Wreszcie dotarłam do domu. Wjechałam na podwórko Remka, aby odnieść mu kluczyki. Podeszłam do drzwi i już miałam pukać, gdy ktoś je otworzył. Był to Remek.

- Wchodź - przepuścił mnie w drzwiach - Widziałem cię przez okno. (WYGLĄDASZ JAK PRZEZ OKNO XD)

- Proszę - podałam mu kluczyki - I dziękuję.

- Płakałaś - wziął moją twarz w ręce przyglądając jej się uważnie.

- Nie, przestań - wyrwałam mu się.

- To nie było pytanie - mruknął - Idź na górę zaraz przyjdę.

 Zrobiłam to co mi kazał. W domu nie miała bym co robić, a tu może trochę zapomnę. Weszłam do pokoju i usiadłam na łóżku. Po dosłownie minucie przyszedł Wierzgoń z dwoma czarnymi kubkami z których unosiła się para. Jeden położył na biurku, a drugi podał mi.

- Byłaś u Michała - rzekł.

- Nie! No co ty! Ja? Hahaha! Śmieszny jesteś - zaczęłam się śmiać, lecz po spostrzeżeniu jego karcącego wzroku szybko przestałam.

- To znów nie było pytanie - odpowiedział.

- Skąd wiesz?

- Widać.

Opowiedziałam mu wszystko po kolei i nim się obejrzałam dostałam sms od mamy w którym kazała mi wracać do domu, bo wcześniej wróciła z pracy i się martwi.

Oho jakaś nowość.

Pożegnałam się z Remkiem i jeszcze raz mu podziękowałam za samochód i za to, że mnie wysłuchał.

- Jestem - krzyknęłam wchodząc do domu.

Niestety, jednak nikt mi nie odpowiedział. Weszłam w głąb mieszkania. Na stole leżała żółta (nwm czy kogoś obchodzi jej kolor xd) karteczka. Wzięłam ją do ręki i zaczęłam czytać:

"Skarbie dobrze, że wróciłaś do domu. Ja  musiałam znowu wyjść do pracy, ale nie martw się postaram się szybko wrócić. Poradzisz sobie.

                                                                                          Całuję mama

PS. Zjedz coś. "