-Co robisz?

-Sprawdzam na necie, czy pisze coś na temat TheForestClub

-Myślisz, że cos znajdziesz?-spytałam siadając na krześle obok biurka

-Może tak, może nie, no nie wiem, zobaczy się

Chwyciłam za jego telefon i włączyłam Snapchata. Z ukrycia zrobiłam mu zdjęcie i dodałam na My Story.Uśmiechnęłam sie sama do siebie i zablokowałam jego telefon.

-Mam coś -wyprostował się na krześle

-Hmmm...Co?

-Pisze tu, że osoba, która stworzyła TFC, wylądowała w psychiatryku.

-Myślisz, że to prawda?

-Nie wiem, może tak, ale poszukam jeszcze

-Okej, ide podłączyć twój telefon, bo zaraz sie rozładuje

-Dziękuję -uśmiechnął się po czym pocałował mnie w policzek i wrócił do szukania informacji.

Znowu do ręki wzięłam jego telefon oraz ładowarkę i podłączyłam w sypialni. Następnie położyłam się na miękkim materacu i zaczęłam dotykać swój brzuch,b ardzo już widoczny brzuch. Zaczęłam kręcić na nim kółka moim palcem myśląc o tym jak za kilka miesięcy razem z Remkiem będę je wychowywała. Całym sercem pragnę tych chwil jak najszybciej. Chce je dotknąć. Bawić się tak jak nikt z moich rodziców sie ze mną nie bawiło. Budować zamki z kartonów po butach. Pływać na plaży. Bronić przed innymi. Być kochającą rodziną.

-Przeszkadzam?-z moich rozmyśleń wybudził mnie Remek wchodzący do sypialni

-Nie, nie przeszkadzasz

-O czym myślałaś?

-O niczym..

-Na pewno?

-Tak, na sto procent

- No dobra, masz na coś ochotę? Może wyskoczymy na miasto?

- Tak dawno nie jadłam czegoś nie zdrowego

- Pizza?

- Nie, myślałam o kebabie -oblizałam wargi

- Kebab? No dobra, za dziesięć minut wychodzimy

- Remek jestem kobietą, dajesz mi tylko dziesięć minut?

- Tak, dziesięć minut, więcej nie czekam, pójdę sam

- Pfff

-Nie opluj się kochanie -zaśmiał się

Wstałam z łóżka podchodząc od razu do szafy stojącej przy białej komodzie. Szafa ozdobiona była lustrem, a lustro zdjęciami Remka i moimi.
Uwielbiam codziennie rano patrzeć na to lustro, bo czasami nadal nie mogę uwierzyć w to, że jestem z tak wspaniałą osobą. Jednak, gdy na nie spojrzę, od razu wracam do rzeczywistości.
Z szafy zabrałam biały sweterek i czarne spodnie. Z komody obok zabrałam naszyjnik, który dostałam od Remka na urodziny w zeszłym roku. Podeszłam do lustra i zapięłam go, po czym wpatrzona w piękne, otwierane serduszko? poczułam lekki ból w brzuchu.

-Nie ruszaj się tak energicznie, bo mnie wystraszyłaś -szepnęłam

Otworzyłam serduszko, w którym znajdowało się zdjęcie Remka, druga połówka czeka na nasze pierwsze dziecko. Zamknęłam je i poszłam w stronę salonu, gdzie Remek już siedział.

-Minuta spóźnienia kochana -pokazał na swój zegarek

-Oj no daj mi spokój, czasami mogę się spóźnić

-Na ślub też?

-To akurat jest atrakcyjne. Pan młody czeka na pannę młoda, a jej nadal nie ma,po czym wchodzi z piękną gracją i wszyscy są nią zachwyceni

- Marzenia

-Pfff, dzięki. Idziemy? Jestem głodna jak skurczybyk -zachichotałam

-To mój tekst mała

Ubrałam moje nowe Jordany, a na sweter, dżinsową kamizelkę. Remek także ubrał buty i chwycił za kluczyki wiszące na wieszaku przy kurtkach. Otworzył drzwi i ruchem ręki pokazał, abym wyszła pierwsza.

Odszukałam wzrokiem jego samochód i weszłam zanim zdążył otworzyć mi drzwi.

-Chciałem być dżentelmenem

-A ja kobietą niezależną

-Chwila-zaczął się macać po spodniach
-Nie mam telefonu

-Idź, a ja poczekam

Kochani zapraszamy na mojego snapa Barankowateee.