Wywiad przeprowadzony z Magdą, znaną pod nickiem FantasyBook2617

Dobry wieczór. Mam nadzieję, iż jesteś gotowa na wywiad, gdyż przed Tobą kilka pytań, dzięki którym czytelnicy będą mogli Cię lepiej poznać.

Zwarta i gotowa :)

Czy są jakieś podstawowe fakty, które chciałabyś przekazać osobom, które jeszcze Cię nie znają?

Cóż, na pewno jestem otwarta na ludzi, ich krytykę, bo już się z nią spotkałam, chociaż nie dotyczyła ona mojej twórczości. Mam wiele zainteresowań, co może naprawdę niektórych wyprowadzić w poczucie dyskomfortu, ale nie ma się co przejmować. Jestem tylko człowiekiem, którego pasją nie są tylko książki i ich pisanie.
Dużo uwagi przykładam do sztuki w różnej postaci. Jest to zarówno muzyka, rysunek i malarstwo.
Ale chyba najważniejszą kwestią jest to, że z każdym się dogadam na różne tematy.

Przykład grafiki Twojego autorstwa w postaci mapy znajduje się w jednej z książek na Twoim profilu, na który odsyłam zainteresowanych. (Ruszcie na poszukiwania!) Tymczasem my wracamy do rozmowy.
Od jakiego czasu piszesz i kiedy zaczęłaś dzielić się swoimi pracami z innymi?

Co do mapy to tylko próby grafiki komputerowej, wolę rysować fizycznie.
Szczerze powiem, że nie pamiętam kiedy zaczęłam, na pewno jest to już kilka lat. Jeżeli chodzi o dzielenie się nimi, to nie było długo później. Przez to właśnie cały czas poprawiam moje prace, a zajmuje to naprawdę dużo czasu.

Twoje utwory, znajdujące się obecnie na profilu („Cel-honor" i seria „Królestwa Mroku") są z gatunku fantasy. Co sprawiło, iż tak bardzo zainteresowała Cię właśnie taka tematyka?

Cóż, czytam głównie ten gatunek i chciałam spróbować własnych sił w tym gatunku, jednak nie ukrywam, że planuję napisać również coś innego.

Kiedy możemy się spodziewać historii, o której mówisz? Czy to dopiero plany, czy zaczęłaś już nad nią pracować?

Zaczęłam, ale nie jestem w stanie powiedzieć, kiedy to się pojawi. Może być to kwestia miesięcy, a może nawet lat.

W takim razie będziemy cierpliwie czekać.
W opisie jednej z Twoich książek- „Cel - honor"- znajduje się informacja, iż jest to obecnie One Shot. Czy planujesz kontynuować tę historię?

To jest coś, co miało nie powstać. Miałam pomysł na historię i wykorzystałam ją do konkursu z polskiego u mnie w liceum. Ale musiałam się ograniczyć do 10 stron A4, dlatego też historia się skróciła. Nie wiem, co z tym zrobię, na razie nic nie planuję.

Nie odbiegając zbytnio od tematu, chciałabym Cię spytać o, opublikowane przez Ciebie nie tak dawno, tłumaczenie tej historii. Sama podjęłaś się przekładu, czy korzystałaś z czyjegoś wsparcia?

Podjęłam się sama i wiem, że nie jest to znakomite tłumaczenie, bo nie jestem ekspertem od angielskiego. Jestem gotowa na krytykę i poprawianie błędów, co może mi pomóc w korekcie i jest to też sposób na nauczenie się czegoś.

Czy, oprócz języka angielskiego, znasz jeszcze jakieś języki obce?

Niemiecki, ale powiem, że nie jest to mój ulubiony język. Kiedyś próbowałam na własną rękę uczyć się hiszpańskiego, jednak moje próby były marne.
Zdecydowanie wolę uczyć się grać na instrumentach albo doskonalić inne umiejętności.

Czy spełniłaś do tej pory jakieś marzenia? Jakie są jeszcze przed Tobą?

Dostałam się na wymarzone studia, z czego bardzo się cieszę, mimo iż są dość ciężkie. Ale robię to, co kocham.
Na pewno mam marzenia, ale nie zapeszajmy.

Jaki kierunek studiujesz?

Architekturę.

Bardzo przyjemnie się z Tobą rozmawia, jednak zbliżamy się do końca.
Uważasz się za osobę skłonną do ryzyka? Czy jest jakaś wyjątkowo szalona rzecz, którą zrobiłaś w życiu?

Dziękuję, jak już mówiłam, dogadam się z każdym :)
Jestem raczej osobą nieśmiałą i cichą. Nie wyróżniam się, dlatego raczej nie jestem skłonna do ryzyka, chyba że anonimowo i zawsze wszystko wcześniej muszę przemyśleć.
Nie przypominam sobie niczego szalonego, może tylko podjęta przeze mnie nauka gry na perkusji, której efekty pokazałam całkiem niedawno na drugim profilu na Instagramie.

Dziękuję Ci, Magdo, za poświęcony czas i podzielenie się z czytelnikami cennymi informacjami o Tobie. Jeśli masz ochotę, możesz teraz kogoś pozdrowić.

Pozdrowienia raczej przekształcę w podziękowania do moich czytelników, których nie mam za wielu.
I również dziękuję.

[14.10.2020]