Julia:

Kierowałam się z George'm w stronę biblioteki. Podczas tej ,,wędrówki'' jak to my... Wygłupialiśmy się Kiedy udało nam się do niej dotrzeć usiedliśmy przy jednym ze stołów i zaczęliśmy robić zadania. Okazało się, że on też nic nie kuma.

^Autorka: A co on jest?! Żaba, że ma kumać??!

Julia: Autorko... Serio?!

Autorka: Serio..^

No to ten... Ja i George jakoś wspólnymi siłami daliśmy sobie radę z tymi zadaniami i udało nam się odrobić wszystko. Kiedy zbierałam już książki zagadałam.

-George?

-Tak szkrabie?

-Mógłbyś opowiedzieć mi o tym waszym koledze co podszedł dzisiaj do was podczas śniadania?

-Chodzi ci o Aleksa? Powiedziałem już wam... Nie macie u niego szans.

-No proszę cię nie bądź taki.

-A co ja będę z tego miał?

-A co chcesz?

-Przysługę.

-Jaką?

-Zobaczysz... Jeszcze kiedyś przyda mi się twoja pomoc.

-No dobrze.... No to opowiesz mi o nim?

-Uhhhh... No tak... Boże dlaczego ja?

-Widzisz... Tak najwyraźniej chciał los.

-No to tak... Ma na imię Aleks, jest w moim wieku, jak ktoś go wkurzy to potrafi się odegrać... Oczywiście z moją i Freda pomocą. Jest wysportowany, słucha dużo muzyki, gra na gitarze, śpiewa, ale ja tam nie rozróżniam czy to jest ładny śpiew czy wołanie morsa o pomoc. Jeździ na jakiejś... Deskorolce (?) To się chyba nazywa... Fiszka (?) Czy jakoś tak... Nie pamiętam.

-Serio jeździ na fiszce?

-Tak... (Powiedział lekko zirytowanym tonem)

-Kurde... No to teraz pozostaje pytanie.

-Jaki pytanie?

-Jak zagadać?

-Nie wiem ja jestem tylko chłopakiem.

________________________________

Cześć,cześć,cześć i czołem!

Mam nadzieję, że się rozdział spodobał :)

No to do zobaczenia w następnym ;)