Zapukałam lekko w drzwi mieszkania. Po kilku sekundach otworzył mi zaspany Rychlik. Od razu przepuścił mnie w przejściu.

- No i co ? - usiadł ze mną na kanapie.

Przez dłuższy czas w ogóle nie odzywałam się, co zostało mi wypomniane przez Michała.

- No mów, bo się boję - pomachał mi ręką przed oczami.

- Michał, bo ty... To znaczy ja, a właściwie my - przełknęłam głośno ślinę. Przecież jak on się dowie to mnie zostawi. Co ja najlepszego narobiłam?

- Powiesz w końcu, czy nie?! - położył zniecierpliwiony ręce na udach.

- Będziesz ojcem! - wypaliłam nagle.

Po moich słowach nastała cisza. Ja czekałam na jego odpowiedź z którą zbytnio się nie śpieszył. Jednak po długich przemyśleniach postanowił się odezwać.

- Poczekaj, bo ja czegoś nie rozumiem... Nasz pierwszy raz razem, a już mamy dziecko? - popatrzył na mnie tak jakbym miała mu zaraz powiedzieć, że to jakiś głupi żart.

Pokiwałam tylko twierdząco głową.

- Co teraz? - zapytałam niepewnie.

- No jak to co ? Musimy urodzić... To znaczy ty musisz urodzić - uniósł ręce w obronnym geście.

Myślałam, że się przesłyszałam.

- Co, proszę?

- No, a co ty myślałaś? Chyba, że aborcja łyżką - zaczął się śmiać. On nigdy nie potrafi być poważny, ale chyba za to go kocham.

Widzę, że to czytasz, dlatego poproszę Cię o ładny komentarz w stylu : " ASTIN DAWAJ NEXTA, BO JAK NIE DO DO CIEBIE WPADNĘ I CI PRZYPIERKWACZE. ALBO NIE. BO CIĘ NIE LUBIĘ, ELO " xd