Usiedliśmy na podłodze i gramy w butelkę. Trochę się boje tych wszystkich, głupich zadań i pytań, ale dam rade kilku.

-Moja kolej-powiedział Kerel i zakręcił butelką, która wypadła na Ewę

-Ja już niedawno byłam, niech będzie teraz Vicki, ona była tylko raz

-Ewa, cicho dądź

-Jestem za -Kerel uśmiechnął się ukazując swoje śnieżne zęby
-Pytanie czy wyzwanie?

-Pytanie

-Czy pójdziesz teraz ze mną zobaczyć mój samochód?

-W porządku -uśmiechnęłam się i wstałam po czym poszłam za przyjacielem na zewnątrz bloku, w którym mieszka Remek.

-To mój samochód-wskazał na czarne, duże BMW

-Ale ładne, jaki rocznik?

-2012

-Młody -zachichotałam
-Dużo za niego dałeś?

-Nie aż tak -podrapał się po karku

Zaczęłam jeździć palcami po pięknym matowym lakierze .

-Matowy, jest piękny, nie będzie widać rys?

-Sam nie wiem, pomalowałem na matowy bo przyciąga dziewczyny -uśmiechnął się i zaczął poruszać brwiami

-Na mnie to nie działa -podeszłam do niego kując go palcem w brzuch

-Ta? To dlaczego się do niego tak kleiłaś?

-Ja? Nieee, możemy już wracać?

-Kiedyś cie nim podwioze, zobaczysz co ten samochód potrafi

-Trzymam cie za słowo -weszłam do budynku a następnie na trzecie piętro i do mieszkania. Wbiegłam do salonu, usiadłam na kolanach Remkach i zrobiłam oczy szczeniaka

-Co ty jej zrobiłeś?-zapytał wchodzącego Karola

-Pokazałem jej mój samochód

-Jest taaaaki śliczny, kup mi takiego

-Kerel-spojrzał na przyjaciela a potem na mnie
-Kochanie, jeżeli chcesz taki samochód, to może poproś swojego przyjaciela o to? On an pewno ma tyle pieniędzy, aby Ci kupić

Kerel otworzył szeroko oczy i głośno przełknął ślinę. Zachichotałam jak małe dziecko, a Ewa się do mnie dołączyła.

-Vicki...-Kerel uklęknął przede mną
-Kupić,,ci nie kupię, ale mogę ci go pożyczać kiedy tylko będziesz chciała-uśmiechnął się a ja go przytuliłam i podziękowałam, czułam na sobie wzrok Remka więc odsunęłam się od przyjaciela i wtuliłam w zaskoczonego chłopaka

-Przepraszam, że czujesz się gorszy-szepnęłam do jego ucha

*** *** ***

Po skończonej grze rozłożyłam kanapę, aby Ewa mogła się przespać. Kerel wyszedł kilka minut temu, a ja i Remek poszliśmy do sypialni .

-Jestem zazdrosny, bardzo -powiedział Remek

-Nie masz o co kochanie -podeszłam do niego
-Karol to mój przyjaciel, twój zresztą też

-Był nim, kiedy pojawiłaś się w moim życiu zaczął zwracać na ciebie uwagę. Jeszcze zanim się z nim zaprzyjaźniłaś przychodził do mnie aby cię zobaczyć. Zauważyłem to kiedy poznaliście się po raz pierwszy. Lustrował cie wzrokiem chyba z 30 razy

-A ty ile razy to robiłeś jak mnie widziałeś? -zaśmiałam się

-Ale ...

-To jest tak samo Remek-dotknęłam jego policzka
-Pierwsze wrażenie, ja Karola też lustrowałam i co? Nic kochanie

-Nie ufam mu już tak bardzo jak kiedyś

-To spróbuj zaufać, on mnie nie skrzywdzi, nic mi nie zrobi

-Nie boje się o to

-Ale o co?

-O to, że mi ciebie zabierze-po raz pierwszy widziałam jak płacze. Może to nie jest płacz jak ja kiedy przyszła to cholerna baba, ale widziałam jak kilka pojedynczych łez spływa po jego policzkach. Wytarłam je kciukiem i musnęłam lekko jego wargi sprawiając, że się uśmiechnął

-Kocham cie -szepnęłam wystarczająco głośno, żeby usłyszał

Kto za maratonem daje ☆ xx