Witaj ponownie, drogi pamiętniczku,

Choć pisałam już dzisiaj, muszę zrobić to jeszcze raz - bo to też jest bardzo ważne.

Nigdy nie byłam wybitnie uczącą się dziewczyną - wystarczało mi, że zdawałam do kolejnej klasy, że miałam te trójki i czwórki na świadectwie. Nic więcej nie było mi trzeba.

Nie sądziłam też nigdy, że kiedykolwiek ktoś poprosi mnie o pomoc przy czymś - w nauce.

Nie pamiętam teraz, z jakiego przedmiotu to było, ale to właśnie Shawn poprosił mnie o pomoc. Kolegowaliśmy się, więc postanowił poprosić o to właśnie mnie.

W każdy weekend spotykaliśmy się, czy to u niego, czy u mnie i uczyliśmy się. Tak po prostu, bez żadnych podtekstów.

Aż wreszcie zrozumiałam, że tamta pomoc była bezużyteczna - bo on po prostu miał na to inny plan. Podstępem sprawił, że wyczekiwałam kolejnego weekendu, by się z nim spotkać. A on chciał jedynie spędzać ze mną więcej czasu.

Do dziś uważam, że było to naprawdę miłe z jego strony, nie tylko dlatego, że wolał swój wolny czas spędzać ze mną, a nie ze swoimi przyjaciółmi. Chciał najzwyczajniej w świecie zobaczyć w końcu mój szczery uśmiech w szkole, kiedy tylko zjawiał się obok, niezależnie, czy sam, czy z kolegami.

Zrozumiałam też wtedy, że w sumie dobrze się zdarzyło, że wtedy się do mnie dosiadł. Bo inaczej nigdy nie znalazłabym przyjaciela na całe życie.

Carla Marika Hernandez

PS. Dziękuję ci za to, panie Mendes. Bo bez ciebie nie byłabym w tym miejscu, w którym jestem.