Razem z Miriam (którą poznałam miesiąc temu w parku) poszłam na zakupy do Galerii. Dziewczyna ma piękne brązowe, kręcone włosy sięgające do ramion przez co oglądają się za nią mężczyźni. Włosy dają dużo w wyglądzie, a Miriam jest naprawdę ładna.
Przeglądałyśmy ubrania dla niemowląt. Były tu biękne różowe ubranka, w kucyki, w kropki, w księżniczki. Najbardziej spodobała mi się koszulka z batmanem, no ale cóż...to nie będzie chłopczyk.

-To jest ładne-Miriam podniosła żółte ubranko z koroną na środku

-Czy ja wiem-dotknęłam materiału
-Niby jest okej

-Kochana, to małe dziecko, nie ważne w czym, ważne, że ubrane

-Eh...no tak, ale dobrze wiesz, jak bardzo się tym stresuje

-Nie możesz się teraz stresować, to nie zdrowe dla małej

-Zachowujesz się jak Remek

-To chyba dobrze. A właśnie, kiedy mnie z nim zapoznasz?

-Nie wiem, może za tydzień? Wtedy masz wolne nie?

-Tak, wtedy mam wolne-dziewczyna zajrzała do iPhona

-No to ustalone, on napewno się zgodzi, no bo czemu nie?-uśmiechnęłam się podchodzą do kasy i podając kasjerce ubranko wybrane przez przyjaciółkę. Ostatnio kiedy nie ma przy mnie Ewy, Miriam mnie wspiera. W prawdzie za kilka dni Ewa przyjedzie, ale to dla mnie za mało. Najlepiej gdyby się tu przeprowadziła.

-20 złoty poproszę

-Jasne-podałam kasjerce za ladą pieniądze

*** *** ***

-To Remek?-Miriam wskazała na faceta stojąego przy ladzie w sklepie Apart*

-Nie wiem -zaczęłam się mu przyglądać

-Podejdziemy?

-Ale jak to nie on?

-To popatrzymy na pierścionki -wzruszyła ramionami i ruszyła do sklepu, a ja jak głupia za nią

Chłopak pakował coś do pudełeczka a następnie do torebki. Spojrzałam na jego profil.

-Remek?

-Kochanie -uśmiechnął się blado

-Co tu robisz?

-Ja? Eeee...kupuje dla kumpla obrączki

-Obrączki? Dla kogo?

-Nie znasz go, aktualnie jest na Hawajach i poprosił mnie abym mu wysłał, bo tam nie ma nic -zaczął gestykulować

-Mhm

-A co do tego co tu robię, co TY tutaj robisz?

-Miriam cię dostrzegła i podeszłam

-Miriam?

-Ach, tak. Chciałam was jakoś lepiej zapoznać-podrapałam się po głowie
-To jest Miriam-wskazałam na dziewczynę wgapioną w pierścionki

-Ładna

-Słucham?

-Ładna, ale tobie nawet nie dorównuje-cmoknął mnie szybko i ruszył z torebką do drzwi

-Ja już pójdę, będę czekał w domu, proszę, przyjdź dziś do mnie

-No dobra, a jedziesz od razu do domu?

-Nie, jadę na pocztę- uniósł w górę torebkę z pakunkiem

-Okej...-uśmiechnęłam się

*** *** ***

-Jak na poczcie?

-Trochę musiałem dopłacić, bo tyle kasy ile mi kumpel dał nie starczyło na kupno i wysyłkę

-Dużo dopłaciłeś?

-Nie, z jakieś 50 złotych

-Odda ci?

-Myślę, że tak -uśmiechnął się siadając na kanapie i wołając psa

-No to dobrze, w ogóle kupiłam dla małej ubranko

-Tak szybko?

-No tak, czemu nie? Zostały jedynie trzy miesiące

-Dokładnie trzy miesiące, trzy tygodnie i 4 dni

-Odliczasz?

-Każdą sekundę -puścił mi oczko

-Nawet ja taka dokładna nie jestem, jedyne co to skreślam w kalendarzu dni i to tyle -stanęłam na palcach, żeby dosięgnąć wybranej książki

-Bo ja jestem ojcem

-A co to ma do rzeczy?-odwróciłam się do niego przodem

-Nic, ale myślę inaczej niż kobiety

-No to chyba wiadome, ja myślę o spaniu a facet o seksie

-Co? Nie prawda

-Wcale-usiadłam koło niego i otworzyłam książę na zaznaczonej stronie

-Kampi, czy ja myślę tylko o jednym?

-Nie gnęb psa

-Nie gnębię, rozmawiam z nim po męsku

-To pies

-To mój pies

-Wybacz-uniosłam ręce do góry w geście obronnym

-Wybaczam

-Remek?

-Hmm?-spojrzał na mnie pytającym wzrokiem

-Wiesz na co mam ochotę?

-Na co?-zaczął głaskać psa

-Na naleśniki, z truskawkami i bitą śmietaną-rozłożyłam się na kanapie, zrzucając przy okazji psa i kładąc głowę na jego kolanach

-Naleśniki?

-Taaak, ale takie zrobione przez mojego boskiego chłopaka -podniosłam książkę do góry i zaczęłam czytać czekając na odpowiedź

-Idź do Kerela

-Słucham?

-Nic, nic

-Remek -zmierzyłam go wzrokiem a on szybko mnie pocałował

-Dobra, zrobię ci naleśniki -wstał z kanapy podkładając poduszkę pod moją głowę

-Dziękuje

*Miriam rozpoznała Remka, bo Vicki jej kiedyś pokazała jpg. :)