Następnego dnia obudziałam się dość wcześnie. Otworzyłam oczy i spojrzałam w stronę stolika, na którym leżały Jego okulary. Uśmiechnęłam się na ich widok i na wspomnienie wczorajszego wieczoru. Ze szczęście nie mogłam już zasnąć, więc wstał z łóżka i skierowałam się do łazienki, ale po chwili wróciłam do pokoju, bo zapomniałam wziąć ubrań.  Kiedy ponownie znalazłam się w łazience, odłożyłam rzeczy na kosz na pranie i wskoczyłam pod prysznic. Odkręciłam wodę i pozwoliłam jej płynąć po całym moim ciele. Nawet się nie wzdrygnęłam, gdy poczułam zimny płyn, który w ogóle mnie nie ochłodził. Nadal czułam ciepło i mrownienie w miejscach, w których Jego dłonie dotykały mojego ciała. Albo zwariowałam albo się zakochałam. Nie, nie. Na pewno to pierwsze. A może?

Po kilku najdziwniejszych minutach w moim życiu w końcu wyszłam z brodzika, wytarłam ciało i ubrałam wcześniej przygotowane białe spodenki z mechanicznie pobrudzonymi bokami i czarną bokserkę z napisem "Never give up" - takie moje życiowe motto. Powiesiłam mokry ręcznik na grzejniku i wróciłam do pokoju. Pościeliłam łóżko, usiadłam przy toaletce, wzięłam szczotkę do ręki i rozczesałam włosy. Trochę mi to zajęło, ale w końcu skończyłam i sięgnęłam po grzebień. Uniosłam włosy w górę i związałam je na czubku głowy. Nałożyłam jeszcze podkład, korektor pod oczy, tusz na rzęsy i podkład.

- Kochanie? - usłyszałam głos mamy i odwróciłam się w stronę, z którego dochodził.

- Hej mamo - podeszłam do niej. - Co jest?

- Nic takiego - rzekła. - Chciałam Cię tylko o coś zapytać - uniosłam brwi. - Mam dzisiaj dużo pracy i nie dam rady odprowadzić Lily do przedszkola. Zrobisz to za mnie?

- Pewnie.

- Dziękuję - uścisnęła mnie. - Za chwilę musicie wychodzić, aby żadna z was się nie spóźniła.

- Dobrze - powiedziałam. - Wybacz mamo, ale muszę się jeszcze spakować.

- Oczywiście - odsunęła się i podeszła do uchylonych drzwi. - Pamiętaj, żeby wpaść do dyrektora. Czeka tam na Ciebie plan lekcji i wszystkie potrzebne książki.

Po wyjściu rodzicielki zabrałam się za pakowanie. Wzięłam torebkę, włożyłam do niej najpotrzebniejsze rzeczy i ruszyłam do drzwi. Nagle się od nich odwróciłam i wtedy je zobaczyłam.

- Idealnie - uśmiechnęłam się do własnego odbicia, zakładając je na czubek głowy.

- Sam - spojrzałam na siostrę. - Mama powiedziała, że jak teraz nie wyjdziemy, to nie zdążymy. - popatrzyłam na telefon, wzięłam go do ręki i razem z blondynką pobiegłyśmy na dół. Szybko ubrałam czarne trampki i narzuciłam na ramiona czarną krótką skórzaną kurtkę. Pomogłam jeszcze zawiązać małej buty, wzięłam ją za rękę i wyszłyśmy na zewnątrz.

- Fajne okulary - powiedziała z nienacka Lily. - Skąd je masz?

- Dostałam - odparłam bez zastanowienia.

- Od kogo? - zapytała. - Od chłopaka?

- Ja.. - normalnie nie wiedziałam, co mam odpowiedzieć. Ta mała coraz bardziej mnie zadziwia. - Chodź Lily, bo zaraz się spóźnisz - zmieniłam szybko temat, ale wiedziałam, że nie odpuści. Szczerze mówiąc, przypominała mi Naomi. Pewnie za dużo z nią przybywała i ją tego wszystkiego nauczyła. A to cwana sucz.

- Okey - podeszła do mnie i razem przyspieszyłyśmy kroku. Po kilku minutach byłyśmy już na miejscu.

- Lily! - usłyszałam czyjiś głos.

- Sonia! - mała pobiegła do koleżanki i mocno ją uściskała. Tego też pewnie nauczyła się od Naomi.

- Cześć Soniu - powiedziałam do dziewczynki.

- Cześć! - zawołała i mnie też uściskała.

- Dobra - piściła moją szyję. - Muszę już lecieć - teraz Lily mnie przytuliła. - Przyjdę po Ciebie po zajęciach, dobrze? - kiwnęła energicznie głową. Gdybym jej nie znała, pomyślałabym, że zaraz jej odpadnie. - Okey, to pa.

- Do zobaczenia - pocałowałam ją w policzek i postawiłam na ziemi.

- Bawcie się dobrze! - powiedziałam na odchodne.

***

Po jakiś dziesięciu minutach w końcu dotarłam do celu. Szkoła od zewnątrz nie wyglądała tak źle jak myślałam. Byłam mega ciekawa, co zobaczę, kiedy wejdę do środka. Poprawiłam torbę i ruszyłam do wejścia. Już chciałam pociągnąć do siebie drzwi, gdy nagle same się otworzyły i dosłownie powaliły moje ciało na ziemię.

- Nic Ci nie jest? - zapytał jakiś chłopak, kucając przy mnie.

- Nie wiem - odparłam zgodnie z prawdą i złapałam się za głowę. - Pierwszy dzień, a ja już zaliczyłam glebę - zaśmiał się.

- Chodź - rzekł i pomógł mi wstać. - Nic Cię nie boli? - spytał z troską.

- Nie - zaprzeczyłam. - Jest okey.

- Co za ulga - westchnął. - Proszę - podał mi moją torbę. - Czy my się przypadkiem nie znamy? - przyjrzał się mojej osobie i spojrzał mi w oczy.

O Boże..

- Chyba..

- Wiem - przerwał mi i uśmiechnął się, ukazując białe zęby. - To Ciebie spotkałem wczoraj w parku - chyba dostrzegł moje zdziwienie na twarzy. - Byłaś z siostrą. Lily, tak? - dodał.

- Jesteś bratem Sonii - raczej stwierdziłam, niż zapytałam.

- Zgadza się - wyciągnął rękę w moją stronę. - Thomas.

- Sam - uścisnęłam jego dłoń. - Ale wiesz - szepnęłam - już mi się przedstawiałeś.

- Drugi raz nie zaszkodzi - odszepnął, uśmiechając się słodko. Spojrzałam na niego i chyba już gdzieś widziałam ten uśmiech. Taa.. Pownie w snach. - Przepraszam za te drzwi - rzekł, wyrywając mnie z rozmyślań.

- Nic się nie stało.

- To dobrze - odrzekł, a ja uniosłam prawą rękę, która zamarła w bezruchu.

- Wszystko w porządku? - popatrzyłam na nastolatka z przerażoną miną. - Hej, co jest? - położył dłoń na moim ramieniu, co trochę mnie uspokoiło.

- Zgubiłam moje okulary - i znowu posmutniałam.

- Czekaj, czekaj - poszedł w miejsce, gdzie przed chwilą siedziałam i po kilku sekundach wrócił. - To te? - spojrzałam na jego dłoń i kiwnęłam głową. Już wyciągnęłam po nie rękę, ale chłopak mnie uprzedził i sam założył mi je na czubek głowy.

- Dziękuję - i bez zastanowienia przytuliłam go, a on natychmiast odwzajemnił ten gest.

- Nie ma za co - powiedział w moje włosy.

- Przepraszam - odsunęłam się. - Jeszcze raz dziękuję - poprawiłam torbę i poszłam do wejścia.

O Boże! Co to miało być?!

____________

Dzień dobry!/Dobry wieczór!

Dawno nic nie dodałam, więc stwierdziłam, że dzisiaj jest ten dzień, heh.

Powiem Wam w sekrecie, że od jakiegoś czasu pracuję (w sumie piszę) nad kolejną książką (nie wiem nawet czy te moje wypociny można tak nazwać) i nawet mi idzie. Wcześniej nie miałam weny, ale wróciła do mnie i pomogła przelać mi wszystko na papier.

Niestety na razie nie pojawi się na moim profilu, ale bądźcie cierpliwi. W niedalekiej przyszłości się pojawi i gwarantuję Wam, że na bank się spodoba (mam taką nadzieję) i z wielką chęcią będziecie czytać każdy kolejny rozdział.

Dobra, już nie przynudzam 😇

Gwiastkujcie, komentujcie!

Do zobaczenia! 💋💋