacją.

- Czekajcie na swoją kolej, teraz my mamy trening!

Chłopak, który przedtem krzyknął, już miał coś powiedzieć, ale przerwał mu jakiś blondyn.

"No, nie. Znowu ten Scorpius."

- Spokojnie, Matt, ja jestem kapitanem - zwrócił mu uwagę. Chłopcy najwyraźniej byli bardzo sobie bliscy, bo Matt nie zawstydził się po naganie od kapitana. Wręcz przeciwnie: zachichotał, a Scorpius też się uśmiechnął.

- Poczekajcie chwilkę, proszę - zwróciłam się do oczekujących z przepraszającą miną, po czym powiedziałam Malfoy'owi, który już stał przy mnie. Był dość wysoki, na pewno wyższy od Ala. - Nie możecie teraz się tu wtrącić, byliśmy pierwsi.

- Prawdę mówiąc, my byliśmy pierwsi - uśmiechnął się z rozbawieniem. - Nie widziałaś ogłoszenia? Kazałem je wczoraj wywiesić we wszystkich Pokojach Wspólnych.

Pokręciłam głową. Nie mogłam zarzucić mu kłamstwa, bo, przyznaję się, zapomniałam rano sprawdzić tablicy ogłoszeń.

- Przykro mi. Możecie poczekać do końca sprawdzianu? Jeszcze tylko jeden pałkarz... - ja byłam tym pierwszym. - ...i obrońca.

Scorpius zrobił minę, jakby się zastanawiał.

- Tak właściwie, Weasley, to nie. Ale... możemy zrobić wyjątek. Wy wybierzecie tych graczy, a potem połączymy treningi. Mały meczyk towarzyski. Zgadzasz się?

Wydęłam wargi. Zupełnie mi nie pasowało, ale lepsze to, niż wykopanie z boiska.

- Zgadzam - westchnęłam.

Klasnął w ręce i zwrócił się do drużyny.

- Dobra, chłopaki... - rozległo się znaczące chrząknięcie. - Okej, chłopaki, Caroline i Matt.

Gdy Ślizgoni wybuchnęli śmiechem, też uniosłam kącik ust, a Scorpius kontynuował:

- Poczekamy chwilę, a potem mamy trening z Gryfonami!

Oprócz kilku cichych jęków zawodu nikt nie protestował. Ten Ślizgon zrobił na mnie wrażenie swoją kontrolą nad grupą.

- Przegracie - powiedział do mnie. Starałam się go ignorować, ale pstryknął mi przed oczami. - Słyszysz mnie?

- Ta, jasne - odparłam kpiąco. Zaśmiał się i pobiegł do drużyny. Teraz już spora część trybun była zajęta.

Po wyborze zawodników - James jako szukający (co nikogo nie zdziwiło) oraz nowy talent, Haylee Houston z czwartego roku na pozycji obrońcy - oszacowałam "jakość" naszego składu, który w tym roku prezentował się wyjątkowo dobrze. Mieliśmy duże szanse na Puchar Quidditch'a w tym roku, oczywiście jeśli Ślizgoni nam go nie sprzątną sprzed nosa. Nie bardzo wiedziałam, co powiedzieć do drużyny przed pierwszym meczem, do tego towarzyskim.

- Jesteśmy nieźli. Ba, jesteśmy naprawdę nieźli! To chyba jeden z najlepszych składów drużyny Gryfonów odkąd tu gram. Do dzieła! - uśmiechnęłam się (mam nadzieję) motywująco i chwyciłam mojego Nimbusa 2034, nagrodę za zostanie Prefektem i kapitanem drużyny. Uścisnęłam dłoń Scorpiusa. Była ciepła i gładka. Uniosłam oczy i ogarnęła mnie dziwna niechęć do puszczania jego bladej ręki. Zrobił to pierwszy z szerokim uśmiechem.

- Powodzenia, Weasley.

I dosiadł miotły.